Johannes 17: 1-9, 11, 13-19, 20-23
My kinders het onlangs met die ou, maar belangrike vraag by die huis aangekom. Hoe eet mens ‘n olifant? Antwoord: een happie op ‘n slag. Dis ‘n proses om ‘n olifant te eet.
Net so is daar mos die spreekwoord wat dieselfde wil sê: “‘n reis van ‘n 1000 km begin met die eerste tree”. Dis ‘n spreekwoord wat onder andere wil sê dat die lewe is ‘n lang reis en ‘n mens moet dit dag vir dag vat. Van ons geboorte af tot die dag wat ons doodgaan is ons besig met hierdie lewensreis.
Iemand het eenkeer oor hierdie lewensreis gesê: “mens kan nie beheer wanneer jy gebore word, waar jy gebore word en in watter familie jy gebore word nie. Jy kan ook nie beheer wanneer jy sterf, waar jy sterf en hoe jy sterf nie. Maar dit waaroor jy wel beheer het, is die tyd tussen jou geboorte en jou sterfdag.”
So die vraag is: Wat maak ek met hierdie tyd? Watter keuses maak ek sodat my lewensreis betekenisvol is? Watter bydrae lewer ek tot die omgewing waarin ek my lewe leef? Maak ek ‘n verskil? Gaan ek gemis word wanneer ek nie meer hier is nie? Is ek gelukkig en het ek vrede in my lewereis?
Mense soek leiding oor hierdie lewensvrae op baie verskillende plekke. Ek hou daarvan om in boekwinkels rond te grawe. En dis nogal opvallend hoeveel selfhelp boeke daar op die rakke is. Boeke wat probeer om hierdie vrae te beantwoord. Boeke wat jou help om vriende te maak, om meer invloedryk te wees, om meer suksesvol te wees, hoe om te glo, hoe om ryk te word en maer te word en dies meer. Dis ‘n multimiljoen rand industrie omdat mense so sukkel om betekenis te vind in hulle lewensreis.
Omdat hierdie lewensreis so belangrik is en maar soms moeilik is, is vanoggend se teksgedeelte nogal vir ons belangrik. Want ons lees hier dat Jesus bid vir ons en vir hierdie lewensreis waarop ons is. Ons is op Jesus se gebedslysie. Trouens ons was al op sy gebedslys lank voordat ons hier was.
Lees vers 1, 9, 20
Hierdie gebed speel af op die nag toe Jesus gevange geneem is. Wat nogal ‘n profound oomblik in sy lewensreis was. Selfs in daardie angswekkende laaste oomblikke neem hy tyd om stil te raak en vir sy volgelinge te bid. Om ook vir ons wat vandag, soveel jare later besig is met ons lewensreise, te bid. In sy gebed gee Hy vir ons leiding vir hoe ons ons lewensreis meer betekenisvol kan maak.
Hy begin deur te vra dat ons in Hom sal glo. Vers 2-3
Jesus praat hier oor die ewige lewe. Dat Hy dit vir ons gegee het. So, hy vra hier dat ons in Hom sal glo sodat ons die ewige lewe sal kry. Hy bid vir ons verlossing. Maar ewige lewe verwys nie net hier na die lewe na die dood nie, dit het ook te doen met die kwaliteit van ons lewe nou al hier op aarde. Jesus bid dat as ons die ewige lewe ken, dan ken ons ook die Vader, Seun en Gees. M.a.w. hulle is nou al deel van ons lewe. Dus, die ewige lewe speel nou al ‘n rol in ons lewens. Om te glo in God en die ewige lewe, maak jou lewe hier op aarde nou al betekenisvol.
Kom ek noem ‘n voorbeeld: John Knox was die bekendste kerkhervormer in Skotland. Hy was die Martin Luther van Skotland. Hy het egter nie net vir skotland kerklik hervorm nie, hy het ook ‘n rol gespeel in Skotland se politiese hervorming. Vers 3 was sy gunsteling vers omdat dit vir hom krag gegee het om te doen wat moes doen. Iemand het eenkeer oor hom geskryf: “Wat Knox vir sy land gedoen het, was ‘n opstanding uit die dood.”
