Sunday, September 25, 2011

Preek 25 Sept 2011

Matteus 21: 23-32

Dink vining hieroor:
Dink terug aan jou kinderdae – wie was die mense in jou dorp/voorstad wat die meeste gesag gehad het?
Wat bepaal of iemand gesag het of nie?

Ons teksgedeelte sluit ook nogal aan by die hele ding van gesag. Lees Matteus 21:23-27

Wat my nogal opgeval het in hierdie gedeelte is: hoekom antwoord Jesus nie die Priesters nie?  Dit kan tog nie wees omdat hy bang is vir hulle nie. Of omdat hy nie weet wat om te antwoord nie.
Daar is ‘n spreekwoord wat sê: “stilbly is ook ‘n antwoord”. Ek dink Jesus het doelbewus niks geantwoord nie. Deur niks te sê nie het Hy hulle tog geantwoord.

Miskien sal die volgende storie help om dit te verstaan.
George Washington Goethals was die ingenieur wat die Panama kanaal gebou het. Terwyl hulle besig was om die kanaal te bou was hy gekonfronteer met uitdagende geografiese en klimaatsprobleme. Hy het ook baie kritiek verduur van mense wat skepties was en gesê het dat hy dit nooit sou regkry en klaarmaak nie. Maar hy het maar net aangehou met sy werk en niks gesê nie. So het een van sy vriende toe op ‘n stadium vir hom gevra: “gaan jy nie ten minste jou kritici antwoord nie?” Goethals se antwoord: “op die regte tyd sal ek hulle antwoord”. “Maar hoe?” wou die vriend toe weet. Goethals se antwoord: “Met die kanaal”
Vandag staan die kanaal as ‘n bewys dat Goethals reg was. Dit word beskou as een van die grootste ingenieurs wonders.

Jesus het nie nodig gehad om die priesters te antwoord nie, want Hy het met sy lewe gewys dat Hy die seun van God is en dat hy met die gesag van God opgetree het. Soms is die manier hoe jy jou lewe leef die beste antwoord vir mense – dit wys vir hulle dat hulle verkeerd is. As mense jou onregverdig kritiseer of beskuldig help dit nie om daaroor te baklei nie – bewys hulle verkeerd met die manier hoe jy lewe. As mense net heeltyd negatief is – bewys hulle verkeerd deur die manier hoe jy lewe.

Dis wat Jesus gedoen het - Hy bevestig die goed wat hy sê deur die manier hoe hy lewe. Die priesters het net mooi die teenoorgestelde gedoen. Hulle sê hulle glo in God, maar hulle lewens wys dit nie.

Dan vertel Jesus ‘n gelykenis om die gedagte te verduidelik. Lees Matteus 21:28-32

Hierdie gelykenis gaan oor die verskil tussen doeners en praters. Die Joodse leiers is die praters – hulle is die mense wat sê hulle sal gehoorsaam wees aan God, maar hulle doen dit nie. Die tollenaars en die prostitute is die doeners – hulle is die mense wat gesê het hulle gaan hulle eie ding doen, maar uiteindelik doen hulle tog wat God vra.
Ons het met ander woorde hier te doen met 2 groepe onvolmaakte mense, alhoewel dit beter is om in die groep te wees wat wel die werk gedoen het.
Die ideal waarna ons almal moet streef is om mense te wees wat praters en doeners is – of soos die spreekwoord sê: mense wat ‘practice what they preach’. Dis mense wat gehoorsaam is. 

Daar is ‘n oulike storie van iemand wat ‘n toer deur die hemel kry. Alles lyk wonderlik en perfek. Dan neem die toergids die persoon na ‘n kamer met rakke en rakke vol ore. Die toeris vra toe vir die toergids: “en dit? Hoekom is hier so baie ore?”, “O”, sê die toergids, ‘hierdie ore behoort aan al die mense op aarde wat elke week na die Woord van God geluister het, maar dit gaan doen het nie. Toe hulle doodgaan, het net hulle ore hemel toe gegaan.”   

