Preek 24 November 2013

Kolossense 1: 15-20

Christus die koning Sondag

Vandag is Christus die koning Sondag. Op hierdie Sondag vier vir Jesus wat die koning van ons lewens en van die heelal is.

James Allen Francis het in 1926 die volgende oor Jesus geskryf.

Hier was ʼn man, wat gebore is in ʼn klein dorpie, die seun van ʼn plattelandse boeremeisie. Hy word groot in ʼn ander agter-af dorpie. Hy werk as ʼn timmerman van die dorp totdat Hy 30 jaar oud is.  Daarna is Hy drie jaar lank ʼn rondreisende prediker. Hy het nooit ʼn boek geskryf nie. Hy het geen vername pos beklee nie. Hy het nooit ʼn huis besit nie. Hy het nooit verder as 250 km gereis van die plek waar Hy gebore is nie. Hy het slegs Homself as CV gehad het. Hy het niks in die wêreld besit nie.  Terwyl Hy nog baie jonk was en sommer vroeg in Sy loopbaan, het die openbare mening algaande teen Hom gedraai. Sy vriende het hom in die steek gelaat.  Hy het in die hande van Sy vyande geval.  Hulle het Hom vasgespyker aan ʼn kruis tussen 2 diewe!  Sy laksmanne het ʼn speletjie gespeel oor Sy enigste aardse besittings wat Hy gehad het – die klere aan Sy liggaam. Toe Hy dood was, is Sy liggaam in ʼn geleende graf gelê, die eiendom van ʼn vriend wat vir Hom jammer was.  20 lang eeue het gekom en gegaan en vandag is Hy die Middelpunt van die ganse mensdom en die Leier van vooruitgang en beskawing.  Hy is die begin- en vertrekpunt van die jaartelling van ons kalender.  Ek is volkome binne my reg, wanneer ek beweer dat al die skepe wat al gebou is, al die weermagte wat al gemarsjeer het, al die parlemente wat nog gesit het en al die konings\regerings wat al geregeer het, dat hulle nie die lewe van die mens op aarde so radikaal en volledig beïnvloed het soos hierdie een enkele lewe van Jesus Christus nie!

In die dertiende eeu het iemand 30 bokvelle aanmekaar vasgewerk en ‘n kaart van die wêreld daarop geverf. Dit was 12 voet by 12 voet. Die Latynse naam van hierdie kaart is Mappa mundi Christiana – dit beteken “‘n Christelike kaart van die wêreld”.

Hierdie kaart is in 1843 in ‘n klooster in Duitsland ontdek. Ons het egter nie meer hierdie oorspronkilik weergawe van die kaart nie – dis tydens die Tweede wêreld oorlog in ‘n bomaanval verwoes. Al wat ons daarvan het is foto’s en afdrukke.

Aan die bopunt van die kaart is die kop van Jesus. Aan die twee kante is Jesus se hande en onder is sy voete.  Jerusalem is in die middel van die kaart, waar Jesus se naeltjie sou wees.

Rondom die kaart is daar beskrywings van diere en die skepping van die wêreld. En die Bybelse stede en plekke is oral ingeteken.

Wat die skepper van hierdie kaart wou oordra, is dat Jesus is die een wat die wêreld bymekaar hou. Hy is agter alles. Hy is die middelpunt van alles. Hy raak alles en almal.

Dis waaroor vanoggend se teksgedeelte gaan.  Lees Kolossense 1: 15-20

Paulus skryf hierdie lied aan die gemeente in Kolosse. Daar was dwaalleraars wat die mense verwar het. Hulle het vertel dat Jesus nie regtig so belangrik is nie. Volgens hulle was Hy maar net nog ‘n manier om by God uit te kom. Hulle ontken dus die rol wat Jesus speel in die Christelike geloof en in mense se lewens. In reaksie hierop sê Paulus dan ‘n paar goed oor Jesus.

Jesus is die beeld van God (vers 15a). Paulus sê – as jy wil weet wie God is. As jy wil weet hoe God is. Kyk na Jesus. Jesus maak vir God sigbaar.

Jesus is die eerste (vers 15b-17). Jesus was nog altyd daar. Hy was betrokke by die skepping en Hy is steeds daarby betrokke. So daar is niks in hierdie skepping wat belangriker is as Jesus nie. Hy is belangriker as die heelal en alles wat gesien kan word en alles wat nie gesien kan word nie. Belangriker as enige konings en regerings.  

Jesus, hoof van die kerk (vers 18). Nou skuif die fokus van die heelal af na Jesus se verhouding met die kerk (ons). Paulus bevestig – Jesus is die hoof van die kerk en Hy hou dit in stand. Hy sorg vir sy kerk.

Jesus se werk is versoening (vers 19-20). Jesus het mense en die hele skepping en God bymekaar uitgebring.  Die kruis is soos ‘n brug tussen die wêreld en God. Die kruis het vrede gebring tussen God en die wêreld. 

Paulus doen wat die skepper van die Mappa mundi Christiana wou doen – hy bevestig dat Jesus die oorsprong, die middelpunt en die onderhouer van alles en almal is.

In verse 16-17skryf Paulus: “God het deur Hom alles geskep wat in die hemel en die aarde is: alles wat gesien kan word en alles wat nie gesien kan word nie… voor alles was Hy al daar, en deur Hom bly alles in stand”.

Dis wonderlik om dit te hoor, maar soms voel dit mos nie asof Hy alles in stand hou nie. As ons so kyk na die wêreld waarin ons leef, met al die wreedheid wat mense teenoor mekaar pleeg. As ons so kyk na al die hartseer wat mense beleef. As ons so kyk na die natuurrampe waarin 1000de mense sterf.

Mense beleef seer en hartseer en gaan deur worstelinge. Soms voel dit mos asof die lewe jou so platslaan dat jy net uitmekaar wil val. Dan lyk dit nie asof Jesus alles in stand hou nie.

As dit is hoe jy voel dan wil ek jou vertel van laminien. As jy al ‘n praatjie van Louie Giglio gekyk het, sal jy dalk weet wat laminien is, maar ek het nie geweet wat dit is nie. Eenvoudig gestel – laminien is ‘n extra sellulêre protein in ons liggame. Dit beteken dit lê buite die selle in ons liggame. Dit gee ondersteuning aan die selle en dit bind die selle aanmekaar. Dit sorg dat ons nie uitmekaar val nie. As dit nie reg funksioneer nie kan dit byvoorbeeld lei tot spier distrofie. So dis ‘n baie belangrike protein.

