Sunday, April 18, 2010

Preek: 18 April 2010

Johannes 21: 1-19


In die teksgedeelte sien ons hoe Jesus vir die derde keer na sy opstanding aan die dissipels verskyn. En ook hoe hy dan vir 2de keer Petrus se lewe verander. Dit speel af langs die see van Galilea – dieselfde plek waar Jesus jare tevore die dissipels geroep het om saam met hom te kom en vissers van mense te word. Maar kom ek gaan haal storie by die begin sodat ons die volle prentjie sal verstaan.

Voor Jesus se kruisiging, toe hy die dissipels begin voorberei het daarop dat hy gekruisig gaan word, was die dissipels mos baie dapper. Dit was veral Petrus wat met arrogansie en vol selfvertroue mos gesê het dat hy nooit vir Jesus in die steek sou laat nie. En dit was Petrus wat in die tuin van Getsemande bereid was om 600 soldate man alleen aan te vat, toe hulle gekom het om vir Jesus gevange te neem.

Maar dit was dieselfde Petrus wat by die hoëpriester se huis, langs ‘n koolvuur voor ‘n diensmeisie en ‘n groep slawe vir Jesus verloën het. Drie keer het hulle vir hom gevra: “is jy dan nie een van Jesus se dissipels nie?” En 3 keer het Petrus geantwoord: “Nee, ek ken nie die man nie”.

Hierdie besef dat hy vir Jesus verraai het, het vir Petrus diep geknou. Hy was net nie meer dieselfde voortvarende mens wat hy voorheen was nie. In die proses het hy ook opgegee op sy roeping as ‘n visser van mense. Nie eers Jesus se eerste 2 verskynings na die opstanding kon hom oortuig om weer ‘n visser van mense te word nie. Daarom het hy maar besluit om na sy ou lewe terug te keer. Hy het maar weer gaan visvang, want dis al wat hy geken het. In die proses het hy ook 6 van die ander dissipels met hom saamgevat. Hulle was waarskynlik ook skaam omdat hulle vir Jesus in die steek gelaat het, toe hy hulle nodig gehad het.

Maar die visvangery het ook nie te goed gegaan nie. Op die spesifieke nag het hulle die hele nag lank niks gevang nie. Nie ‘n enkele vis nie. En hulle was mismoedig daaroor.

Maar die volgende oggend, met eerste lig het alles verander. Terwyl hulle so mismoedig op hulle boot sit, besig om terug te vaar strand toe, sien hulle ‘n man op die strand staan. En hy roep hulle en vra: “het julle nie iets gevang om te eet nie?”

“Nee”, antwoord hulle hom.

En toe doen hy ‘n snaakse ding: “hy skree vir hulle, gooi die net aan die regterkant van die boot uit, dan sal julle iets vang.”

Hulle besluit toe, wel, ons het niks om te verloor nie en hulle gooi die net uit – en wonder bo wonder vang hulle 153 vissie, sonder dat hulle net skeur.

Toe hulle dit sien, toe onthou hulle ‘n ander geleentheid, 3 jaar gelede toe hulle ook op grond van ‘n man se advies die nette weer ingegooi en ‘n klomp vis gevang het. En in daai oomblik toe besef hulle dat dit Jesus is wat weer met hulle praat.

Toe Petrus dit besef, toe spring hy van opgewondenheid in die water en hy swem na Jesus toe. En op die strand toe kry hy vir Jesus waar Hy besig is met ‘n vreemde ding. Jesus is besig om ontbyt te maak op ‘n vuur. In die oorspronklike Grieks staan daar, dit was ‘n koolvuur wat Jesus gemaak het. In die Bybel is daar net 2 plekke waar ons lees van ‘n koolvuur. Die toneel hier op die strand en die aand by die hoëpriester se huis toe Petrus vir Jesus verloën het. Dis asof Jesus doelbewus vir Petrus wou herinner aan daardie aand voor sy kruisiging. En so kry Petrus ‘n 2de kans om aan Jesus getrou te wees.

Nadat hulle die ontbyt daar op die strand geëet het, nooi Jesus vir Petrus om saam met hom langs die see te gaan stap. En terwyl hulle so stap, vra Jesus die vrae wat Petrus waarskynlik nie wou gehoor het nie. Net soos die vorige keer toe Petrus vir Jesus na 3 vrae verloën het, vra Jesus vir hom ook 3 vrae:

“Petrus, het jy my lief? Petrus het jy my lief? Petrus het jy my lief?”