Hy was iemand wat vir God geken het, en dit het ‘n verskil gemaak aan die manier hoe hy sy lewe geleef het. Dit het hom die krag gegee om ‘n verskil in sy land te maak. Hy het op ‘n stadium gesê: “’n mens saam met God is altyd in die meerderheid.”
Jesus se volgelinge het die ewige lewe omdat hulle vir God ken. En dit gee vir ons moed om elke dag voluit te lewe vir God. Dit maak ons lewens betenisvol. Ek het al baie gesê en ek sal dit aanhou sê: ek glo in die eerste plek omdat dit my in die hemel gaan bring nie, dis ‘n wonderlike bonus. Ek glo omdat dit my lewe sinvol maak en betekenis gee.
Hy bid dat ons uitstaan mense sal wees. Vers 14-17
Jesus bid hier dat sy volgelinge anders moet wees as die res van die wêreld. Hy bid nie dat ons onsself moet onttrek uit die wêreld nie, of dat ons veroordelend en beoordelend moet wees teenoor die wêreld nie, maar dat ons anders sal wees, dat ons uitstaan mense sal wees.
Dis soos die toeriste wat ons so baie hier in die Kaap sien. Mens kan hulle mos van ver af al uitken. Met hulle cameras en dis net hulle wat pose by Jan van Riebeeck se standbeeld vir ‘n foto. Hulle staan uit.
Jesus bid dat ons so moet uitstaan, m.a.w. dat ons sal lewe met ander waardes, keuses en ideale. Dat ons nie sal saamgaan met goed net omdat almal dit doen of sê nie. Dat ons ‘n ander voorbeeld sal stel.
Soos Pous Johannes 13de gesê het: “As ons ons gedra soos ware Christene, sal daar geen heidene wees nie.”
Daarom dat Jesus bid dat ons altyd aan die waarheid gebind sal wees – m.a.w. dat ons aan God gebind sal wees. Want Hy is ons kragbron. Die een wat vir krag om as uitstaan mense te leef.
En onthou: Jesus bid nie dat ons uit die wêreld geneem moet word nie, maar in die wêreld as uitstaan mense sal lewe. Jesus-volgelinge vlug nie weg nie, maar leef as God se kinders met liefde, genade, en met hoop in hierdie deurmekaar wêreld van ons. En al dit soms moeilik, veral as jy moet ingaan teen dit wat almal rondom jou doen – op die lang termyn gee dit baie meer betekenis aan jou lewe.
Hy bid dat ons een sal wees. Vers 11, 20-23
Dis belangrik om te onthou wie die mense was wat saam met Jesus was en waarskynlik hierdie gebed gehoor het. Daar was vissermanne, belastinggaarders, ekstroverte en introverte, ouer en jonger mense, mans en vroue. Hulle was ‘n baie diverse groep mense. So Jesus bid nie dat hulle eenders moet wees nie, hy bid wel dat daar eenheid onder hulle sal wees.
Daar is mos die bekende verhaaltjie van die ma wat gaan kyk het hoe haar kind as ‘n polisie-offisier uitpasseer. Al die polisielede het netjies in gelid voor die mense verby marsjeer. Maar die ma se seun was ongelukkig nie in pas met die res nie. Haar reaksie was: “haai kyk, my kind is die enigste een wat in pas is.”
Ons dink mos partykeer dat die kerk, soos ‘n uitpasseringparade moet wees. Almal is in gelid en lyk dieselfde. Dis hoe eendersheid lyk. Die probleem daarmee is dat wanneer iemand uitstaan, dan is dit onmiddelik duidelik en dan verwag ons dat daai person ook soos die res van ons moet word. Ek dink die kerk moet eerder ‘n plek wees waar ons erken dat ons almal maar soms uit pas uit is. En dis Ok so, want niemand van ons is perfek nie. Maar ons kan nog steeds een wees, al is ons nie eenders en al is ons nie almal in pas nie.
William Pollard: “Diversiteit (verskeidenheid) sonder eenheid maak omtrent net soveel sin soos wanneer jy koekmeel, suiker, water, eiers, kakao en bakpoeier op ’n bord bedien en dit ’n sjokoladekoek te noem”.