Nou wil ek ook vir julle ‘n foto wys van Laminien wat met ‘n baie sterk mikroskoop afgeneem is. Laminien is in die vorm van ‘n kruis.

Soos wat die laminien ons liggame in stand hou en bymekaar hou, so hou Jesus alles in stand. Ons liggame, ons wêreld, ons lewens. En ja, ons word siek en ons wêreld is deurmekaar en ons lewens is soms chaos en seer, maar Jesus is die een wat ons daardeur help en alles weer bymekaar laat kom. 

Soos Rob Bell in een van sy boeke skryf: “God is putting the world back together, and God is doing this through Jesus."

Wat beteken dit alles vir ons wat onsself Jesus-volgelinge noem?

Ons moet begin deur weer vir Jesus die middelpunt van ons lewens en ons wêreld te maak. Die beste manier om dit te doen is om ‘n slag weer te gaan kyk hoe lyk sy voorbeeld en dit na te volg. Dit beteken ‘n paar goed…

Ons moet leef met liefde teenoor alle mense. En onthou Christene kan nie kies wie hulle liefhet nie.  Soos Jesus moet ons alle mense liefhê.   

Ons moet barmhartigheid bewys aan alle mense.

Ons moet vredemakers wees in ‘n wêreld waar daar baie onvrede is.

Ons moet mense vergewe, soos wat Jesus ons vergewe het.

Ons moet genadig wees teenoor alle mense. Is altyd vir my interessant hoe ons geneig is om Jesus se genade vir onsself toe te eien, maar as dit kom by ander mense, dan is ons traag om genade te bewys.

Ons moet die kwaad in hierdie wêreld oorwin met die goeie.

Ons moet ophou om so pessimisties en negatief te wees. Wanneer dinge sleg lyk en voel moet ons leef soos mense wat glo dat Jesus ons sal heelmaak en dinge ten goede sal laat uitwerk. 

Die punt is – Ons moet Jesus as die koning van ons lewens erken. Maar dis die maklike deel. Die uitdaging is - ons moet dit begin leef ook. Op hierdie Christus die koning Sondag erken en vier ons dat Hy die koning van ons lewens is – veral deur te begin leef soos mense wat erken dat Hy ons koning is.

Preek 17 November 2013

2 Tessalonisense 3: 6-13

Verlede week het Jalize vertel van die wederkoms en die einde van die wêreld. Sy het vertel hoe baie voorspelling daar al was oor wanneer dit gaan gebeur en vir wanneer dit nog gaan gebeur. Ek wil begin deur vir julle te vertel van een van hierdie voorspellings en mense se reaksie daarop.

Harold Camping – hy was die president van Family Radio in California. Hy was self ook ‘n omroeper by die radio stasie. Hy is waarskynlik meer bekend daarvoor dat hy op grond van allerhande berekeninge die wederkoms en einde van die wêreld voorspel het vir 21 Mei 2011. Toe dit nie gebeur het nie, het hy die datum aangeskuif na 21 Oktober 2011, waarna hy maar eerder afgetree het.

Sy voorspelling het ‘n klomp mense op hol gehad en hulle het ekstreme goed gedoen. Ek wil gou vir julle ‘n artikel lees wat gaan oor die goed wat mense gedoen het. Dit het op 23 Mei 2011 verskyn in The Examiner. Twee dae nadat die wederkoms moes gebeur het.

The Examiner: May 23, 2011

May 21st has come and gone, and the biblical Rapture event did not come. For tens of thousands, if not millions of followers of Harold Campings timeline for the coming of Jesus to get his bride, the aftermath of economic choices made leading up to the prophetic date now stands squarely in front of them.

For many people who accepted and chose to be a part of Harold Camping and Family Radio's call to warn the world of impending doomsday, their actions stemmed from simple spoken warnings to friends, colleagues, and work associates, to others selling all they had, including retirement funds, and using the money to purchase such things as billboards and radio spots.

Because Camping was certain “without any shadow of a doubt it (Doomsday) is going to happen,” many of his followers sold their possessions and quit their jobs.

Adrienne Martinez, a follower of Camping, and her husband have reportedly quit their jobs and spent the last penny in their bank account towards a rented house in Orlando. “We budgeted everything so that, on May 21, we won’t have anything left,” said Adrienne.

But the false prediction might not be so easily effaced from the lives of Camping's followers. The L.A. Times writes that Keith Bauer, a 38-year-old tractor trailer driver, took a road trip with his family to see the Grand Canyon before the world ended.

"With maxed-out credit cards and a growing mountain of bills, he said, the rapture would have been a relief," the paper writes.

But Bauer is not angry at Camping for his false prediction. "Worst-case scenario for me, I got to see the country," he told the paper. "If I should be angry at anybody, it should be me."

Robert Fitzpatrick, who spent $140,000 of his life savings to advertise the rapture in New York, said he was dumbfounded when life went on as usual Saturday.

What is very poignant are the reactions throughout history by people who have been deceived into believing a Rapture event was ready to take place. In the 19th century, followers of a church minister named William Miller sold all their goods and land, and followed the preacher up to a mountain where they truly believed Jesus was returning for them. Over 50,000 Christians succumbed to Miller's doctrine and prophetic interpretations, and this was during a time when mass communications weren't what they are today.

For many followers of Harold Camping's belief in May 21st, having to start over in a working career will be very difficult, since those who quit their jobs did so of their own accord. Subsequently, they and their familes will not be eligible for unemployment insurance, and only time will tell if their previous employers will find compassion in re-hiring them to prior positions.

Harold Camping responded on Sunday in a brief statement that he has no answers, and doesn't understand why the rapture did not occur on May 21st. There was no contrition for the tens, if not hundreds of thousands of believers who followed the man, and his interpretations blindly, and chose to make economic choices that wouldn't even stand up to scriptural confirmation.

It is now two days after the missed Rapture date of May 21st, and in the aftermath for the followers of Harold Camping they must now deal with the realization of their economic choices, and overcome the disappointment to begin again building their financial futures, and employment careers.

Dit is wat gebeur het in die tyd van 2 Tessalonisense. Die mense het gedink die wederkoms gaan enige tyd gebeur, so daar was van die gelowiges wat verkondig het dat alle gelowiges hulle werk en daaglikse verantwoordelikhede moet los. Hulle hoef ook nie enige beplanning vir die toekoms te doen nie. Hulle moet net passief wag vir die dag wanneer Jesus weer kom.