Ons moet hoorders/praaters en doeners wees. Mense wat luister na God en dit dan gaan doen. Ons moet gehoorsaam wees. Hoe meer ‘n mens gehoorsaam is, hoe meer raak God vir jou ‘n werklikheid en hoe meer groei ‘n mens in jou geloof.
En dis nie moeilik om te weet wat God vir ons vra om te gaan doen nie. Ons hoef net na die Bybel te kyk. Kom ek noem net ‘n paar goed – ons moet vir God en ons naaste lief wees, ons moet lief wees vir ons vyande, ons moet vergewe, getuies wees, uitreik na mense in nood, vredemakers wees en dies meer. 

Ek wil afsluit met ‘n storie wat dit saamvat:
Dis van Thomas Jefferson wat baie jare terug die Amerikaanse president was. Hy en groep mense het te perd gereis en hulle moes toe ‘n vol rivier oorsteek. Op die wal van die rivier was daar mense wat gestaan en kyk het hoe die groep een-een die rivier oorsteek. Toe Jefferson verbykom vra een van die mans op die wal, of hy saam met hom, op sy perd oor die rivier kan gaan. Jefferson het sonder huiwering ja gesê en die man saam met hom oor gevat. Iemand in Jefferson se groep vra toe vir die vreemdeling: “Hoekom het jy die president bo ons gekies om jou oor te neem?
Baie verbaas sê die man toe – “ek het nie geweet dis die president nie. Al wat ek weet is dat sekere gesigte sê nee en ander gesigte sê ja. Hy het ‘n ja-gesig gehad.”

Mense wat praters en doeners is, is mense met ja-gesigte. Jesus het ‘n ja-gesig gehad. Nou verwag hy van ons ook om ja-gesigte te hê.

Sunday, September 18, 2011

Preek 18 Sept 2011

Nagmaal
Matteus 9: 9-13

My Pa se suster was getroud met ‘n Kalahari boer van Olifantshoek. Ek onthou hoe ons as kinders menige vakansie op die plaas in die Kalahari gaan kuier het. Ek het die wonderlikste herinneringe aan die plaas. Dit was vakansies van perdry en swem in die plaasdam, heeldag in die veld wees en baie vleis eet. Hulle het in ‘n ou plaashuis gebly, sonder krag met ‘n donkie vir warm water. Ek onthou ook die groot kombuis met die doverstoof en ‘n etenstafel waar 8 mense kon sit. Om daardie etenstafel het ons geeet, kaart gespeel en tot laat nag gekuier.
Etenstafels is plekke waar mense bymekaarkom en community geskep word. Waar fellowship gebeur. Die ander kant is ongelukkig ook waar - etenstafels kan ook ‘n plek wees waar community afgebreek word. Menige familiekonflik het ook mos al om die tafel ontstaan. Dis iets hiervan wat ons ook sien in hierdie teksgedeelte.

Matteus vier sy nuutgevonde geloof deur ‘n ete te reël waarheen Jesus ook genooi word. Hy nooi ook al sy vriende wat nou nie beskou sal word as die goeie mense in die samelewing nie – die tollenaars en die sondaars. Toe die Fariseërs dit sien, begin hulle kla oor wie almal saam met Jesus aan die tafel sit. Vir die Fariseërs was die tafel ‘n plek waar alles kosher moes wees. Waar jy rein en perfek moes wees. Die Fariseërs se tafel was net vir mense wat die wet nagekom het en goeie gelowiges was.
Maar vir Jesus was die tafel ‘n plek van fellowship en gemeenskap. By Jesus se tafel word almal ingesluit en aanvaar. Jy hoef nie rein en perfek te wees om by Jesus aan tafel te kom sit nie.

Op grond hiervan word Jesus dan uitgeskel vir ‘n vraat en ‘n wynsuiper omdat hy saam met die verkeerde mense aan tafel eet en drink. Dis nie ‘n ligtelike beskuldiging nie, want volgens die wette van die Ou Testament, as jou kind rebels is en beskuldig word dat hy ‘n vraat en wynsuiper is, het dit beteken dat hy gestenig kon word. So, hierdie etiket word om Jesus se nek gehang net oor dit wat Jesus aan sy tafel gedoen het, en wie hy daar toegelaat het.
        