Jesus-volgelinge is een span. Al is ons verskillend en al dink ons verskillend, ons bly een span. En dis ‘n getuienis aan ‘n wêreld wat baie verdeeld is. En op ons lewensreis het ons ook verskillende mense in ons lewens nodig. Ons het nodig om uitgedaag te word deur mense wat anders lyk en dink as ons. Anders gaan jy met oogklappe deur die lewe en vind daar nooit groei plaas nie.
Dus: Jesus bid vir ons terwyl ons op hierdie lewensreis van ons is – tussen ons geboorte en ons sterfte – dit waaroor ons beheer het. Hy bid dat ons…
In Hom sal glo en die ewige lewe sal ken en dat dit nou al in ons lewens ‘n verskil sal maak.
Dat ons uitstaan-mense sal wees. Sonder om te onttrek aan die wêreld en sonder om veroordelend te wees.
Dat ons een sal wees t.s.v. ons verskille. Dat ons die andersheid tussen ons sal vier, want ons het mekaar nodig.
Sunday, May 16, 2010
Sunday, May 2, 2010
Preek: 2 Mei 2010
Gesinsdiens met nagmaal
Ons almal speel “follow the leader”. Ek is die leier. Julle doen wat ek doen. Dit wat julle doen wys egter ook terug na my toe. Julle optrede weerspieël my as die leier.
As gelowiges is Jesus mos ons leier. Ons moet hom volg. Nie na-aap nie. Daar is ‘n verskil. As ons hom na-aap moet ons ook sandale en rokke dra, niks besit nie en besny word. Ons moet sy voorbeeld volg. Maar dit wat ons elke dag doen wys mos ook na Jesus toe. Mense kan vir Jesus sien of nie sien nie in die manier waarop ek my lewe leef. Hulle kan sien of ek ‘n volgeling van Jesus is of nie.
Gesels gou in groepe oor die vraag: hoe sien ‘n mens dat iemand ‘n volgeling van Jesus is?
Antwoord: hulle lewe met liefde. Hulle het vir Jesus lief en hulle het ander mense lief. Liefde vorm die fondasie van hulle lewe.
Lees: Johannes 13: 31-35
Jesus gee hier ‘n opdrag. Hy sê “julle moet mekaar liefhê”.
Dan gebruik hy homself as die voorbeeld, die leier wat gevolg moet word, Hy sê: “soos ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê”
Dan sê Hy: “as julle mekaar so liefhet, dan sal mense sien dat julle my kinders is.” Dus: die manier hoe julle liefde uitleef is ‘n getuienis van my. Mense gaan weet dat julle my volgelinge is, as julle mekaar liefhet.
So, wat is hierdie liefde?
Iemand het eendag vir kinders tussen die ouderdom van 4-8 jaar gevra: Wat beteken liefde? Hier is ‘n paar antwoorde:
Rebecca (8): “Toe my ouma arthiritis gekry het, kon sy nie meer buig om haar toonnaels te verf nie. So, my oupa het dit toe vir haar gedoen, selfs toe hy al arthiritis in sy hande begin kry het. Dis liefde.”
Chrissy (6): “Liefde is wanneer jy uitgaan om tee et en jy gee die meeste van jou chips vir iemand anders sonder om hulle ted wing om van hulle kos vir jou te gee.”
Nikka (6): “As jy wil leer om beter lief te hê, moet begin met ‘n vriend van wie jy nie hou nie.”
Tommy (6): “Liefde is soos ‘n klein ou vrou en ‘n klein ou man wat nog steeds vriende is al ken hulle mekaar al so goed.”
Elaine (5): “Liefde is wanneer mamma vir pappa die bested eel van die hoender gee.”
Lauren (4): “Ek weet dat my ouer suster baie lief is vir my, want sy gee vir my al haar ou klere en dan moet sy spesiaal gaan om vir haar nuwes te gaan koop.”
Hierdie opdrag van Jesus, om lief te hê is nie onbekend nie, ons hoor dit op ‘n paar plekke in die Bybel, maar wat dit hierdie keer anders maak is die woorde: “soos ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê.”Jesus gebruik homself as ‘n voorbeeld. Sy liefde het gemaak dat hy selfs nadat hulle hom gespot en geslaan het steeds gesê het: “Vader, vergeef hulle want hulle weet nie wat hulle doen nie.”