Dis hoekom Paulus in vers 10 skryf: “As iemand nie wil werk nie, moet hy ook nie eet nie”.

Dis ‘n waarskuwing aan die mense wat net wil sit en wag op die wederkoms.

Ons kan dus nie hierdie teks gebruik as ‘n rede om nie mense te help nie. In ons land met die 25% werkloosheidsyfer sal dit darem ‘n baie ongevoelige en onredelike ding wees om te doen. Dit gaan nie oor mense wat nie werk kan kry nie, of wat graag wil werk maar hulle werk het nie.

Dit gaan hier oor mense wat spesifiek kies om nie te werk nie oor die wederkoms en daarom ‘n las is vir die gemeente. Hulle is ledig en bemoei hulle daarom net met ander mense en maak ‘n oorlas van hulleself.

Soos die spreekwoord sê: “ledigheid is die duiwel se oorkussing”.

Wat Paulus dus sê is dat – maak nie saak wanneer die wederkoms is nie – ons moet aangaan met ons lewe, ons werk en ons verantwoordelikhede.

Teen hierdie agtergrond moet ons verstaan dat werk vir ‘n Christen veel meer is as net ‘n manier om luiheid te verhoed of om geld te maak. Vir ‘n Christen is werk ‘n roeping. Die Bybel help ons om perspektief te kry oor werk.

Werk is ‘n geskenk van God. Hy gee vir ons gawes en talente om te kan werk. So, werk is ‘n manier om Hom te verheerlik. Dis ‘n teken van dankbaarheid teenoor God.

Werk as ‘n geskenk van God help ons om vervullende en betekenisvolle lewens te kan lei. Daarom moet ons ook nie toelaat dat werk ons hele lewe oorneem nie.

Marguret Fuller het gesê: “Ons sê ons moet werk om ‘n lewe te maak, maar dan raak ons so vasgevang in ons werk dat ons nie tyd het om te lewe nie”.

Werk is nie die doel van die lewe nie. Om ‘n vervulde, betekenisvolle en gelukkige lewe te lei – dis die doel. Werk is ‘n manier om daarby uit te kom. So wees gebalanseerd.

Werk weerhou ons van ledigheid. Ledigheid lei tot allerhande verkeerde goed. Soos Paulus skryf dit maak dat jy jou onnodig bemoei met ander mense.

Voltaire het gesê: “Werk hou drie wolwe van die deur weg: armoede, kwaaddoen en verveling”.

Dis een van die redes hoekom ons in ons land iets moet doen aan die hoë werkloosheidsyfer. Want dit veroorsaak armoede, kwaaddoen en verveling.

Werk help jou om in jou behoeftes te voorsien. Wanneer jy in jou behoeftes kan voorsien, dan gee dit vir jou menswaardigheid. Let wel – dit gaan hier daaroor om in jou behoeftes te voorsien. Behoeftes gaan oor dit wat jy nodig het. Ons het nie die duurste karre, die grootste huise, duurste vakansies en baie bling nie nodig nie. As dit jou motivering is om te werk, gaan jy nooit tevrede wees nie en jy gaan nooit genoeg hê nie.   

Werk gee ook vir ons die geleentheid om goed te doen aan ander – soos Paulus skryf in vers 13. Werk maak dat ons ‘n positiewe bydrae kan maak in die samelewing en aan die lewens van mense. As mens jou werk sien as ‘n geskenk van God. As jy dankbaar is vir jou werk, dan is dit ook baie makliker om ‘n positiewe bydrae te lewer en van jou geld en goed weg te gee om die wêreld ‘n beter plek te maak.

In 2 Tessalonisense 3 spreek Paulus ‘n negatiewe situasie aan, maar terselfdertyd gooi hy ‘n positiewe lig op werk.

Hy spreek die negatiewe situasie rondom die wederkoms aan. Hy beklemtoon dat die wederkoms ons nie moet laat onttrek en alles verkoop om te sit en wag nie dat dit gebeur nie. Dit moet ons juis aanspoor om te werk en hard te werk en ‘n verskil te maak totdat Jesus eendag weer kom.

Daarmee saam bevestig hy dat werk nie bedoel is as ‘n straf nie. Dis ‘n geskenk van God af. Hy weet dit gee vir ons menswaardigheid, dit maak dat ons in ons behoeftes kan voorsien. Dit gee vir ons ‘n geleentheid om ‘n positiewe bydrae tot die samelewing en in mense se lewens te maak. Dit skep vir ons ‘n geleentheid om in ons werksplekke ‘n getuie vir Hom te wees.   

Gebed.

Preek 27 Oktober 2013

Dankbaarheidsfees

Lukas 17: 11-19

Ek wil begin met ‘n storie. Lank, lank gelede het God sy 2 hoofengele ingeroep om vir hulle ‘n baie spesiale taak te gee. God het vir hulle baie mooi verduidelik wat hulle moes gaan doen. Hulle moes aarde toe gaan en Gabriël moes al die dankie-sê gebede bymekaar maak en terugbring. Migael moes al die asseblief-Here gebede bymekaarmaak en terug bring.

Hulle is toe daar weg, elkeen met ‘n mandjie om die gebede te gaan haal. Gabriël wat die dankie-sê gebede bymekaar moes maak het ‘n baie groot mandjie saamgevat.

Hy het vir Migael gesê: “ek vat die grootste mandjie saam, want God is mos baie goed vir die mense, so ek dink my mandjie gaan oorloop van al die dankie-sê gebede”.

Migael antwoord toe: “ek stem saam, daarom neem ek ‘n kleiner mandjie saam. God is so goed vir die mense, hulle sal sekerlik nie baie vir Hom vra nie.”

Hulle is toe af aarde toe. Migael het geloop en gehoor hoe die mense die een na die ander ding vir God vra. Later het sy mandjie begin oorloop van al die vra-gebede. Daar was later nie meer plek nie en hy het begin om die gebede in sy sake te steek en selfs aan sy vlerke vas te maak.

Intussen het Gabriel al meer bekommerd geraak, want sy mandjie het maar leeg gebly. Hier en daar het mense onthou om dankie te sê.  

Toe hulle terugkom in die hemel met hulle mandjies het altwee hartseer gevoel dat mense so maklik kan vergeet om vir God dankie te sê.

