Preek 28 Oktober 2012 (Johannes)

Dankbaarheidsfees

Lukas 15: 25-32

’n Skotse predikant het elke Sondag in sy preek God gedank het vir die goeie wat in die vorige week gebeur het, maak nie saak hoe die week verloop het nie. Op ’n Vrydagnag het daar ’n storm oor sy dorpie losgebars. Huise se dakke is afgewaai. Strate is verspoel, bome is ontwortel en sneeu het geval. Die gemeente het toe gewonder waarvoor hy dié Sondag die Here sou dank. Daar was tog niks goed aan die storm nie. In sy preek het die gemeente nie veel van dankbaarheid soos gewoonlik gehoor nie. Maar hy het ook oor niks gekla nie. Toe begin die prediker met sy gebed ná die preek. Eers die gebruiklike verheerliking van God. Toe het hy in dankbaarheid tot die Vader gebid. ‘Dankie, Here, dat elke nag en dag nie soos gisteraand en vandag is nie.’

Vertel vining vir mekaar waarvoor jy vanoggend dankbaar is.

In Afrikaans het ons ‘n spreekwoord: “ons kla met die witbrood onder die arm”. Ons verloor so maklik perspektief. Ons is so geneig om vas te hak by en te kla oor al die slegte goed in ons land en in die wêreld dat ons al die goeie goed miskyk. Ons fokus is so op die negatiewe, dat ons al die positiewe goed miskyk. Ons verloor perspektief.

Ek wil gou vir julle lees van iemand in die Bybel wat ook perspektief verloor het. Dit kom uit die storie van die verlore seun. Ek het al paar keer hieroor gepreek, maar daar is soveel rykdom in hierdie storie. Net om weer te recap. Dit gaan oor ‘n pa met 2 seuns. Die jonger seun vra sy erfporsie en vertrek na ‘n ander land waar hy alles uitmors en uiteindelik tussen die varke beland. Hy besluit dan om huis toe te gaan. In plaas daarvan dat sy pa hom straf, wegjaag of verwag dat hy eers moet verskoning vra, verwelkom hy hom onvoorwaardelik terug. Dis ‘n storie van ongelooflike genade en liefde. Ek het al in vorige preke hieroor, gefokus op die pa en op die jongste broer. Vandag wil ek fokus op die oudste broer, want hy is die een van perspektief verloor het.

Lees Lukas 15: 25 - 32

Die oudste broer was onvergenoegd en ondankbaar. En ons sien hoe dit maak dat hy perspektief verloor.

Wanneer hy by sy pa begin kla, sê sy pa vir hom: “kind, jy is altyd by my”. Die oudste broer se onvergenoegdheid maak dat hy nie meer raaksien watter voorreg dit was om heeltyd in sy pa se teenwoordigheid te wees nie. Die jonger broer het in ‘n ver en vreemde land eers besef hoe gelukkig hy was om in sy pa se teenwoordigheid te kon wees. Die ouer broer was die heeltyd by sy pa, maar hy sien nie raak hoe bevoorreg hy is nie. Hy verloor perspektief.

Die ouer broer se onvergenoegdheid en ondankbaarheid maak dat hy nie waardering het vir dit wat hy het nie. Die gebruik in daai tyd was dat die oudste seun twee derdes van sy pa se boedel kry en die jongste seun een derde. Die jonger broer het reeds sy deel gekry, so alles wat oorbly behoort aan die ouer broer. In plaas daarvan dat hy geniet wat hy het, kla en baklei hy eerder.

‘n Onvergenoegde en ondankbare hart maak jou blind vir die mooi en goeie dinge rondom jou. Ons moenie fokus op dit wat ons nie het nie of overgenoegd voel oor ander mense wat meer het as jy nie. Fokus liewer op dit wat jy wel het. Kom ek noem ‘n voorbeeld – ons kla mos maklik oor ons salarisse. Ons almal dink ons moet meer verdien. Het julle geweet – as jy R10 000 of meer in ‘n maand verdien, dan verdien jy meer as 80% van die mense in ons land. Ons verloor maklik perspektief.

