23 November 2014 - Have you ever seen the reign

Matteus 25: 31-46

Have you ever seen the reign?

Vandag is Jesus die koning Sondag. Dit beteken ons vier vandag dat Jesus die koning van die wêreld is.

In Matteus 28: 18 lees ons waar Jesus sê: “Aan My is alle mag gegee in die hemel en op die aarde.”

Dit wys vir ons – Jesus is die Here. Hy is die koning, die heerser van die koninkryk – van die hemel en die aarde.

Maar ons moet altyd onthou – Jesus is ‘n anderste tipe koning. Hy is anders as wat die Jode van die Bybel verwag het. En hy is anders as wat ons ook verwag hy moet wees.

In Filippense 2: 7-8 lees ons: “Hy het homself verneder deur die gestalte van ‘n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word.”

So hy het sy hemelse bestaan prysgegee om ‘n mens, koning, hier op aarde te word.

Van die begin af was dit duidelik dat Hy ‘n anderste, vreemde koning is. n Vreemde koning wat nie in ‘n paleis gebore is nie, maar in ‘n stal. ‘n Koning wat op ‘n donkie ry, sy dissipels se voete was, tyd spandeer met sondaars, tollenaars, prostitute, armes en vat aan melaatses en  uiteindelik soos ‘n misdadiger aan ‘n kruis sterf. ‘n Koning wat oor Homself sê: “ek het nie gekom om gedien te word nie, maar om te dien” (Markus 10: 45).

Jesus het nie net gekom om aan ‘n kruis te sterf vir ons sondes, sodat ons gered kan word en hemel toe gaan nie. As dit al is wat ons oor Jesus glo, dan mis ons die punt. Dan maak ons Hom soveel minder as wat Hy is. Jesus is die koning wat gekom het om mense te dien. Hy is die dienende koning.

Vanoggend se teks bevestig vir ons watter tipe koning Jesus is, maar ook wat dit vir ons beteken om as sy mense, sy koningskinders te lewe.

Lees teks

Jana Reiss het oor hierdie teks geskryf: “Calling all sheep! All sheep, head this way to heaven! Thanks for feeding and clothing the poor. PS Sorry, goats, you’re on your own.”

Dis maklik om hierdie teks te lees en bang te raak: gaan ek nou een van die skape wees of een van die bokke? Gaan ek saam met die skape hemel toe? Is ek gered?

Ek sou julle ook lekker kon laat skuldig voel met hierdie teks – as jy nie doen wat die skape doen nie, gaan jy nie hemel toe gaan nie.

Die ander kant is natuurlik ook waar. Die teks sou ons ook kon laat goed voel. Mens kan maklik hierdie teks lees en jouself op die skouer klop, want ons gemeente gee kospakkies en klere kos op ‘n Maandagaand. En ons het die Echo huis. Dankie tog ons is aan die skape se kant.

Die teks wil nie een van hierdie goed doen nie. In hierdie teks gaan dit nie oor wat ek moet doen om ‘n skaap te wees nie. Dit gaan nie oor wat ek moet doen om in die hemel te kom nie.

In hierdie teks gaan dit oor hoe ek my lewe hier en nou op hierdie aarde leef. Oor hoe ek my geloof nou uitleef teenoor my naaste. Oor hoe ek iets van God se koninkryk hier op aarde waar maak. Want elke keer wanneer ek iets vir ander mense doen, laat ek God se koninkryk deurbreek.

Alhoewel die teks dit ook noem, moet ons nie vashak by wat gaan gebeur aan die einde van die wêreld, die laaste oordeel en die hemel nie – die teks wil ons eerder help met hoe ek die res van hierdie week moet leef. Wat is ek veronderstel om nou te doen? Wat wil Jesus hê moet ek doen? Hoe wil Jesus hê moet ek wees? Hoe gaan my lewe verander as ek werklik besef dat Jesus die koning is?

Jesus help ons hiermee. As ons dink oor Jesus se lewe en bediening – hy het hierdie goed in die teks aan sy lyf gevoel. Hy was honger en dors en sonder klere. Hy was ‘n vreemdeling in baie van die plekke waar hy gekom het. Aan die einde van sy lewe was Hy sonder klere en ‘n gevangene. En hy het beleef hoe mense na hom uitgereik het, wanneer hy die goed beleef het.

Aan die ander kant was Hy ook die een wat baie mense wat honger, dors, sonder klere en siek was gehelp het.

Daarmee wys Jesus vir ons dat dit in die koninkryk van God nie gaan oor mag, rykdom en roem nie, maar oor liefde, diens en opoffering. Dit gaan nie oor wie ons is en wat ons bereik het in die lewe nie – dit gaan oor wat ek doen. Dit gaan oor hoe ek ander mense behandel. Dit gaan oor hoe ek liefde uitleef.