In die Bybel is daar ‘n storie oor mense wat vergeet het om dankie te sê vir iets wat Jesus vir hulle gedoen het. Lees Lukas 17:11-19.

Jesus genees die 10 mans van melaatsheid, maar net een van die tien kom terug om vir Jesus dankie te sê. En dis nogal die Samaritaan ook. Die Jode het neergesien op die Samaritane, maar Jesus maak die Samaritaan die held in die verhaal.

Geen wonder Jesus vra half verontwaardig: “was daar nie tien wat gesond gemaak is nie? Waar is die ander nege dan?

Ek kan net dink wat hulle verskonings was:

·         Ek wil eers sien of die genesing gaan hou

·         Ek het waarskynlik nooit eers melaatsheid gehad nie

·         Om mense te genees is mos Jesus se werk – hoekom moet ek dankie sê

·         Jesus het nie veel gedoen nie

·         Enige rabbi kon dit gedoen het

·         Ek was in elk geval besig om beter te raak

·         Ek sal later tyd maak om vir Jesus dankie te sê

Een van die eerste goed wat my ma my geleer het was om asseblief en dankie te sê. Dis vandag nog net so belangrik om dankie te sê, maar dis asof ons so maklik vergeet en so vol verskonings is. Ek dink ons is meer dikwels soos die nege wat nie omgedraai het om dankie te sê nie. In plaas daarvan dat ons soos die een is wat wel omgedraai het. Dit terwyl dankbare mense gelukkiger mense is. 

Miskien sal hierdie volgende clip ons weer herinner daaraan om dankie te sê. Eers so bietjie agtergrond. Dis deel van ‘n filmprojek genoem Everyone Matters. Dis word gedoen deur Louie Schwartzberg. Hy is baie bekend vir Time-lapse fotografie. Dis nou die fotografie waar jy byvoorbeeld blomme stadig sien oopgaan of skoenlappers sien vlieg. Dis ‘n lang proses om dit te doen. Jy moet baie geduld hê daarvoor.  

Kom ons kyk daarna: https://www.youtube.com/watch?v=4115qFsdWKQ

Neem gou ‘n oomblik en dink waarvoor is jy vanoggend dankbaar.

As jy jou gedagtes agtermekaar het - Sê dit gou vir iemand wat naby aan jou sit. Ouers en kinders, vriende, vriendelike vreemdeling of dink net op jou eie.

Gebed

Gee kans om koeverte met dankbaarheidsoffers in mandjies te gooi.

Nagmaal as teken van dankbaarheid

Preek 13 Oktober 2013

Deuteronomium 6: 4-13

Die Jode het wonderlike gebruike vir die uitlewing van hulle geloof. Een daarvan is ‘n besonderse gebed wat hulle baie gereeld bid. Die Shema. Hulle sê – as jy die shema bid dan erken jy dat God die heerser van jou lewe is.

Dan is geen gedagtes of gevoelens vir God meer weggesteek nie.

Dan is jy verseker dat God die hele dag en nag oor jou die wag sal hou.

Met die Shema erken jy ook dat reg is vir die hemel.

Die Shema kry ons in Deuteronomium 6: 4-5 “Luister, Israel, die Here is ons God, Hy is die enigste Here. Daarom moet jy die die Here jou God liefhê met hart en siel, met al jou krag.”

Daar is spesifieke tye wanneer dit gebid moet word en hoe dit gebid moet word.

Die Shema word in die sinagoges opgesê, wanneer iemand dood gaan. Daar is ook baie getuienisse waar die Shema deur Joodse martelare gebid is. Ook tydens die tweede wêreldoorlog in die konsentrasiekampe en in die gaskamers het jy dit dikwels gehoor.  

Maar dit word veral ook in hulle huise gebid.

Bid dit in die oggend wanneer dit begin lig word, maar voor die son opkom.

Bid dit in die aand voor middernag, verkieslik wanneer jy drie sterre kan sien.

Dit word ook gebid wanneer jy in die bed klim sodat jy met die woorde van die Torah op jou lippe aan die slaap raak.

Die shema word beskou as iets baie kosbaar, so jy moet dit met baie konsentrasie en ontsag en eerbied bid. Soos wanneer jy ‘n brief lees wat van ‘n koning af kom.

Jy moet ook jou oë toedruk met jou regterhand, sodat niks jou aandag aftrek nie.

Jy moet dit ook met ‘n stadige, singende stem sê, want dit beklemtoon God se liefde vir ons en ons liefde vir Hom.

Omdat hulle so ernstig is oor die Shema moet daar in hulle huise daaroor gepraat word. Dit moet vir die kinders geleer word

Daar was ook uitwendige tekens wat hulle daaraan herinner het. So word die woorde van die Shema op klein perkament rolletjies geskryf, in leerhouertjies gesit en vasgebind op jou voorkop en jou linkerhand terwyl jy die shema bid. Dis ook in houers by hulle deurkosyne geplaas. Alles sodat hulle nie vergeet wie God is en dat hulle God se kinders is nie.

Die volk is op die punt om by die beloofde land in te gaan. Hulle is onseker, hulle weet nie wat vir hulle voorlê nie. Daar is vreemde mense met allerhande vreemde gode. So in hierdie omstandighede het die Shema ‘n tweeledige doel….

·         om hulle lojaliteit en gehoorsaamheid aan God te beklemtoon – die god wat hulle uit Egipte gered het en aan hulle die 10 gebooie gegee het. 

·         Om die uniekheid van God te bevestig – hulle was in ‘n omgewing waar daar baie verskillende gode aanbid is. Die Shema bevestig dat God die enigste God is.

Die fondasie hiervan is die genade verbond wat God met Israel gesluit het. God het vir hulle gesê dat Hy hulle God is en dat hulle sy kinders is. En dit hang nie af van hoe sterk hulle geloof is of wat se goeie gelowiges hulle is nie – dis God wat die insiatief neem sonder dat hulle dit verdien. Hy belowe Hy is aan hulle verbind en dat Hy vir altyd aan hulle verbind sal bly.

So, met die shema bevestig hulle die verbond en hulle lojaliteit en gehoorsaamheid aan die verbond.

Ons het ook ‘n teken wat dieselfde doen as die shema en dis die doop. Die doop se fondasie is ook die Verbond. Dit wil ook vir ons bevestig dat God ons reeds ken voordat ons hom kan ken. Dat Hy aan ons verbind is reeds van voor ons geboorte af en aan ons verbind sal bly deur ons hele lewe. Dat Hy van altyd af vir ons lief was en vir altyd vir ons lief sal bly.