By Jesus se tafel is plek vir almal, by die Fariseërs se tafel is daar net plek vir sommiges. By die Fariseërs se tafel moet jy rein wees voordat jy kan aansit, by Jesus se tafel word jy rein gemaak omdat jy gaan aansit. Jesus se tafel is ‘n plek van genade.

By Jesus se tafel gebeur daar genesing: Jesus nooi almal wat genesing nodig het na sy tafel toe. In die teksgedeelte is dit mense wat geestelike en sosiale genesing nodig gehad het. Wanneer die Fariseërs vir Jesus aanvat omdat hy by Matteus se tafel aansit sê Hy vir hulle: “Die wat gesond is, het nie ‘n dokter nodig nie, maar die wat siek is”.
Ons almal is dus welkom by Jesus se tafel – maak nie saak wat jou bagasie en jou worstelinge is nie. Jesus genees deur mense na sy tafel te nooi en genade uit te deel. Om die tafel in Jesus se  teenwoordigheid ontdek mense sy liefde en word hulle genees.

By Jesus se tafel ontdek mense ook nuwe vooruitsigte: wanneer mens by Jesus se tafel genade en liefde en genesing beleef skep dit vir jou ’n nuwe realiteit met nuwe vooruitsigte. Wanneer mens by Jesus se tafel aansit word jy deel van ‘n nuwe gemeenskap.
Jesus se tafel is ‘n oop deur waar enigiemand kan inkom en deel raak van God se gemeenskap. Daar word jy deel van God se mense. Mense wie se lewe verander is. Mense tussen wie daar nie meer grense en mure is nie. Mense wat verander is en bymekaar gebring is deur Jesus se liefde. Mense met nuwe vooruitsigte.

By Jesus se tafel is daar hoop: By Jesus se tafel kan ons uitsien na ‘n tyd wat nog gaan kom. Jesus beklemtoon baie sterk sy tafel wys na die ewigheid. Na die tyd waar ons saam met God gaan wees.
Wanneer Jesus die laaste keer saam met sy dissipels om ‘n tafel sit en die nagmaal instel sê Hy vir hulle: “Van nou af sal ek nie weer van hierdie wyn drink nie tot op die dag wanneer Ek saam met julle die nuwe wyn in die koninkryk van my Vader sal drink.”
Om saam met Jesus aan ‘n tafel te sit wys vir ons dat die koninkryk van God vir ons elkeen wag. By Jesus se tafel kan ons so ietsie proe van die paradys.

By Jesus se tafel is daar liefde en genade. Jesus wil dit met ons deel. Maar dit beteken ook dat ons dit moet deel met ander mense. Ons moet mense nooi na ons tafels toe, na ons kerk toe, na ons huise toe. Sodat hulle ook genesing, nuwe vooruitsigte en hoop kan beleef.   

Elkeen van julle is vanoggend uitgenooi om by Jesus se tafel te kom aansit. Jy hoef nie eers goed genoeg of “skoon” genoeg te wees om aan te sit nie – kom nes jy is, met al jou worstelinge, bagasie, bekommernisse en kom vind genesing, nuwe vooruitsigte en hoop by Jesus se tafel.

  



Sunday, September 11, 2011

Preek 11 Sept 2011

Barnabas die nederige
Handelinge 14: 1-20

Ons het ‘n dosent gehad op kweekskool, Prof Willie Jonker. Hy was ‘n wonderlike man, intelligent, wys en baie nederig. Iemand het eenkeer met hom gespot en gesê: Prof Jonker is eintlik windgat van nederigheid.

Nederigheid is nie iets wat maklik vir enigeen van ons is nie. Niemand van ons wil tog aan die onderpunt van die leer wees nie. Niemand van ons hou daarvan om die minste te wees nie. In die wêreld waarin ons leef is mag en selfbemagtiging mos baie belangrik. Mens hoef net na al die selfhelpboeke in die boekwinkels te kyk om dit te besef. Die mense na wie ons opkyk is mos die mense wat goed doen vir hulleself, die wat bo uitkom en suksesvol en bekend is. Dalk hoekom Idols so gewild is.