Maar kom ek vertel vir julle van die samelewing vir wie hierdie gedeelte geskryf is, dan sal ons die liefde waarvan Jesus hier praat baie beter verstaan. Want dit is ook ‘n voorbeeld van hoe die Christene die liefdesopdrag uitgeleef het.
Die was in die tyd van die Romeinse ryk. Hulle het nie sulke goeie dokters en medisyne soos ons gehad nie. So, dit het baie keer gebeur dat daar baie erg aansteeklike siektes uitgebreek het en baie mense het daarvan doodgegaan. Die Romeine het die siek mense op die strate gelos of weggejaag uit die stad, om die risiko van aansteeklikheid te verminder. Die ryker mense het uit die stede gevlug en in die berge en op die platteland gaan woon totdat die siektes verby was.
Maar die Christene was anders. Want ons lees in die Bybel en ook ander verskillende bronne dat hulle het hulle siekes bly versorg, al was dit vir hulleself gevaarlik. Hulle het selfs van die Romeine wat weggejaag is, opgetel en versorg. Hulle het nie net hulle eie mense versorg nie, hulle het ook die vreemdes en heidene versorg. En dit het natuurlik gemaak dat baie van hulle self siek geraak het, maar dit het hulle nie verhoed om aan te hou sorg vir die siekes nie.
Die effek hiervan was: Dit het gemaak dat die Christelike geloof baie gegroei het. Dink net hoe sou ‘n nie-gelowige Roemein en sy familie gereageer het, nadat sy lewe deur die versorging van die Christene gered is. Baie mense het Christene geword omdat hulle gesien het hoe die Christene Jesus se liefde uitleef. Hoe hulle die siekes, die vreemdelinge en die buitstaanders versorg en liefgehad het.
Ongelukkig het ons as Christene en die kerk nie so ‘n goeie rekord as dit kom by die uitleef van Jesus se liefde nie. Ons is baie soos die vrou wat iewers gelees het dat dit gesond is vir honde om elke dag ‘n eetlepel lewerolie in te kry. So elke dag het sy dieselfde roetine. Sy jaag die hond totdat sy hom gevang het, stoei met hom totdat hy stilstaan en dan forseer sy die lepel lewerolie in sy keelgat af. Tot eendag terwyl sy so besig is om met die hond te stoei, toe skop sy die bottel lewerolie om. Sy los toe die hond om ‘n lap te gaan soek om die olie op te vee. Toe sy terugkom toe sien sy die hond is besig om die lewerolie sommer so van die grond af op te lek. Hy was mal oor die lewerolie.
Punt is: die hond het nie ‘n probleem met die lewerolie gehad nie, hy het wel ‘n probleem gehad met die metode waarmee sy baas dit vir hom wou gee.
Met ons as Christene en die kerk is dit ook soms so. Daar is niks verkeerd met die boodskap van die evangelie nie, wel met die metode waarop ons die boodskap oordra. Soos dit vir my lyk het mense ‘n behoefte om te hoor dat God bestaan en vir hulle lief is, maar ons gaan hulle nie oortuig deur allerhande reëls en voorwaardes en lang gesprekke en preke en debatte nie. Ons gaan hulle oortuig deur vir hulle lief te wees soos wat Jesus vir ons en vir hulle liefhet. Onvoorwaardelik, net soos hulle is.
So, kom ons wees nie bang om “follow the leader” met Jesus te speel. Kom ons volg sy voorbeeld, en wees lief vir mense. Selfs vir die moeilike mense en vir die mense van wie ons nie hou nie. En in die proses sal ons ook getuies wees van sy liefde.
Ons gaan afsluit deur na ‘n lied te luister: “Teach me to love”. Jeanette gaan vir ons die woorde uitbeeld met ‘n dans.
Neem ‘n paar oomblikke stilte en dink oor wat hulle gehoor het.
Nagmaal
Die nagmaal is die uiterste teken van Jesus se liefde vir ons. Uit liefde offer hy homself. Ek het grootgeword met die idée dat ek nie nagmaal kan gebruik as daar een of ander sonde in my lewe is, of as ek iets teen iemand het nie. Want anders eet en drink ek ‘n oordeel oor myself. Dit het my bang gemaak vir die nagmaal. Totdat ek ontdek het, dat dit juis nie is waaroor die nagmaal gaan nie. Die nagmaal is ‘n teken van liefde. So, as jy ‘n sonde in jou lewe het of iets teen iemand het, dan moet jy juis die nagmaal gebruik, want dit bevestig vir jou dat God lief is vir jou en dat Hy deur die bloed en die gebreekte liggaam van Jesus vir jou vergewe het. Die nagmaal bevestig God se genade en liefde vir jou.