Soos die Shema herinner die doop ons aan die wonder van God. Die God wat ongelooflik geduldig en vol liefde en genade is vir sy volk en in al hulle behoeftes voorsien.

Soos die Shema herinner die doop ons dat God die enigste God is te midde van baie afgode. Ons het wel ander afgode, maar ons het ook afgode – soos materialisme, geld, sukses, prestasie, selfsug, mag. Die doop herinner ons dat ons nie moet toelaat dat enige iets anders God se plek in ons lewens moet oorneem nie.

Soos Martin Luther gesê het: “No one can have one God unless he clings to Him alone and trusts Him alone: otherwise he will be snatched off into a variety of works and will devise various gods.”    

Soos die shema is die doop ook ‘n waarskuwing dat ons nie so maklik van God moet vergeet nie. Ons raak so besig met ons daaglikse lewe dat ons maklik van God vergeet.

Ons is so besig om ons kinders te leer hoe om te oorleef in die moderne wêreld dat ons nie daarby uitkom om hulle van God te leer nie. Ons praat skaars oor God in ons huise.

Ons luister nie na God se insette as ons besig is met onderhandelings en groot besluite nie. Ons ontmoet Hom net op Sondagoggende, maar die res van die week vergeet ons van Hom. Ons soek sy hulp wanneer ons swaarkry, maar wanneer dit goed gaan dan is ons doodstil.    

Doop herinner ons weer aan die werklikheid van God in ons lewens en dat ons dit met ons kinders moet deel.

Soos die shema is die doop ook ‘n teken van hoop. Dit herinner ons daaraan dat God getrou sal bly, maak nie saak wat gebeur nie. Dis ‘n teken van hoop waarvolgens ons kan gaan lewe. Dit bevestig vir ons – “He’s got the whole world in His hands…His got you and me in His hands…”   

As ‘n herinnering dat jy gedoop is: Sit jou hand op jou voorkop en dan sê ons die shema hardop saam as ‘n geloofsbelydenis.

Luister, die Here is ons God. Hy is die enigste Here. Daarom moet ek die Here my God liefhê met hart en siel, met al my krag.  

Preek 29 September 2013

Jeremia 32: 1-5, 6-15

Die stad Sarajevo is die hoofstad van Bosnië-Hersegovina. Dis ‘n pragtige stad geleë tussen berge en ‘n rivier wat daar deur vloei. Dis ook ‘n stad wat bekend is vir kulturele en godsdienstige diversiteit.  Dis die enigste stad in Europa waar jy ‘n moskee, katolieke kerk, ortodokse kerk en ‘n sinagoge in dieselfde woonbuurt kry. Daarom word dit ook genoem die “Jerusalem van Europa”. Dis ‘n stad met ‘n lang en besondere geskiedenis. Dit is ook die stad waar die 1984 Winter Olimpiese spele gehou is.

Maar dis ook vir ‘n ander, meer ongelukkig rede bekend.  Dit is bekend as die stad wat die langste onder beleg was in die geskiedenis van moderne oorlogvoering – van 1992 tot 1996.

Dit het gebeur in gedurende die tyd van die Bosniese oorlog. Dit was ‘n etniese konflik tussen die Serwiese en Bosniese mense wat uitgebreek het nadat Bosnië- Hersegovina in 1992 onafhanlik geword het van die ou Joego-Slawië. Dit was ‘n baie wrede oorlog waarin baie onskuldige mense vermoor is. 

In hierdie tyd wat die stad so onder beleg was het daar iets gebeur wat uitgestaan en hoop gegee het. Op 27 Mei 1992, het daar ‘n lang ry mense geduldig vir brood gestaan en wag by die laaste bakery in die stad toe daar ‘n bom op hulle neergeskiet is – 22 mense is slag dood.

Verdran Smailovic - ‘n baie talentvolle tjellospeler, wat lid was van die Sarajevo filharmoniese orkes, het toe besluit om iets aan die oorlog te doen – met dit wat hy die beste ken - musiek.

So, het hy begin om sy tjello te speel in verwoeste geboue in Sarajevo. Hy het ook gereeld by begrafnisse gespeel terwyl die begrafnisse deur sluipskutters geteiken was.

Coenie de Villiers – die bekende Afrikaanse sanger het ‘n aangrypende liedjie geskryf oor die Tjellis van Sarajevo. Kom ons luister daarna.

Te midde van die chaos, die verwoesting, die dood en hartseer het die tjellis van Sarajevo die mooiste musiek gemaak. Dis heeltemal uit plek uit. Maar dis hoe dit werk met dade wat hoop gee. Dis hoe God werk – op heeltemal onverwagte en uit plek uit maniere. In die Bybel is daar ook so ‘n verhaal.

Lees Jeremia 32: 1-5

Dit was die swaarste tyd in die geskiedenis van Israel – die Babiloniërs sou in ’n kwessie van dae die stad Jerusalem plunder en hulle sou in ballingskap weggevoer word. Daar was geen hoop meer oor nie… menslik gesproke natuurlik.

Jeremia is in dié tyd in die tronk toegesluit. Toe doen Jeremia ‘n eienaardige ding. Amper soos om tjello te speel terwyl die skote om jou klap.

Lees Jeremia 32: 6-15

Te midde van die slegte, gevaarlike  omstandighede, koop hy ‘n stuk grond vir 200 gram silwer – waarskynlik baie geld in daardie tyd. Wat dit nog gekker maak was dat die Babiloniese weermag op daai stadium op hierdie stuk grond in Anatot gekamp het. Hy koop dus ‘n stuk grond waarop hy self nooit ‘n huis sou bou of druiwe sou oes nie. Om die waarheid te sê, hy koop ‘n stuk grond wat hy waarskynlik nooit self sal sien nie. Soos om tjello te speel terwyl die skote klap.

Die tjellis en Jeremia gaan heeltemal in teen wat verwag word. Hulle gaan heeltemal in teen die realiteit van hulle situasie. Hulle is optimisties wanneer die res pessimisties is. Hulle is uit pas met die wêreld, maar hulle is in pas met God.

Om tjello te speel terwyl die skote klap, om grond te koop wanneer alles van jou af weggevat word wys dat hulle nie net praat van hoop nie, hulle glo daarin. Hulle doen hoop. Want dis hoe God is. Dis wat God doen. God doen dikwels dinge op onverwagte, verrassende maniere. 