Ons weet mos almal wie Albert Einstein is. Hy het van die grootste wetenskaplike ontdekkings gemaak. Sy ontdekkings beinvloed elke dag ons lewe. Hy het die grootste deel van sy lewe by Princeton universiteit klas gegee. Hy het onder andere sy bekende relatiwiteitsteorie daar ontwikkel. Die vreemde ding is dat daar geen museum of standbeeld of gedenkteken by Princeton is ter ere van Albert Einstein nie. Blykbaar was dit Einstein self wat gekant was teen sulke heldeverering. Hy wou nie die kollig op hom gevestig hê nie. Dit kommunikeer aan die eenkant iets van sy nederigheid, en aan die ander kant kommunikeer dit iets van die respek wat die gemeenskap vir hom gehad het. Einstein se werk en nalatenskap is sy monument. Hy het nie nog iets nodig nie. Dis nie nodig om die middelpunt te wees nie. 
Jesus is natuurlik die beste voorbeeld hiervan. Hy het waarskynlik die grootste invloed in die geskiedenis van die wêreld gehad, maar dit het nooit oor Hom gegaan nie. Soos hyself gesê het: “ek het nie gekom om gedien te word nie, maar om te dien”

Maar ons is anders. Ons het ‘n behoefte aan erkenning. Ons wil goed voel, ons wil beloon word. Daar is niks daarmee fout om te voel jy word waardeer nie, dis goed vir ‘n mens. Die probleem is egter wanneer ‘n mens erkenning en mag en selfverheerliking begin najaag. Wanneer dit te belangrik vir jou raak.

Dit was ‘n versoeking waarmee Paulus en Barnabas ook gekonfronteer is. Hulle vlug uit Ikonium en beland in die omgewing van Listra en Derbe. In Listra word die verlamde man toe genees. As gevolg daarvan dink die mense dat Paulus en Barnabas gode is wat hulle kom besoek het. Die priester van die Zeus tempel bring bulle en blomme en wil offers aan hulle bring. So waar Paulus en Barnabas vroeër weggejaag is, kry hulle nou erkenning. Die versoeking moes nogal groot gewees het om baie belangrik en suksesvol te voel. Hulle het immers nou gode-status gehad.

Maar Paulus en Barnabas val nie vir die versoeking nie. Hulle verloor nie hulle fokus nie. Op ‘n amper aggresiewe manier kom hulle in opstand teen die heldeverering wat die mense vir hulle gehad het. Hulle beklemtoon dat hulle maar net gewone mense is wat deur God gebruik word om die evangelie te verkondig. Dit gaan nie oor hulle nie, dit gaan oor God. Dis nie hulle wat die wonderwerk gedoen het nie – dis God wat dit gedoen het. So, hulle skuif die aandag weg van hulleself af na God toe. Daarmee wys hulle vir ons hoe ‘n nederige lewenstyl werk.

Daar is ‘n wonderlike storie van ‘n musiekliefhebber wat eenmaal die komponis Johannes Brahms onverwags ontmoet het. Toe hy vir Brahms herken toe vra hy vir hom om ‘n kort stukkie van een van sy bekende musiekstukke neer te skryf en dan onderaan te teken, sodat hy ‘n aandenking het van sy ontmoeting met Brahms. Brahms het toe die pen gevat en op die stukkie papier die eerste lyn neergeskryf van Die Blou Danou – een van die komponis Johan Strauss se bekendste werke. Onderaan teken hy toe: “Ongelukkig nie deur my nie, Johannes Brahms”.
Johannes Brahms het ‘n groot bydrae gelewer tot die musiekwêreld, maar hy kies doelbewus om nie die fokus op hom te laat val nie.
Vir ‘n Christen beteken nederigheid dat ons die fokus op God sal laat val. Maak nie saak wat ons in die lewe bereik nie. Dit gaan nie oor ons nie. Dit gaan oor God. Ons moet wegkyk van onsself af en vir God die eer gee.