Die ouer broer se onvergenoegdheid en ondankbaarheid maak dat hy nie kan raaksien wat regtig belangrik is nie. Waaroor kla die ouer broer? Hy kla oor die partytjie wat vir sy jonger broer gehou word. Hy kla in soveel woorde dat sy pa nog nooit vir hom en sy pelle ‘n bokkie gegee het om te slag vir ‘n lekker party nie. Sy partytjie is vir hom meer belangrik as sy broer se welstand. In plaas daarvan dat hy dankbaar is dat sy broer veilig terug is; in plaas daarvan dat hy dankbaar dat sy broer sy fout agter gekom het en teruggekom het huis toe, kla hy oor ‘n partytjie. Ondankbaarheid en onvergenoegdheid maak jou blind vir dit wat regtig belangrik is.

Ondankbaarheid en onvergenoegdheid belemmer jou verhoudings met ander mense. As die ouer broer van sy jonger broer praat, dan noem hy hom, “hierdie seun van pa”. Hy erken hom nie eers as sy broer nie. Hy fokus op dit wat sy jonger broer verkeerd gedoen het. Hy fokus op sy jonger broer se sonde.

Ons almal is soms skuldig hieraan – ons is vining om te fokus op dit wat mense verkeerd gedoen het, op hulle sondes. Ons kyk met vooroordele en oordeel na mense. In plaas daarvan dat ons net dankbaar is dat hulle by ons is.    

Al die ander mense in die storie van die verlore seun is dankbaar dat die jongste seun teruggekom het. Die pa is dankbaar, die werkers op die plaas is dankbaar, die engele in die hemel is dankbaar. Selfs ons wat na hierdie storie luister is dankbaar. Die oudste seun distansieer hom van sy broer. Ondankbaarheid maak dat jy nie met menslikheid na mense kan kyk nie.

Op hierdie dankbaarheidsondag is hierdie verhaal van die ouerbroer soos ‘n spieël wat voor ons elkeen gehou word. Dis sodat ons ons eie lewens weer sal ondersoek. Dis om ons te help om perspektief te behou en te besef dat ons baie meer het om voor dankbaar te wees as wat ons dink.

In Filippense 2: 14, 15 lees ons: “Doen alles sonder kla of teëpraat. Tree onder mense op as ligdraers in die wêreld deur die woord van die lewe uit te dra.”   

1 Tess 5:18:  “Wees in alle omstandighede dankbaar, want dit is wat God in Christus Jesus van julle verwag.”

Om heeltyd te fokus op die negatiewe en te kla, bring net verdeeldheid en frustrasie en dit gee vir die duiwel ‘n vatkans. Dit maak jou ongehoorsaam aan God (soos uiteengesit in bogenoemde verse); dit maak dat jy nie ‘n ligdraer vir God is nie; dit maak dat God jou nie kan gebruik nie en dit maak dat mense nie van jou hou nie.

‘n Interessante ding van die verhaal van die verlore seun, is dat dit nie ‘n einde het nie. Ons weet nie wat met die ouer broer gebeur het nie.  Ek dink die verhaal van die ouer broer is ons elkeen se verhaal en daarom het dit ‘n onvoltooide einde. Ons moet ons verhale klaar gaan skryf. As ons vanoggend hier uitstap het ons elkeen ‘n verantwoordelikheid om ons verhale van dankbaarheid klaar te gaan skryf.

Ek sluit af met ‘n aanhaling wat ek raakgeloop het. Dit is ook my gebed vanoggend. Lees dit saam met my op die skerm.

Be Thankful

Be thankful that you don’t already have everything you desire,

If you did, what would there be to look forward to?

Be thankful when you don’t know something

For it gives you the opportunity to learn.

Be thankful for the difficult times.

During those times you grow.

Be thankful for your limitations

Because they give you opportunities for improvement.

Be thankful for each new challenge

Because it will build your strength and character.

Be thankful for your mistakes

They will teach you valuable lessons.

Be thankful when you’re tired and weary

Because it means you’ve made a difference.

It is easy to be thankful for the good things.

A life of rich fulfillment comes to those who are

also thankful for the setbacks.

GRATITUDE can turn a negative into a positive.

Find a way to be thankful for your troubles

and they can become your blessings.

Amen.