En al wat Petrus elke keer kan antwoord is:

“U weet dat ek u liefhet. U weet dat ek u liefhet, U weet dat ek u liefhet.”

En na elke antwoord gee Jesus vir hom ‘n opdrag: ‘n Opdrag om vir ander mense te gaan sorg.

Na sy derde antwoord toe praat Jesus oor Petrus se dood – hy profeteer dat Petrus geweldadig sou sterf.

En ten slotte herhaal Jesus die roeping wat Hy 3 jaar tevore, langs dieselfde see aan Petrus gerig het. “Volg My” sê Hy vir hom. En so word Petrus, die dissipel wat vir Jesus verloën het, vergewe en weer herstel as ‘n apostel. Die rots op wie die kerk gebou sal word.

Winston Churchill, die Britse eerste minister in die tyd van die 2de wêreldoorlog, was bekend as iemand wat vinnig kon dink en met kwinkslae vorendag kon kom waarmee hy mense gereeld op hulle plek kon sit. So, gebeur toe eendag dat iemand baie verbaas was om te hoor dat hy in die laerskool ‘n graad gedruip het. Winston Churchill se reaksie hierop was: “I never failed anything in my life. I was given a second opportunity to get it right.”

Dis wat Jesus met Petrus ook doen na die ontbyt daar op die strand. Petrus was gereed om geoordeel te word, maar Jesus gee vir hom nog ‘n kans. En Hy doen dit vandag nog met elkeen van ons. Hy kyk nie na ons mislukkings nie, hy kyk na ons en sien mense wat ‘n tweede kans verdien.

Watchman Nee, ’n wonderlike Chinese gelowige van die twintigste eeu, vertel van ’n nuwe Christen wat hoogs ontsteld na hom gekom het. “Maak nie saak hoe hard ek bid nie, maak nie saak hoe hard ek probeer nie, maar ek kan net nie getrou bly aan Jesus nie. Ek dink dis verby met my!”

Watchman Nee het vir hom rustig gesê: “Sien jy hierdie hond van my? Hy mors nooit in die huis nie, hy is gehoorsaam aan my en hy is een groot vreugde!

Maar binne in die kombuis het ek ’n babaseun. Hy maak ’n gemors, gooi sy kos rond, maak sy klere vuil. Maar wie is my erfgenaam? Nie my hond nie, maar my seun! Jy is Jesus se erfgenaam, omdat Hy vir jou gesterf het. Hy is lief vir jou.”

Dis wat Jesus vir petrus en vir ons ook wil leer. Ons is God se erfgename, nie omdat ons volmaak is en alles reg doen nie, maar omdat Hy onvoorwaardelik lief is vir ons.

“The grace of imperfection” woorde wat ons in ons huis teen ons muur laat verf het. Dis wat Jesus vir Petrus ook sê: My genade vir jou is genoeg, al is jy nie volmaak nie. Trouens, dit vier ons onvolmaaktheid.

Daardie dag langs die meer sê Jesus vir Petrus: “Dit wat jy gedoen het daar langs die koolvuur by die hoëpriester se huis, dis in die verlede. Fokus liewer van nou af op my liefde en gaan vertel dit vir ander mense.”

So Jesus vergewe hom nie net nie, hy vertrou hom ook met ‘n opdrag. Eintlik bevestig hy maar net die opdrag wat Hy 3 jaar vantevore reeds vir Petrus gegee het. En die opdrag is, die liefde wat ek vir jou het, moet jy ook vir ander mense gaan wys, oral waar jy gaan.

Mag ons ook mense wees wat nie aanhou vaskyk in ons mislukkings nie.

Mag ons mense wees wat die verlede los waar dit hoort - in die verlede.

Mag ons mense wees wat besef dat God ons onvoorwaardelik liefhet.

Mag ons mense wees wat hierdie liefde ook gaan uitleef teenoor ander.

Sunday, April 11, 2010

Preek 11 April 2010

Handelinge 5: 26-32


’n Vrou kom na haar predikant toe en vra: “Sal jy asb vir my vertel wat jou idee van gehoorsaamheid is?” Die predikant het ’n tydjie gedink en toe ’n skoon A4 bladsy geneem en dit vir die vrou gegee: “Dit is om jou naam onder aan die skoon bladsy te teken en om God toe te laat om dit in te vul soos Hy wil.”

Ons is nou ‘n week na die opstanding. Die opstanding wat gaan oor hoop en nuwe lewe. Hoe reageer mens op die opstanding? Jy reageer deur gehoorsaam aan God te wees. En dis waaroor vanoggend se teksgedeelte gaan: gehoorsaam wees, om te leef volgens God se wil. Al is dit soms moeilik.