Nederigheid gaan ook daaroor dat mens wegkyk van jouself af en ander mense begin raaksien.
1 Korintiers 13: 5 – “die liefde soek nie sy eie belang nie”
Filippense 2:3 – “Moet niks uit selfsug en eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself”.
Ons hou mos maar daarvan om dinge op ons manier te doen en om ons sin te kry. Dink nou maar konfliksituasies – dit meeste daarvan kan waarskynlik verhoed word as ons nie so trots is en net ons sin wil kry nie. As ons net bereid is om bietjie nederiger te wees en soms beter te luister, in te gee en kompromieë aan te gaan, sal daar dalk minder konflik wees.

Mens kan ook net diensbaar wees as jy nederig is en wegkyk van jouself en jou eie comfortzone. Nederigheid help ons om minder selfsugtig te wees en ons lewens met ander te deel.

Nederigheid beteken egter nie dat ons vloerlappe moet wees en altyd moet ingee nie en onsself moet haat nie. Jesus sê tog vir ons “jy moet jou naaste liefhê, soos jouself”. Om lief te wees vir jouself en nederigheid is nie in konflik met mekaar nie. Nederigheid gebeur net wanneer ‘n mens gemaklik is met jouself, wanneer lief is vir jouself en wanneer jy jouself nie vergelyk met ander mense nie. Wanneer jy nie bedreig is nie. Miskien sal hierdie aanhaling dit die beste opsom: “Nederige mense dink nie minder van hulleself nie; hulle dink net minder aan hulleself”. (Ken Blanchard)

Om op te som: By Paulus en Barnabas leer ons dat nederigheid beteken…
  • dat ons die fokus meer op God moet plaas as op onsself.
  • dat ons nie so moet roem op ons eie prestasies en suksesse nie, dit kan immers vining weer wegval. Ons moet net dankbaar wees.
  • dat ons nie altyd net moet veg om ons sin te kry nie, maar dat ons ook na ander moet luister en hulle belange eerste moet stel
  • dat ons diensbaar moet wees en nie net in ons comfortzones vasgevang moet wees nie.
  • dat ons minder aan onsself sal dink. 


Sunday, September 4, 2011

Preek 04 Sept 2011

Barnabas die getuie
Handelinge 13: 13-52

Baie jare gelede het die volgende advertensie in ‘n Londonse koerant verskyn: "Men wanted for hazardous journey. Small wages, bitter cold, long months of complete darkness, constant danger, safe return doubtful." Die advertensie was geplaas deur Sir Ernest Shackleton, die bekende Arktiese ontdekkingsreisiger. Hy het 1000de reaksies gekry. Mense wat lus was vir so ‘n avontuur. Barnabas en Paulus het ook gesê hulle is bereid om op so ‘n onsekere avontuur gaan.
Lees Handelinge 13: 1-3.

So vertrek hulle toe op hierdie “sending” avontuur - hulle eerste sendingreis en beland in Antiogië in die Romeinse provinsie Pisidië waar hulle een van die sinagoges besoek. Nadat hulle al die formaliteite afgehandel het, nooi die leiers van die sinagoge vir Barnabas en Paulus om iets te sê. En dan volg Paulus se eerste toespraak.
Die toespraak bestaan uit 4 dele:
Hy begin met ‘n oorsig oor Israel se geskiedenis(13: 16-25): Hy vertel van hulle tyd in Egipte, hoe hulle deur die woestyn getrek het, hoe hulle in Kanaan aangekom het. Hy vertel hoe Rigters aangestel is as leiers van die volk. Saul wat die eerste koning was en sy opvolger Dawid uit wie se nageslag Jesus uiteindelik gebore sou word.
Jesus se sterwe en opstanding (13:26-31): Hy vertel hoe Jesus deur Pilatus ter dood veroordeel is, hoe hy gesterf het, begrawe is, maar ook weer opgestaan en aan verskillende mense verskyn het. En hierdie mense is nou God se getuies.
Gebruik tekste uit die Ou Testament om te bevestig dat Jesus uit die dood opgewek is(13:32-37): Hy gebruik Ps 2:7, Ps 16:10 en Jes 55:3 om te beklemtoon dat Jesus wel die Messias was waaroor die mense reeds in die OT gedroom het.
Eindig met ‘n praktiese toepassing(13:38-41): Hy beklemtoon dat verlossing nie moontlik is deur die nakoming van die wette en reels nie. Genade en geloof wat deur Jesus moontlik gemaak is, is die enigste manier om verlossing te beleef.