Preek Sondag 21 Oktober 2012 - (Neil)

21 Okt 2012                      Hosea 11:1-8

Soos julle dalk gesien het, gaan ek vandag bietjie gesels oor Onvoorwaardelike liefde in Suid-Afrika.  Ek glo dat as ons hierdie land wil verander, as ons hierdie ‘n beter plek vir almal wil maak om te woon, dan moet ons mekaar onvoorwaardelike liefde, soos wat God dit aan ons kom bewys het.

Gebed

Daar is hierdie boek in die Bybel waaroor daar nogal min gepraat word.  Sommige mense het dalk nog nooit hiervan gehoor nie.  Maar ek dink dit het een van die aangrypendste verhale in.  ‘n Verhaal wat my al baie laat dink het.  ‘n Verhaal wat ek nie altyd verstaan nie.  Dit is die verhaal van Hosea!  Hierdie is nogal ‘n wille verhaal.  Baie wild.  Ek dink dat daar dalk ‘n ouderdomsbeperking op moet wees. 

Hierdie verhaal begin waar God vir die profeet Hosea ‘n opdrag gee.  God vra vir hom om met Gomer te trou.  Hierdie opdrag mag dalk nie so vreemd wees nie, totdat jy besef dat sy ‘n prostituut is nie!  Ja, God kom vra van Hosea om met ‘n prostituut te trou.  Hierdie klink nogal baie onbillik van God.  Maar Hosea, die baie gehoorsame profeet gaan trou dan met haar. 

Ongelukkig gebeur dit wat almal maar seker verwag het – Gomer is ontrou.  Baie nagte het sy net nie teruggekom huis toe nie.  Sy het gereeld by ander mans geslaap.  Maar, Hosea bly getrou.  Al laat sy hom soveel keer in die steek, kan Hy nie anders as om lief te bly vir haar nie.

Hy bly getrou t.s.v. haar ontrouheid.

Dan kom God en Hy gebruik hierdie huwelik tussen Hosea en Gomer as ‘n metafoor.  Hy vergelyk vir Israel met Gomer en Homself met Hosea.  Net soos wat Gomer ontrou was, keer op keer, so was die volk van Israel ook.  Israel was keer op keer ontrou gewees aan God.  Maar aan die ander kant, net soos wat Hosea getrou gebly het, soos bly God ook getrou. Keer op keer. 

Ek wil vir julle lees uit Hosea 11.  Ek sien hierdie gedeelte amper as ‘n opsomming van die hele boek.  Die van julle wat wil saamlees kan julle Bybels oopmaak by Hosea 11.

Lees Hosea 11: 1 – 8

Ek wil vir julle 5 vergelykings in die Ou Testament wys – 5 maniere hoe die volk na God verwys het.  Dit was 5 maniere hoe hulle vir God beskryf het. 

1.  Ons lees dat die volk na God verwys het as die Pottebakker – God was die pottebakker en ons (die volk) die klei.  Hierdie is ‘n redelike bekende beeld.  Dink daar is ‘n liedjie hieroor wat ons vandag nog sing.

2.  Die tweede beeld waarmee hulle vir God vergelyk het, was die van ‘n Skaapwagter of Herder.  God was die skaapwagter en die volk die skape.  In Jesaja lees ons hiervan: 

Jesaja 40:11  Hy sal sy kudde laat wei soos ‘n herder; Hy sal die lammers in sy arm vergader en aan sy bors dra; die lammerooie sal Hy saggies lei.

3.  Die derde vergelyking waarmee ons te doen kry, is met God wat vergelyk word met ‘n Geneesheer/Dokter. 

Ex 15:26  en gesê: As jy getrou na die stem van die HERE jou God luister en doen wat reg is in sy oë, en luister na sy gebooie en al sy insettinge hou, dan sal Ek geeneen van die siektes op jou lê wat Ek op Egipteland gelê het nie; want Ek is die HERE wat jou gesond maak.

4.  Vierdens kry ons die vergelyking met ‘n moeder.  Ja, hulle beskou God as een wat troos, net soos ‘n moeder haar kinders troos.