Lees Handelinge 5: 26-32

In ons teks sien ons dat die hoëpriester en sy handlangers die dissipels in hegtenis laat neem omdat hulle ongehoorsaam was aan die bevele van die Joodse raad. Die Joodse raad het hulle beveel om nie die mense te leer van Jesus en die opstanding nie. En petrus antwoord hulle dan: “’n mens moet eerder aan God as aan mense gehoorsaam wees.” En van God het hulle tog die opdrag gekry om te gaan vertel van Jesus, die opstanding en die Heilige Gees.

In hierdie een sin waarmee Petrus antwoord definieer hy waaroor dit gaan vir mense wat vir Jesus volg. Mense wat vir Jesus volg is mense wat gehoorsaam is aan Hom.

Soos ons lees in Rom. 14:17 “Die koninkryk van God is nie ‘n saak van eet en drink nie, maar van gehoorsaamheid aan God, vrede en vreugde, wat die Heilige Gees ons gee.”

Dietrich Bonhoeffer bevestig dit in sy boek The cost of discipleship: “Net hulle wat gehoorsaam is, kan glo en net hulle wat glo, kan gehoorsaam wees.”

Hieroor kan ons by die ou Jode iets leer. Hulle het ‘n gebruik wat hulle die sjema noem. Die sjema is ‘n gebed wat in die oggend en aand opgesê word.

Die sjema gaan oor 2 goed: om te luister na God en dan om die regte dinge te gaan doen.

Soos die kerkvader Augustinus gesê het: “Hê God lief, doen wat jy wil!” Maar omdat God jou alles is, sal jy altyd die regte ding wil doen!

Dus: Gehoorsaamheid is om te luister na God en dan daarna die regte dinge te gaan doen.

Dis op hierdie punt wat die hele gedagte van gehoorsaamheid vir my begin moeilik raak het. Wat beteken dit om gehoorsaam te wees aan God? Dis iets wat ons gereeld hoor, maar wat beteken dit regtig? Beteken gehoorsaamheid dat daar ‘n lysie goed is wat Christene mag en nie mag doen nie? As jy hierdie goed doen dan is jy gehoorsaam aan God as jy dit nie doen nie, dan is jy nie gehoorsaam nie.

As ons ‘n lysie goed het waaraan ons gehoorsaam moet wees - Wie bepaal wat die lysie is? Hierdie kerk of skrywer sê dis wat dit beteken om gehoorsaam te wees en daardie kerk of skrywer sê weer dis wat dit beteken om gehoorsaam te wees.

Ek het Maandag by my broer ‘n draai gemaak. Daar was toe ander vriende van my broer-hulle ook by. Op ‘n stadium vra die vriend vir my: wat dink ek van Barack Obama en sy christenskap? Want hy het in die Joy tydskrif gelees dat Barack Obama is gevaarlik, want hy sê sekere goed oor sy christenskap, maar leef iets anders en daar is ‘n lysie van goed wat dit nou bevestig. Onmiddelik is my antennas regop, want aan die een kant kan ek mos nou met my broer se vriende in ‘n debat betrokke raak nie, maar aan die ander kant gaan die gevaarligte by my aan, want jy kan mos nou nie iemand beoordeel op grond van een tydskrif se siening van ‘n saak nie, daar is ook ander christene wat ‘n ander siening en ‘n ander lysie het. Binne die Christendom is daar verskillende sienings, so volgens watter siening beoordeel jy nou of iemand gehoorsaam is aan God of nie?

Dis wat dit moeilik maak vir ons, wat beteken dit regtig om gehoorsaam te wees aan God?

Ek dink, as ek die Bybel reg verstaan natuurlik, dat gehoorsaamheid gaan nie oor ‘n lysie goed nie. Gehoorsaamheid begin by my motiewe. Dis wat ons by Petrus ook hoor. Is ek gehoorsaam om goed te voel oor myself? Is ek gehoorsaam om mense te beindruk of tevrede te stel? Is ek gehoorsaam om in God se goeie boekies te probeer bly? Of is ek gehoorsaam omdat ek dankbaar is vir die kruisiging en die opstanding.