Hoop gebeur nie wanneer mens in jou omstandighede vaskyk nie. Hoop gebeur wanneer mens vir God begin raaksien al is jou omstandighede sleg.

As die tjellis net vasgekyk het in die verwoeste geboue en die dooie mense, het hy nie veel gehad om op te hoop nie. As Jeremia net die stuk grond gesien het waarop die Babiloniese weermag kamp – dan het hy nie veel gehad om op te hoop nie. Maar die oomblik toe hy raaksien dat God ‘n plan met die stuk grond het – toe het hy hoop.

Vir baie mense lyk hoop soms belaglik, want dit maak nie sin as jy kyk na die werklikheid en die omstandighede nie. Maar hoop is om God se melodie te hoor ten spyte van die werklikheid en omstandighede. Dis om in pas te wees met God.

Die omstandighede lyk nie altyd goed nie – ‘n huwelik wat sukkel. ‘n Verhouding wat uitmekaar geval het. Families wat konflik het. Ouers wat kinders afgeskryf het. Misdaadvlakke in ons land wat baie hoog is. Waar jy sukkel om werk of blyplek te kry.

Hoop maak dat huweliksmaats kies om weer te probeer eerder as om op te gee. Dis waar verhoudings herstel word of waar jy die moed kry om te vergewe en aan te beweeg waar dit skeefgeloop het. Dis waar families en ouers en kinders besluit om mekaar nog ‘n kans te gee. Waar iemand besluit om ‘n verskil te maak eerder as om net te kerm en te kla oor wat alles sleg is in ons land. Hoop gebeur waar iemand teen die verwagting in ‘n werkie kry. Waar iemand hulle huis oopstel om vir iemand ‘n tydelike blyplek te gee. Dit gebeur op Maandae aande hier by die kerk waar uiteenlopende mense saam eet en na mekaar se stories luister.

Dis net so onwaarskynlik soos om tjello te speel waar die skote klap of om ‘n stuk grond te koop waarop die soldate kamp, maar dis wie God is. Die God wat beloof Hy sal alles ten goede laat uitwerk. Die God van tweede, derde, vierde kanse.

Mag ons hoop vind in die onwaarskynlikste plekke.

Mag ons hoop vind ten spyte van ons omstandighede.

Mag ons kies om hoop praktise uit te leef soos Jeremia en die tjellis van Sarajevo.

Gebed

Here, daar is mense wat hulle in ’n hoekie opgekrul én gesterf het.

Om geen ander rede nie, as dat hulle hoop verloor het.

Here, leer ons dat ons hoop nie in onsself lê nie, ook nie ons tegnologie, ons regering of ons wette, ons taaiheid of ons moed nie …

ons hoop lê in U.

Amen.

Preek 22 September 2013

Hoe werk tweede kanse...?

Lessons from the Jonah series...

§  We saw that God is tolerant and patient with Jonah

§  God grants Jonah chance after chance, even though he is disobedient and stubborn

§  God wil ons gebruik om die wêreld ‘n beter plek te maak – elkeen van ons, sonder uitsondering! En God sal ons weer en weer uitdaag met opdragte...

§  Maar God wil ook hê ons moet verstaan, groei en volwasse raak. God doen baie moeite aan die einde van die boek om Jona te help om te verstaan en om die waardevolle les te leer.

§  It’s a relief to realise that God will always give us another opportunity! But what must we expect of our ‘second chances’? Dis waaroor vanoggend gaan...

Laat ek begin met ‘n gelykenis...

THE PAPABLE OF THE FLOOD

Daar was eenkeer ‘n woeste storm, met massas water wat uit die hemel val...

Die watervlak het vinnig begin styg – en ‘n sekere man het besef hy het probleme!

Hy het ernstig begin bid dat God hom sal red... En hy het ‘n visie gekry van God wat hom wonderbaarlik uit die hemel oplig en na veiligheid neem...! Toe hy klaar gebid het, het hy sommer beter gevoel en op sy stoep gaan staan.

Sy buurman was nét besig om met sy SUV daar verby te ry: “Kom! Ry saam! Jy kan nie hier bly nie”, het sy buurman geskree. “Nee, dankie. God gaan wonderwerk doen,” het die man geantwoord. Sy buurman het sy kop geskud en weg gery, na veiligheid..

The water kept rising, but the man had faith!

Iemand kom toe in ‘n roeiboot daar verby. “Klim in! Ek het nog plek! Jy kan nie hier bly nie!”, skree die persoon. “It’s okay! Go and save someone else! God is going to save me!” het die man geskree. En so het die roeiboot verder gegaan...

Soon the water rose so high that man had to sit on roof, but his faith prevailed...!

Reddingswerkers kom toe daar verby in ‘n reddingsboot. Hulle het tot langs die man gery en gesê: “Meneer, klim in sodat ons jou na veiligeheid kan neem!” Maar die man het geantwoord: “No, it’s not necessary! Go rescue someone else! God save me!” So the lifeboat continued onwards...

The situation became desperate and the man became scared! He prayed with all his might, believing that, at the last minute, God will save him!

He heard the sound of a helicopter approaching. Over a loudspeaker someone shouted: “We are going to lower a rope. Fasten yourself with the device and we will pull you to safety!” But the man shook his head and shouted: “Save others! God will save me!” They shook heads & flew off...

Then the flood waters swept over roof and swept the man away... The poor man drowned!

When he reached heaven, he stood before God and asked: “God, why did you not save me? I believed in you with all my heart! Why did you let me drown?”

To which God replied: “I sent you an SUV, a rowboat, a lifeboat and a helicopter - and you refused all of them! What else could I have possibly have done for you?”

---

It’s like Saint Augustine said: Pray as though everything depended on God. Work as though everything depended on you...

Ek het al baie oor lesse gepraat, en ek sal waarskynlik nog baie daaroor praat, maar ons moet ons koppe om “lesse” kry!

Lessons

1.      We must all learn certain lessons to “make a success” of life. As ons nie hierdie lesse leer nie, sukkel ons om ons finansies te bestuur, sukkel ons met ons werk, sukkel ons met ons verhoudings, sukkel ons om gelukkig te wees... Ons móét almal hierdie lesse leer! Lesse oor geduld, grense, balans, tevredenheid, vergifnis en baie meer...

2.      There are no mistakes, really; only lessons. Dit wat ons “foute” noem is maar net lesse wat ons nog nie geleer het nie...