Jes 66:13  Soos iemand wat deur sy moeder getroos word, so sal Ek julle troos; en julle sal in Jerusalem getroos word

5.  Laastens kry ons te doen met die beeld van God as ‘n Tuinier. 

Dalk is dit bietjie ver gevat, maar een ding wat hulle hierdie beeld vir my in gemeen het, is vuil hande.  Jy kan nie enige van hierdie dinge doen sonder dat jou hande vuil raak nie.  As ‘n Pottebakker se hande skoon bly, dan het hy/sy beslis nog nie ‘n pot gemaak nie, of as ‘n tuinier se hande skoon bly, kan dit net wees omdat hy/sy handskoene aangehad het.  Selfs ‘n moeder wat doeke omruil se hande kan nie altyd skoon bly nie (ek wil net duidelik maak dat ek nie dink net moeders hoef doeke om te ruil nie).

As ons hierdie beeld in gedagte hou terwyl ons Hosea lees, is dit tog vir ons duidelik dat God bereid is om met ons te werk, al is ons lewens dalk vuil.  Al voel dit vir ons niemand sal iets met my te doen wil hê nie, niemand sal my kan liefhê nie, is dit tog duidelik dat God bereid is om sy hande vuil te maak om met ons te werk.

Al het ons Hom al soveel keer teleurgestel, al het ons al hoeveel keer ons rug op Hom gedraai of eerder gekies om die afgode te aanbid,  God se liefde brand so sterk dat Hy ons nie kan laat vaar nie.  Hy kan nie.  Hy is selfs bereid om ons daar te ontmoet waar ons nou is, al is ons op ‘n plek waar ons dalk vuil voel.  Baie van ons het mos al hierdie idee gehad dat ek eers my lewe moet regruk of dat ek eers al die regte dinge moet doen voor God my weer kan liefhê of voor ek weer in die kerk kan kom. Hosea se boodskap en die beelde wat Israel gebruik het om na God te verwys, kom bewys hierdie verkeerd.  God gee nie om hoe ons lewens nou lyk nie, Hy is bereid om ons te ontmoet net daar waar ons nou is.  Hoe vuil ons ook al mag voel.  Die kerk is juis ‘n plek vir hierdie mense.

Hierdie tipe liefde waarvan ons in Hosea 11:8 lees, is onvoorwaardelike liefde.  Dit is ‘n liefde wat niks terugvra nie.  Dit is dieselfde liefde wat Jesus aan die kruis laat sterf het.  God het ons lief net soos ons is, maar Hy het ons ook lief genoeg om ons nie te los nes ons is nie. 

Ek wil nou uitkom by vandag se tema:  Onvoorwaardelik liefde in Suid-Afrika. 

Hoe kan ons mekaar liefhê soos wat God ons lief het.  Jesus beklemtoon dit ook keer op keer in die evangelie – ons moet mekaar liefhê, onvoorwaardelik.  Ek dink as ons mekaar kan begin onvoorwaardelik liefhê in hierdie land, dan kan dit nogal ‘n groot verskil maak.  Maar ek wil vandag spesifiek kyk na hoe hierdie onvoorwaardelike liefde in Suid-Afrika lyk.  Elke omgewing of land se konteks is anders en mag dalk ‘n ander onvoorwaardelike liefde vra – maar hoe sal dit lyk in Suid-Afrika? 

 Kom ons kyk bietjie na ons land: 

1.  Ons leef in die land met die 4de hoogste sterftesyfers vir mense met Vigs, maar tog leef baie mense nog as of die siekte nie bestaan nie.  Ons is die land met die hoogste syfer vir mense wat leef met MIV.  6 miljoen mense.  ‘n Vriende van my vertel hoe hy by ‘n ryk gemeente in Pretoria gepreek het en toe ook hierdie statistieke genoem het.  Hy kon sien hoe een vrou trane in haar oe kry.  Toe hy egter vra wie in die gemeente iemand ken wat HIV positief is, het niemand hulle hande opgesteek nie.  Ons leef in ‘n land met 6 miljoen MIV positiewe mense, waarvan baie kinders is, maar ons ken nie hierdie mense nie.

2.  Ons leef in ‘n land met ‘n verskriklike hoe werkloosheidsyfer.  Ons is die land met die 3de hoogste werkloosheidsyfer.  25% van ons bevolking. 