Stel die nagmaal in
Lied: Ons vader
Ons almal speel “follow the leader”. Ek is die leier. Julle doen wat ek doen. Dit wat julle doen wys egter ook terug na my toe. Julle optrede weerspieël my as die leier.
As gelowiges is Jesus mos ons leier. Ons moet hom volg. Nie na-aap nie. Daar is ‘n verskil. As ons hom na-aap moet ons ook sandale en rokke dra, niks besit nie en besny word. Ons moet sy voorbeeld volg. Maar dit wat ons elke dag doen wys mos ook na Jesus toe. Mense kan vir Jesus sien of nie sien nie in die manier waarop ek my lewe leef. Hulle kan sien of ek ‘n volgeling van Jesus is of nie.
Gesels gou in groepe oor die vraag: hoe sien ‘n mens dat iemand ‘n volgeling van Jesus is?
Antwoord: hulle lewe met liefde. Hulle het vir Jesus lief en hulle het ander mense lief. Liefde vorm die fondasie van hulle lewe.
Lees: Johannes 13: 31-35
Jesus gee hier ‘n opdrag. Hy sê “julle moet mekaar liefhê”.
Dan gebruik hy homself as die voorbeeld, die leier wat gevolg moet word, Hy sê: “soos ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê”
Dan sê Hy: “as julle mekaar so liefhet, dan sal mense sien dat julle my kinders is.” Dus: die manier hoe julle liefde uitleef is ‘n getuienis van my. Mense gaan weet dat julle my volgelinge is, as julle mekaar liefhet.
So, wat is hierdie liefde?
Iemand het eendag vir kinders tussen die ouderdom van 4-8 jaar gevra: Wat beteken liefde? Hier is ‘n paar antwoorde:
Rebecca (8): “Toe my ouma arthiritis gekry het, kon sy nie meer buig om haar toonnaels te verf nie. So, my oupa het dit toe vir haar gedoen, selfs toe hy al arthiritis in sy hande begin kry het. Dis liefde.”
Chrissy (6): “Liefde is wanneer jy uitgaan om tee et en jy gee die meeste van jou chips vir iemand anders sonder om hulle ted wing om van hulle kos vir jou te gee.”
Nikka (6): “As jy wil leer om beter lief te hê, moet begin met ‘n vriend van wie jy nie hou nie.”
Tommy (6): “Liefde is soos ‘n klein ou vrou en ‘n klein ou man wat nog steeds vriende is al ken hulle mekaar al so goed.”
Elaine (5): “Liefde is wanneer mamma vir pappa die bested eel van die hoender gee.”
Lauren (4): “Ek weet dat my ouer suster baie lief is vir my, want sy gee vir my al haar ou klere en dan moet sy spesiaal gaan om vir haar nuwes te gaan koop.”
Hierdie opdrag van Jesus, om lief te hê is nie onbekend nie, ons hoor dit op ‘n paar plekke in die Bybel, maar wat dit hierdie keer anders maak is die woorde: “soos ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê.”Jesus gebruik homself as ‘n voorbeeld. Sy liefde het gemaak dat hy selfs nadat hulle hom gespot en geslaan het steeds gesê het: “Vader, vergeef hulle want hulle weet nie wat hulle doen nie.”
Maar kom ek vertel vir julle van die samelewing vir wie hierdie gedeelte geskryf is, dan sal ons die liefde waarvan Jesus hier praat baie beter verstaan. Want dit is ook ‘n voorbeeld van hoe die Christene die liefdesopdrag uitgeleef het.
Die was in die tyd van die Romeinse ryk. Hulle het nie sulke goeie dokters en medisyne soos ons gehad nie. So, dit het baie keer gebeur dat daar baie erg aansteeklike siektes uitgebreek het en baie mense het daarvan doodgegaan. Die Romeine het die siek mense op die strate gelos of weggejaag uit die stad, om die risiko van aansteeklikheid te verminder. Die ryker mense het uit die stede gevlug en in die berge en op die platteland gaan woon totdat die siektes verby was.