3.      Lessons repeat until they are learnt. Dis goeie nuus, en Jona het dit vir ons bevestig! As ons die les nie die eerste keer leer nie, hoef ons nie bekommerd te wees nie. Ons sal weer ‘n kans kry. En weer, en weer, en weer...! Hierdie lewenslesse hou aan om te herhaal tót ons hulle leer. Helaas...!

4.      Lessons become more difficult as they repeat. Dis hier waar die probleem lê, want hoe langer dit ons neem om ‘n les te leer, hoe meer pynlik raak dit. Die beste is om ‘n les so vinnig as moontlik te leer, voor die pyn, frustrasie en bagasie te veel raak... Lesse kan soms so moeilik raak dat hulle onmoontlik voel! Maar hulle is nie onmoontlik nie! LEER hulle – and get it over with! Because they are not going to go away...! Dis by verre die beste om lesse vinnig te leer en dit agter die rug te kry!

5.      You know you’ve learnt a lesson when your behaviour changes. As jy jouself in dieselfde omstandighede as die verlede bevind, maar anders optree, weet jy jy het die les geleer...

-        As jy byvoorbeeld altyd bang was om openbare vervoer te gebruik en dit vermy het (soos busse of die trein), en jy gebruik openbare vervoer, het jy die les geleer...

-        Of as jy altyd jou humeur verloor het in verkeer, en jy bly kalm, dan het jy die les geleer...

-        As jy verslaaf is aan iets (drank, koffie, sjokolade, dwelms, pornografie of sigarette) en dit regkry om “nee” te sê waar jy voorheen “ja” gesê het, het jy daardie les geleer...

So why do we struggle to learn?

Ek dink daar is baie redes, maar hier is ‘n paar van die belangrikstes:

§  We like our comfort zones – rather the devil you know than the devil you don’t...

§  We prefer quick fixes to hard work – we tend to be a little bit lazy and comfortable...

§  We battle with the discomfort of change and uncertainly – it’s difficult! But difficult is ONLY difficult! Difficult is not BAD...!

James helps us in our journeys

In The Message each book has a short introduction, providing background to the book. This extract comes from the introduction to the book of James:

“Christian churches are not, as a rule, model communities of good behaviour.  They are, rather, places where human misbehaviour is brought out in the open, faced and dealt with.

In the letter of James, deep and living wisdom is on display. Wisdom is not primarily knowing the truth, although it certainly includes that; it is skill in living. For, what good is a truth if we don’t know how to live it?  What good is an intention if we can’t sustain it?”

Dis goeie nuus om te besef dat ons nie veronderstel om dit alles “together” te hê nie... Die gemeente, ons vriendskappe en ons kleingroepe is juis plekke waar ons kan eerlik wees oor die lesse waarmee ons sukkel! But it is important for us to become “skilled in living”. When we learn the life lessons we move beyond good intentions.

James 1: 2 – 4

Consider (lead your thoughts to a conclusion) it a sheer gift (complete delight), friends, when tests and challenges come at you from all sides. You know that under pressure, your faith-life is forced into the open and shows its true colours (TESTED: the process of finding what is real and genuine, which is then approved).

So don’t try to get out of anything prematurely (learn to “stay under” and learn). Let it do its work so you become mature and well-developed (completely whole), not deficient in any way (not left wanting more).

Khalil Gibran put it like this: Your pain is the breaking of the shell that encloses your understanding...

Conclusions

God will, again and again, give us new opportunities to correct our mistakes of the past and live a good life... These new chances are challenging for us!

§  We have to learn difficult lessons

§  We have to face change and uncertainty

§  We have to give up old comfort zones

§  We have to face our weaknesses

It would have been so much easier if God just performed a miracle and did the work for us!

But it doesn’t work that way - and it doesn’t have to work that way! God made us strong, able and resilient! We can do all things through Christ who strengthens us (Philippians 4:13)!

The challenges of new opportunities are gifts! God uses them to coach us, equip us, train us, develop us and make us whole! Resisting the challenges means resisting joy! Learning the lessons leads to satisfying life! So, don’t be afraid of difficult times, uncertainty, challenges and change! Don’t be afraid of facing your fears and learning the lessons!

And if you are afraid and don’t learn, don’t worry! You will get another opportunity to learn the lesson. And another... And another... J

But beware: it’s much easier to learn the lessons and experience the resulting joy than to repeat the lesson and experience the resulting pain

James 1: 2 – 4

Dit mag ‘n bitter pil wees om te sluk, maar dis die moeite werd!

Consider it a sheer gift, friends, when tests and challenges come at you from all sides. You know that under pressure, your faith-life is forced into the open and shows its true colours. So don’t try to get out of anything prematurely. Let it do its work so you become mature and well-developed, not deficient in any way.

Preek 08 September 2013

Die wel en weë van Jona

Jona 3: 1-10

Ons is steeds besig met die reeks oor die wel en weë van Jona. Vandag kyk ons na hoofstuk 3, maar laat ek net vining weer recap.

Twee weke terug het ons gesien hoe God vir Jona roep om in die goddelose Nineve ‘n verskil te gaan maak. Maar Jona is ongehoorsaam en vlug liewer weg van God en Sy opdrag af na Tarsis toe waar dit veilig is. Iets wat ons ook mos graag doen.

Verlede week het ons stilgestaan by Jona se gebed terwyl hy in die vis was. Dit was ‘n gebed van dankbaarheid nog voor hy verlossing beleef het, terwyl hy nog in die slegte omstandighede was. Ons het ook gesien dat God se genade vir Jona nie opgeraak het nie, al was hy ongehoorsaam,  arrogant en veroordelend. God wil hom nog steeds gebruik.

Lees Jona 3: 1-4

Daar word die ware storie vertel van Warren Bennis, ‘n baie belowende  junior finansiële bestuurder by IBM.  Hy was betrokke by ‘n baie riskante projek wat uiteindelik misluk het en IBM 10 miljoen dollar gekos het.  Die CEO(Hoof) van IBM,  Tom Watson snr,  die stigter en leier by IBM vir 40jr lank, het Warren ingeroep.  Natuurlik was hy vreesbevange toe hy die kantoor van die legende van die finansiële wêreld binnestap.  Met trane in sy oë het hy uitgeroep:  “U het my seker ingeroep om my af te dank.  Ek gaan u die moeite spaar:  Hier is my bedanking.  Ek bedank!”  Hierop het Watson glo geantwoord:  “Jy maak seker ‘n grap.  Ek het so pas 10miljoen dollar in jou opvoeding belê.  Ek kan dit nie bekostig om jou af te dank nie!