3.  Ons leef met die grootste gaping tussen ryk en arm.  Bykans 50% van ons land lewe onder die broodlyn.

4.  Ons leef in ‘n land met van die hoogste syfers vir misdaad en verkragting.

5.  Daar word beraam dat ons ongeveer 3miljoene weeskinders in die land het.

6.  Dan wil ek nie eers praat van ons ekonomie al die korrupsie waarvan ons elke dag in die koerante lees nie.

Hierdie syfers kan mens bang maak.  Dit maak sommige so bang dat hulle dit as redes gebruik om na ‘n ander land te verhuis.  Ons hoor keer op keer hoe mense sê dat hulle nie meer die korrupsie kon hanteer nie.  Hulle kon nie meer hulle ‘klein’ salarisse verdra nie.  Die armoede was vir hulle net te veel.  Hulle glo dit dit beter sal gaan waar hierdie statistieke beter lyk. Daar in Kanada of Australië. 

Maar dan kry jy ander mense wat in ons land bly, en as jy hulle vra oor hoekom hulle bly, dan gebruik hulle hierdie selfde redes:  want die misdaadsyfer hier is hoog, hier is miljoene weeskinders, hier is ‘n groot gaping tussen ryk en arm, die werkloosheid...  Dieselfde redes, maar ‘n ander uitkyk.  Hulle verstaan dat God hulle juis daar wil gebruik waar dit sleg gaan, daar waar dinge nie net maanskyn en rose is nie. 

Terug by Onvoorwaardelike liefde in Suid-Afrika.  Hoe het ek dan onvoorwaardelik lief in ‘n land waar dit so swaar gaan. 

Ek hoor hierdie week die verhaal van ‘n bekende persoon in ons land.  Klomp slegte dinge het al met hom gebeur en hy het as kind lank op straat gebly na beide sy ouers oorlede is.  Daar het hy gereeld met die gereg gebots en is gereeld deur die polisie gevang en geslaan.  Maar hy sê dat hy sy hart vir die Here gegee het die dag toe Hy by ‘n Christen gesteel het. Hy was weer die dag honger en het besluit om by die koswinkel op Heidelberg te gaan steel.  Toe hy die vrug so van die rak af haal, toe gryp iemand om aan die arm.  Hy het al gevoel hoe slaan die polisie hom weer.  Maar toe hy omkyk, staan daar hierdie vrou.  Sy vat hom toe na buite waar sy eers vir hom vra wat sy naam is.  Toe vra sy of hy honger is – ‘Ja tannie’ antwoord hy toe.  Sy neem hom toe na haar huis waar sy toe vir hom kos gee en toe ook later aanneem as haar eie kind.  Dink net hoeveel mense se lewens kan aangeraak word as hulle by Christene steel.

Die aantal weeskinders in ons land mag dalk baie klink, maar dit is maar klein as dit vergelyk word met die aantal gelowiges in hierdie land.  Wat sou kon gebeur as ons besluit om onvoorwaardelik liefde te bewys teenoor hierdie kinders? 

Soveel mense en besighede dink baie keer dat Onvoorwaardelike liefde dieselfde beteken as Geld.  As ons net ons geld sal weggee vir die armes of vir organisasie, dan sal alles beter gaan., ja, dan het ons onvoorwaardelik lief.  Alhoewel die nodig is om organisasie te ondersteun, is dit nie wat die wêreld gaan verander nie.  Ons moet onvoorwaardelik liefde leef wat gespel word – moeite!  MOEITE. Eerder as om volgende keer verby iemand te stap en net R5 in sy/haar hand te druk en te dink dit is ware liefde, wat van jy gaan sit rustig by daardie persoon om te hoor hoe dit regtig gaan.  Wat die rede is dat die persoon moet vra vir geld.  Of nooi die persoon oor vir ete.  Sonder enige vooroordele!  Selfs al is die iemand wat jou al teleurgestel het.  Shaine Claiborne, die skrywer van Irresistible Revolution se dat die grootste probleem nie is dat ons nie weet van die armes nie, die grootste probleem is dat ons hierdie mense nie ken nie.