Die mense was so beïndruk met die toespraak dat hulle dadelik vir Barnabas en Paulus uitnooi om die volgende week weer terug te kom om verder met hulle te gesels. Deur die loop van die week gesels Paulus en Barnabas heeltyd met die mense en vertel vir hulle van God se genade. Dit maak natuurlik toe dat daar by die volgende byeenkoms in die sinagoge heelwat meer mense opdaag om te kom luister – ook nie-Jode. En daarvan het die Jode niks gehou nie en hulle begin vir Paulus en Barnabas in die openbaar verneder en beledig. Maar hulle het hulle nie daardeur laat afsit nie, trouens dit het hulle net nog meer gemotiveer om uit te gaan en getuies te wees van God se genade.
Die interessante ding is dat die nie-Jode, die heidene meer ontvanklik en oop is vir die evangelie as die Jode. Mense wat dus vroeër uitgesluit was, word nou deur Barnabas en Paulus ingesluit en deelgemaak van die gelowiges. So word kulturele grense, taalgrense en geografiese grense deur die evangelie oorgesteek. Mense wat vroeër niks met mekaar te doene wou hê nie, word nou deur hulle geloof met mekaar verbind.

Vandag se tema gaan oor getuienis, en wat ons kan leer by Barnabas en ook by Paulus as dit kom by getuienis. En daar is ‘n paar goed wat ons kan leer.

Getuienis gaan oor God, dit gaan nie oor my en my geloof nie. Een van die goed wat my vreeslik irriteer wanneer mense oor hulle geloof praat is wanneer hulle hulle geloofstorie vertel asof hulleself betrokke was by die verandering wat in hulle lewe gebeur het.  Mense weet later nie meer of hulle oor hulleself of oor God praat nie. Hier stel Paulus en Barnabas vir ons ‘n voorbeeld. In sy toespraak vertel Paulus die volk se geskiedenis, nie omdat die volk so wonderlik is nie, maar om God se betrokkenheid in hulle lewe te bevestig. En uiteindelik eindig hy by dit wat Jesus gedoen het vir hulle. Getuienis moet altyd na God toe wys, nie na myself nie.

In die teks sien ons ook 2 reaksies op Paulus en Barnabas se getuienis. Die Jode raak jaloers toe hulle sien hoe baie mense deur die getuienis aangespreek word. Mens sou dink hulle sal bly wees. Teenoor hulle is daar die heidene wat opgewonde reageer op die getuienis. Met alle getuienis werk dit so – sommige mense reageer daarop en ander nie. Maar dis uiteindelik nie ons probleem nie en dit moet ons nie verhoed om getuies te wees nie.

Ons moet weer hoor dat alle Christene geroep is om getuies te wees. Dis nie net die werk van predikante en jeugwerkers en sendelinge nie – ons almal moet in alle omstandighede getuies van Jesus Christus wees. Soos iemand gesê het:
“A missionary is not someone who crosses the sea, but someone who sees the cross.”
Word ook vir ons bevestig in Matteus 5:13-16
"Let me tell you why you are here. You're here to be salt-seasoning that brings out the God-flavors of this earth. If you lose your saltiness, how will people taste godliness? You've lost your usefulness and will end up in the garbage.
 "Here's another way to put it: You're here to be light, bringing out the God-colors in the world. God is not a secret to be kept. We're going public with this, as public as a city on a hill. If I make you light-bearers, you don't think I'm going to hide you under a bucket, do you? I'm putting you on a light stand. Now that I've put you there on a hilltop, on a light stand—shine! Keep open house; be generous with your lives. By opening up to others, you'll prompt people to open up with God, this generous Father in heaven.” (The Message)

As jy ;n gelowige is, dan is jy geroep om die goeie nuus met mense te deel. Ons werk as gelowiges is om Jesus vir die wêreld te wys – om sout en lig vir die wêreld te wees. Dis iets wat moet gebeur in elke deel van my lewe.
Trouens ek dink dat elke situasie, positief of negatief, wat oor ons pad kom is ‘n geleentheid om ‘n getuie te wees .As ons na Paulus en Barnabas se voorbeeld kyk – toe hulle in daai sinagoge die geleentheid kry om te praat oor hulle geloof, het hulle dit dadelik aangegryp.
In 1 Petrus 3:15 lees ons: “Wees altyd gereed om ‘n antwoord te gee aan elkeen wat van julle ‘n verduideliking eis oor die Hoop wat in julle lewe.”