Maar die Christene was anders. Want ons lees in die Bybel en ook ander verskillende bronne dat hulle het hulle siekes bly versorg, al was dit vir hulleself gevaarlik. Hulle het selfs van die Romeine wat weggejaag is, opgetel en versorg. Hulle het nie net hulle eie mense versorg nie, hulle het ook die vreemdes en heidene versorg. En dit het natuurlik gemaak dat baie van hulle self siek geraak het, maar dit het hulle nie verhoed om aan te hou sorg vir die siekes nie.
Die effek hiervan was: Dit het gemaak dat die Christelike geloof baie gegroei het. Dink net hoe sou ‘n nie-gelowige Roemein en sy familie gereageer het, nadat sy lewe deur die versorging van die Christene gered is. Baie mense het Christene geword omdat hulle gesien het hoe die Christene Jesus se liefde uitleef. Hoe hulle die siekes, die vreemdelinge en die buitstaanders versorg en liefgehad het.
Ongelukkig het ons as Christene en die kerk nie so ‘n goeie rekord as dit kom by die uitleef van Jesus se liefde nie. Ons is baie soos die vrou wat iewers gelees het dat dit gesond is vir honde om elke dag ‘n eetlepel lewerolie in te kry. So elke dag het sy dieselfde roetine. Sy jaag die hond totdat sy hom gevang het, stoei met hom totdat hy stilstaan en dan forseer sy die lepel lewerolie in sy keelgat af. Tot eendag terwyl sy so besig is om met die hond te stoei, toe skop sy die bottel lewerolie om. Sy los toe die hond om ‘n lap te gaan soek om die olie op te vee. Toe sy terugkom toe sien sy die hond is besig om die lewerolie sommer so van die grond af op te lek. Hy was mal oor die lewerolie.
Punt is: die hond het nie ‘n probleem met die lewerolie gehad nie, hy het wel ‘n probleem gehad met die metode waarmee sy baas dit vir hom wou gee.
Met ons as Christene en die kerk is dit ook soms so. Daar is niks verkeerd met die boodskap van die evangelie nie, wel met die metode waarop ons die boodskap oordra. Soos dit vir my lyk het mense ‘n behoefte om te hoor dat God bestaan en vir hulle lief is, maar ons gaan hulle nie oortuig deur allerhande reëls en voorwaardes en lang gesprekke en preke en debatte nie. Ons gaan hulle oortuig deur vir hulle lief te wees soos wat Jesus vir ons en vir hulle liefhet. Onvoorwaardelik, net soos hulle is.
So, kom ons wees nie bang om “follow the leader” met Jesus te speel. Kom ons volg sy voorbeeld, en wees lief vir mense. Selfs vir die moeilike mense en vir die mense van wie ons nie hou nie. En in die proses sal ons ook getuies wees van sy liefde.
Ons gaan afsluit deur na ‘n lied te luister: “Teach me to love”. Jeanette gaan vir ons die woorde uitbeeld met ‘n dans.
Neem ‘n paar oomblikke stilte en dink oor wat hulle gehoor het.
Nagmaal
Die nagmaal is die uiterste teken van Jesus se liefde vir ons. Uit liefde offer hy homself. Ek het grootgeword met die idée dat ek nie nagmaal kan gebruik as daar een of ander sonde in my lewe is, of as ek iets teen iemand het nie. Want anders eet en drink ek ‘n oordeel oor myself. Dit het my bang gemaak vir die nagmaal. Totdat ek ontdek het, dat dit juis nie is waaroor die nagmaal gaan nie. Die nagmaal is ‘n teken van liefde. So, as jy ‘n sonde in jou lewe het of iets teen iemand het, dan moet jy juis die nagmaal gebruik, want dit bevestig vir jou dat God lief is vir jou en dat Hy deur die bloed en die gebreekte liggaam van Jesus vir jou vergewe het. Die nagmaal bevestig God se genade en liefde vir jou.
Stel die nagmaal in
Lied: Ons vader
Subscribe to:
Posts (Atom)