As ek God se liefde reg verstaan, en ook dit waarvan ek in Hosea lees, dan het God geen vooroordele gehad nie.  T.s.v. alles wat die volk verkeerd gedoen het, het God hulle steeds lief en kom gee Hy hulle nog ‘n kans. 

Ons sien hierdie tipe liefde ook by Jesus.  Hy kuier saam met sondaars, saam met die tollenaars, by ‘n prostituut...Jesus het geen vooroordele gehad nie.  Hy het net onvoorwaardelik liefgehad.  Ons sien ook hoe hy moeite doen met sondaars.  Hoe Hy by hulle gaan eet.  By hulle gaan sit om te hoor hoe dit gaan.

As ons werklik begin verstaan hoe lief God ons het, as ons verstaan dat Hy ons nie kan laat vaar nie, dat sy liefde te sterk brand om ons net te laat gaan, dan kan ons nie anders as om hierdie liefde, hierdie onvoorwaardelike liefde met ander te gaan deel nie.  Ek glo as ons mekaar onvoorwaardelike begin liefhê, dan kan hierdie land ‘n ander plek wees!

Preek 14 Oktober 2012

Amos 5: 6-8; 10-14

Amos was ‘n welvarende skaapboer uit Tekoa – ‘n dorpie naby die Dooie see, suidoos van Bethlehem.  Hy profeteer in die tyd van Koning Jerobeam II. Dit was ‘n tyd van militêre suksesse en ekonomiese voorspoed.

Daar was ‘n opbloei in die handel

Die Bounywerheid het floreer

Huise het vermeerder en het weelderiger geword

Binnenshuise versiering was baie spoggerig

Wynbou en veeteelt was winsgewind

Nuwe musiek is gekomponeer

Op godsdienstige gebied het die offergawes gegroei en die godsdienstige feesdae is swierig gevier.

So, dit was ‘n goeie tyd, die mense was optimisties en het gedink die Here is aan hulle kant.

Maar daar was ook ‘n donker kant aan hierdie samelewing. Die ekonomiese opbloei het net die rykes bevoordeel. Die rykes het ryker geword en die armes het armer geword. Dit was nie omdat hulle lui was nie, dit was as gevolg van uitbuiting, korrupsie en die verdraaing van die reg om die rykes te bevoordeel.

Die rykes het die grond van die armes gevat as hulle nie dadelik hulle skuld kon betaal nie. Met die armes wat dan as slawe op hulle eie grond moes werk.

Die armes is op die markte ingeloop met onbehoorlike pryse vir goedere wat hulle self geproduseer het.

Die howe het nie die armes beskerm nie en die reg is toegepas om die rykes te bevoordeel.

Mense wat opgekom het vir die reg en vir dit wat reg is, is gehaat en gebrandmerk.

Dit alles het mense moedeloos gemaak en eerder laat stilbly omdat hulle bang was om geviktimiseer te word. 

Die land is ingepalm deur ‘n bevoorregte elite wat in weelde geleef het ten koste van die minderbevoorregtes.

Dit alles het gebeur terwyl daar ‘n opbloei in die godsdiensbeoefening en die erediens was. Die rykes het die godsdiens gesien as ‘n goeie belegging, as ‘n waarborg teen onheil. Solank as wat hulle al die godsdienstige reëls en feeste nakom, sal dit aanhou goedgaan met hulle. So, hulle het godsdienstig al die regte dinge gedoen en geld gegee en offers gebring en swierige godsdienstige feeste aangebied, maar terselfdertyd die armes uitgebuit en hulle nie aan reg en geregtigheid gesteur nie.   

Terwyl ek in die week met hierdie teks besig was, is my gedagtes elke keer teruggeruk na die situasie in ons land.  Ek kon nie anders as om ons land se situasie raak te sien in die situasie in Amos se tyd nie. Hoe meer dinge verander hoe meer bly dit dieselfde.

My gedagtes het heeltyd gaan draai by die geweldadige stakings in die mynbedryf en die vervoersektor wat dreig om ons land se ekonomie tot stilstand te bring.

Die stakings oor dienslewering deur mense wat net smag na huise en lopende water.