Wat beteken dit om gehoorsaam te wees aan die wil van God? Ek dink ons maak dit te ingewikkeld. Dis nie moeilik om te weet wat God se wil is waaraan ek gehoorsaam moet wees nie. God se wil is dat ons moet lief wees vir God en vir ons naaste. Sy wil is dat ons moet lief wees vir ons vyande of mense wat van ons verskil. God se wil is dat ons liefde moet uitleef – en liefde soek nie sy eie belang nie, dit hou nie boek van die kwaad nie, dit is nie jaloers nie. God se wil is dat ons die vrug van die Gees uitleef. God se wil is dat dit hier op die aarde moet wees, soos in die hemel. God se wil is dat ons moet waarde toevoeg en van die wêreld ‘n beter plek moet maak. So, in alle keuses wat ek maak, besluite wat ek neem, die interaksie wat ek met mense het is hierdie die goed waaraan ek gehoorsaam moet wees.

So, die toets van my gehoorsaamheid is, is nie of ek lysie goed kon nakom nie. Die toets vir my gehoorsaamheid is - Is ek deur my gehoorsaamheid besig om waarde toe te voeg? Gaan dit van die wêreld ‘n beter plek maak? Is ek besig om aan ander te doen wat ek wil hê dat hulle my moet doen? Is ek besig om die beginsels van die liefde uit te leef? M.a.w. dade wat spruit uit gehoorsaamheid sal positiewe gevolge hê, dan weet ek dat ek besig is om na God te luister.

Nog ‘n (ongemaklike) dimensie aan gehoorsaamheid. Met petrus-hulle sien ons dat hulle gehoorsaamheid aan God, is moeilik. Dit bring hulle in die moeilikheid by die Joodse raad. Gehoorsaamheid is nie altyd maklik nie. Dit bring jou soms in konflik met mense. Want as jy daarop uit is om van die wêreld ‘n beter plek te maak en waarde toe te voeg – dan gaan jy jou vasloop in die negatiewe mense, die pesimistiese en moeilike mense. Die mense wat rondom die braaivleisvure die negatiewe goed oor die land en mense kwytraak. Die mense by die werk wat wil wegkom met dinge. Die mense wat nie genade en liefde kan uitleef teenoor ander mense nie. Jy gaan jouself vasloop teen hulle.

Maar die van ons wat werklik gehoorsaam wil wees, gaan soos Petrus-hulle, nie omgee om hulle vas te loop nie. Want ons weet dis wat God wil.

By petrus-hulle leer ons dat:

Gehoorsaamheid maak dat jy bereid is om vas te staan vir dit wat goed is en positief is en waarde toevoeg.

Gehoorsaamheid maak dat jy bereid is om risikos te neem vir die wat goed is en positief is en waarde toevoeg.

Gehoorsaamheid gee ook vir jou die wysheid om te weet wat om te doen en te sê wanneer jy in moeilike situasies is.

Gehoorsaamheid maak jou vry, dit gee vir jou ‘n doel in die lewe – om waarde toe te voeg, om van die wêreld ‘n beter plek te maak.

Ek wil afsluit met ‘n verhaal om dit alles saam te vat:

‘n Klompie teologie studente is in die studie lokaal betrap deur hulle dosent. Hulle het Dambord gespeel in plaas daarvan om die Bybelstudie saam te doen. Baie verleë het hulle gou in hulle Bybelstudiegroepe verdeel. Maar die dosent glimlag en vra of hulle die drie reëls van Dambord ken. Natuurlik! Hulle is dan besig om die speletjie te speel - maar niemand het gewaag om dit te sê nie!!

Daarom verduidelik die dosent vir hulle die reëls van Dambord :

Eerstens, sê hy, ‘n mens mag nie twee skuiwe tegelykertyd maak nie.

Tweedens, ‘n mens mag net vorentoe skuif.

En derdens, as ‘n mens die laaste ry bereik het, kan jy skuif net waar jy wil.

Dit, sê hy, is wat die Bybel ook leer. Dis wat dit ook beteken om aan God gehoorsaam te wees. En hy draai om en stap weg.

Eers baie later het die studente besef wat hulle daardie dag deur Dambord geleer is:

1. Hulle moet nie hulle lewens versmoor met meer as een skuif op ‘n slag nie.

2. Hulle moet die doel waaraan hulle werk, duidelik voor oë hou, al is dit soms moeilik– dit is om ‘n gehoorsame dissipel van Jesus te wees.

3. Hulle sal eers waarlik vry wees as hulle by die laaste ry uitkom. As hulle God en hulle naaste liefhet soos hulleself - dis wat gehoorsame dissipels van Jesus doen. Mense wat waarde toevoeg en van die wereld ‘n beter plek probeer maak.