Hoe werk getuienis? In ons teksgedeelte getuig Paulus deur middel van ‘n toespraak wat hy in die sinagoge gelewer het. Daar is ook baie ander maniere van getuienis. Die afgelope paar weke het Barnabas vir ons gewys dat ‘n mens ook getuig deur ‘n lewe van vrygewigheid, gasvryheid en deur brûe te bou waar daar voorheen mure was wat skeiding gebring het tussen mense. Getuienis gaan met ander woorde nie net daaroor om te praat en te vertel nie, dit gaan ook oor hoe ons ons lewens leef. Trouens ek reken dis belangriker.

Ek het onlangs met ‘n predikant gesels wat vir hom ‘n motorfiets gekoop het. Maar daarmee saam vertel hy toe ook dat hy nog nie ‘n lisensie of learners het om die fiets te ry nie, maar hy ry al met hom. Ek het hom toe aangevat daaroor, want nevermind dat hy ‘n predikant is, as christen moet ons die voorbeeld stel. Veral in ‘n land waar mense maklik misdaad pleeg.
1 Petrus 3: 16: “Keep a clear conscience before God so that when people throw mud at you, none of it will stick.”
Deel van ons getuienis, is dat ons die regte dinge sal doen. Anders doen ons die boodskap skade aan.

Hoe ons reageer op negatiewe en slegte goed is ook deel van ons getuienis.Op ‘n persoonlike vlak – hoe ons die krisisse van die lewe hanteer. Maar ook in ons land. Op die oomblik is dinge maar deurmekaar in ons land, veral op politieke vlak en dis maklik om baie negatief en pessimisties te wees, maar as christene moet ons positief en hoopvol bly. Dis deel van ons getuienis, want ons glo tog dat alles sal ten goede uitwerk.

Dis ook deel van ons getuienis om op praktiese en tasbare maniere by mense  en nood betrokke te wees. Om compassion te wys aan mense. Ek het weer die afgelope week hiervan bewus geraak. Baie mense is mos negatief oor die NG kerk. Sommige media is mos baie vining krities en negatief te wees. Die kerk is nie perfek nie en maak foute en moet na kritiek luister, maar daar is ook ‘n ander kant waarvan mens nooit in die Rapport lees nie. Ek het hierdie week weer gehoor dat Badisa, dis die NG Kerk se welsynsdiens spandeer elke jaar R400 milj aan welsynswerk in ons land. Dis nou aan goed soos ouetehuise, rehabilitasiesentrums, maatskaplike werkers, vigs programme en nog ‘n klomp ander goed. Naas die regering is die NG Kerk die grootste verskaffer van welsynsdienste. Dis mos die beste getuienis wat daar is.  Ook op ‘n persoonlike vlak is dit deel van ons getuienis om compassion aan mense te bewys.

Getuienis gaan nie net daaroor om soos Paulus te praat oor my geloof nie. Dit is ook om soos Barnabas vrygewigheid en gasvryheid te bewys en brûe te bou na mense. Dit gaan ook daaroor om die regte dinge te doen en ‘n voorbeeld te stel, om positief en hoopvol te wees, om met compassion en liefde te leef en goeie dade te doen. Dit gaan daaroor om te bid vir mense en mense saam te nooi kerk toe. Getuienis het verskillende gestaltes.

Joseph Bayly het gesê: “Jesus Christus het nie die verkondiging van sy Goeie Nuus aan ‘n reklamemaatskappy toevertrou nie. Hy het net sy dissipels uitgestuur. Hy het hulle nie opdrag gegee om advertensieborde op te sit en pamflette uit te deel nie. Hy het gesê hulle moet net in hulle gewone lewe wys wat hulle glo.”