Die krisis in die onderwys in Limpopo en die Oos-Kaap waar kinders nie boeke het om voor te berei vir die eksamens nie.

Ek wil dinge nie vereenvoudig nie, maar ons leef in ‘n land waar mynbase al hoe ryker word, terwyl die ouens wat die gevaarlikste werk in die myne doen nie ordentlik vir hulle gesinne kan sorg nie. 

‘n Land waar mense nie ordentlike huise en lopende water het nie, terwyl ons president R200 miljoen rand spandeer om sy privaat woning op te kikker.

‘n Land waar mense gryp en ten alle koste vasklou aan politieke mag omdat dit vir hulle finansiële voordeel inhou. Ons sien dit veral in die aanloop tot die ANC se leierskapverkiesing later vanjaar in Mangaung.

‘n Land waar vakbonde speel met mense se lewens en met skoolkinders se toekoms sodat hulle hulleself kan verryk.

‘n Land met groot kerke en pastore wat skatryk word terwyl hulle lidmate swaarkry.

En ons moet vir geen oomblik dink dat ons land uniek is nie. Ons sien dieselfde goed in Europa, in die VSA, in die Midde-ooste en in Australië. 

Maar kom ek kom terug by Amos. Amos kom na die mense toe en hy gee vir hulle ‘n “wake-up call”. Vir die mense van sy tyd, maar ook vir ons vandag.

Amos sê dis verwerplik om ryk te word op die rug van ander mense.

Amos sê godsdienstigheid deur mense wat onregverdig optree teenoor hulle medemens is verwerplik.

Amos sê dat dankoffers wat gesteel is en deur uitbuiting bekom is, is verwerplik.

Amos sê godsdienstige liedere wat gesing word terwyl mense vertrap word, is ‘n geraas in God se ore.

Amos sê mens kan nie jou diens aan God losmaak van jou diens aan jou medemens nie. Jou verhouding met God word gekenmerk deur jou verhouding met jou medemens.

Thomas a Kempis: “Wanneer ons staan voor die Ewige Regter, sal Hy nie vra wat het ons gesê nie, maar wat het ons gedoen.”

Ons dade vertel eintlik vir almal (en vir God) hoe ernstig ons met ons woorde is.

En dit begin by myself. Ons kan nie net agteroor sit en die politici en die vakbonde kritiseer nie. Dit help nie ons vlug Kanada of Australië toe nie. Dit begin by myself. So die vraag is: watter keuses gaan ek maak? Hoe gaan ek my vermoëns aanwend? Hoe gaan my getuienis lyk? Hoe gaan ek die mense rondom my hanteer?

Daarmee saam sê Amos dat dit net God is wat mense so kan verander. Om dit te verduidelik gebruik hy die mooi beeld in vers 8.

“Hy deur wie die Sewester en Orion gemaak is, Hy wat die donker in oggendlig verander en die dag donker nag laat word, Hy wat die water van die see roep en dit oor die aarde uitstort, sy Naam is die Here.”

Die Sewester was verbind met die winter en Orion met die somer – God bring verandering soos wat die winter in die somer verander.

Soos wat nag weer dag word en dag weer nag word – so bring God verandering.

Soos wat water van aarde opgeneem word om weer as reën op die aarde te val – so bring God verandering.

Die punt wat Amos wil maak  - as jy hierdie God aanbid, kan jy nie anders as om te verander nie. Aanbidding gaan altyd gepaard met verandering - groot en klein veranderings.  God verander jou sodat jy kan sterkstaan in Hom en kan uitstaan vir Hom. Sodat jy sal goed doen. Sodat jy sal liefhê wat goed is. Sodat jy sal opkom vir dit wat reg is en vir die reg. Sodat jy reg sal laat geskied aan hulle wat swaarkry. 

Om op te som: Ek reken Ferdinand Deist het dit alles baie mooi opgesom.

“Waar mense uitgebuit word, waar mense se regte verkrag word, waar mense nie meer mense kan wees soos wat God hulle gemaak en bedoel het nie, kom God self in beweging. Daarom dat Amos so by die mense aandring om radikaal te verander: hulle moet liefhê wat goed is en opkom vir die reg van die eenvoudige mense. Dán sal hulle lewe”