Dis iets hiervan wat ons ook sien in die manier hoe God vir Jona hanteer. God het reeds so baie in Jona belê en daarom gee Hy hom ‘n tweede kans. Jona se storie kan ons in ‘n paar woorde opsom: hy was ongehoorsaam, onbetroubaar, ‘n droster, arrogant – tog gee God hom ‘n tweede kans. En dit bevestig net weer vir ons – God is ‘n God van tweede kanse…derde kanse…vierde kanse. En dis nie oor wie Jona is nie. Dis nie oor wie ons is nie. Tweede kanse gebeur oor wie God is – vanuit sy genade en liefde vir mense.

So Jona kry nog ‘n kans. En hierdie keer is hy gehoorsaam en doen hy wat God vra. Hy gaan Nineve toe. In Nineve stap hy ‘n hele dag lank rond – so asof hy probeer moed kry vir dit wat hy moet sê. Uiteindelik preek hy die seker die kortste preek wat daar is. “Nog net 40 dae en Nineve word verwoes”. Agt woorde in Afrikaans, 5 woorde in Hebreeus. ‘n Lekker kort preek.

Laat my dink aan die storie van die ds. wat eendag vir sy belydenisklas gevra het: waar dink julle moet ek preek? Een van hulle antwoorde toe: oor enigiets, solank dit net die oor 15 minute is nie.

Hierdie kort preek en Jona se ronddwaal in die stad laat dit lyk asof sy hart nie in hierdie boodskap was nie. Asof hy nie eintlik geglo het dat dit ‘n effek sal hê nie. Maar weereens verras God hom.

Lees Jona 3: 5-8

Twee weke gelede het ek julle vertel hoe ‘n wrede en gevaarlike plek Nineve was. Veral vir ‘n Jood was dit ‘n gevaarlike stad, want die Assiriërs was die Jode se vyande. En dan kom hy nog met ‘n oordeelsboodskap ook. So, die feit dat hulle hom nie doodgemaak het nie, is ‘n downright miracle.

Wat dit nog meer merkwaardig gemaak het, was dat hulle na hom geluister het. Jona se woorde lei daartoe dat die mense hulleself voor God verootmoedig en tot bekering kom. Selfs die koning klim van sy troon af en erken God as koning in sy lewe. ‘n Ongehoorde ding vir ‘n Oosterse koning. Ek dink nie Jona het dit verwag nie.

Dit alles wys vir ons dat die mense dalk reg was vir Jona se boodskap. Dat hulle reg was vir verandering.

Die ouens wat navorsing doen oor die agtergrond van die Bybel sê dat daar, net voor Jona se koms Nineve toe, 3 goed gebeur het wat gemaak het dat die Assiriërs reg was vir Jona se boodskap. Goed wat hulle laat dink het oor hulle lewens.

In die jaar 765v.C. het duisende mense aan ‘n verskriklike plaag gesterf. 

Twee jaar later, in 763v.C, was daar ‘n onverwagse sonsverduistering. 

En in die jaar 758 vC volg nog ‘n meer dodelike plaag. 

Hierdie goed sou volgens hulle verstaan vir hulle ‘n “wake-up call” gewees het. Dit het hulle ontvanklik gemaak vir Jona se boodskap en die verandering wat God bring. 

Dit het my laat wonder – is ons soos Jona wat nie regtig dink dat hierdie boodskap ‘n verskil kan maak nie? Glo ons nog regtig dat God ‘n verskil kan maak? Het ons nie dalk so gewoond geraak aan die goddelike boodskap van verlossing dat ons blasé is daaroor nie?

Glo ons nog dat God ‘n verskil kan maak in ons omgewing en in ons land?

Glo ons nog dat God ‘n verskil kan maak in mense se lewens en in hulle omstandighede? Miskien is dit hoekom ons so bang is om uit te reik na mense en by hulle nood betrokke te raak, want ons glo nie regtig meer dat God ‘n verskil kan maak nie. Het ons so sinies geword dat ons nie meer dink God kan mense verander nie?

En wat van myself? Glo ek nog dat God dat God my kan verander? Glo ek nog dat God my wil en kan gebruik?

En dit bring ons dan by die laaste 2 verse van Hoofstuk 3: 9-10

Miskien sal God van plan verander? Miskien sal God nie meer kwaad wees vir ons nie? Dis seker van die mees aangrypende woorde wat daar in die Bybel is. En onthou dis die goddelose mense van Nineve wat dit vra.

Om dit regtig te begryp moet ons verstaan hoe die mense God en die gode in die algemeen verstaan het. Hulle het nie ‘n nabye en persoonlike God geken nie. Hulle het God verstaan as iemand wat daar ver is. Iemand wat koud, afsydig en onbegrypbaar is. Iemand wat streng is en nie kan verander nie. Soos daai ou liedjie van Bette Midler: God is watching us, from a distance.

Dis hoe hulle vir God beleef het.

Ek vermoed dis hoe ons ook soms vir God beleef. As ‘n God wat daar ver is. ‘n God wat onveranderlik is. Mense hoor dit baie keer wanneer mense bid – dis asof hulle God wil forseer en sy arm wil draai om tog net te luister en te verander. Dit terwyl God naby is. God luister en hoor. En soos ons in vers 10 sien – Hy verander.

En hy verander nie omdat die mense hom gesmeek het of sy arm gedraai het nie. Hy verander omdat Hy God is en omdat hy vol liefde en genade is. Nineve het nie verdien om gered te word nie – hulle het verdien om vernietig te word. Hulle word gered omdat God genadig is.

Dis die wonder van God se liefde vir elke mens – hy hou niks teen ons nie. Hy hou nie boek van die kwaad nie. Die vraag is: glo ons dit regtig?

So, in Jona 3 hoor ons van ‘n God wat nooit opgee op mense nie. ‘n God van tweede, derde, vierde kanse. ‘n God wat Vir Jona en vir Nineve nog ‘n kans gee.

‘n God wat regtig ‘n verskil kan maak. ‘n Verskil wil maak in die wêreld en in mense se lewens.

‘n God wat ons, gewone mense, wil gebruik om ‘n verskil te maak in die wêreld en in mense se lewens.

‘n God wat nie anders kan as om sy planne te verander nie, want Hy is net te genade en te lief vir mense om hulle te los soos hulle is.