Die ou kerkvader, Augustinus, het gesê: Die belangrikste ding vir ‘n gelowige is “wees lief vir God en doen dan wat jy wil”.

Vir sommige mense s al dit ‘n verskoning wees om te kan doen en optree soos hulle wil. So asof Augustinus sê: glo in God en dan kan jy optree soos ‘n bok. 

Maar dit is nie wat Augustinus bedoel het nie. Hy bedoel dat as jy werklik in God glo – as Jesus regtig die koning van jou lewe is. As God se waardes ook jou waardes is. Dan sal jy doen soos God doen. Dan sal jy liefhê soos God lief het. Jy sal vergewe soos God vergewe. Jy sal die dinge doen waarvan Jesus in vanoggend se teks praat.

Martin Luther King, die bekende Amerikaanse burgerregte leier het in sy “I have dream” toespraak die volgende gesê: “If Christ is King, what does that mean? If Christ is ruler over our lives, then my Nobel Peace Prize is less important than my trying to feed the hungry. If Christ is King, then my invitations to the White House are less important than that I visited those in prison. If Christ is Lord, then my being TIME magazine's "Man of the Year" is less important than that I tried to love extravagantly, dangerously, with all my being.”

En ek weet dis nie altyd maklik nie. Ek stap ook baie keer by honger mense verby. Ek ignoreer ook baie keer mense wat swaarkry. Ek maak ook nie altyd die deur oop as ek sien dis ‘n bergie wat die klokkie lui nie. Hierdie teks wil ons juis herinner daaraan dat ons moet probeer. Dit wil ons nie laat skuldig voel nie, dit wil ons aanmoedig om te probeer. Want dis wat Jesus vir ons vra.

Ek wil ‘n DVD-clip wys. Dit help ons om te weet hoe om hierdie teks nou al uit te leef. Dit kom uit die fliek “Evan almighty”. In die fliek kom God, wat deur Morgan Freeman gespeel word, na Evan toe en gee hom die opdrag om ‘n ark te bou. Evan is ‘n gewone ou wat ‘n lewe probeer maak en wat nie kan verstaan hoekom hy dit moet doen nie. Hy weet nie eers waar om te begin nie. In die toneel sê God vir hom hoekom hy dit doen en waaroor dit gaan.

https://www.youtube.com/watch?v=T4cOQZG01YE

Dis waaroor vanoggend se teks gaan. Dit wil ons nie skuldig of oorweldig laat voel nie. Dit wil net vir ons sê – doen net “random acts of kindness”. Dis hoe ons die wêreld gaan verander. Dis hoe ons die koninkryk laat deurbreek.

Hoe die wêreld gaan eindig? Wat gaan gebeur as ons doodgaan? Hoe gaan ons geoordeel word? Niemand van ons weet regtig nie. Wat ons wel weet is dat ons nou al ‘n verskil kan maak. En wat ons wel weet is dat Jesus aan die einde vir ons wag en hy sal ons sien en ons ken en as ons gedoen het wat Hy van ons vra, dan sal Hy ons sy eie maak. Om dit te weet is genoeg vir my. 

9 November 2014 - Dankfees

Dankfees

Ef 5: 19-20 & 1 Tess 5: 16-18

Daar was ‘n verkoopsman wat aan ‘n besigheidsman ‘n donkie verkoop het. Hy vertel vir die besigheidsman dat hy ‘n gelowige man is en daarom die donkie geleer het om gehoorsaam te wees aan godsdienstige opdragte. So, as jy wil hê dat die donkie moet stop, dan sê jy vir hom: “AMEN”. En dan stop die donkie. As jy wil hê hy moet beweeg, dan sê jy vir hom: “Dankie Here”. En dan sal die donkie begin loop.  Die besigheidsman is baie beïndruk en koop die donkie. Hy ry toe op die donkie na ‘n ander afspraak toe. Die rit is baie aangenaam en die besigheidsman is baie rustig. Soveel so dat hy nie oplet dat die donkie besig is om na die rand van ‘n afgrond te stap nie. Uiteindelik skrik hy wakker en hy sien die afgrond: “stop, donkie, stop!” skree hy. Op die nippertjie onthou hy, hy moet “amen” skree as hy wil hê die donkie moet stop. “Amen”, skree hy en die donkie stop op die rand van die afgrond. Die besigheidsman is toe so verlig dat hy net opkyk en sê: “dankie Here”.

Vandag gaan daaroor dat ons vir die Here dankie sê.

Vraag: waarvoor is julle vanoggend dankbaar? Noem een ding - sê vinnig vir mekaar.

Lees Efesiërs 5: 19-20 en 1 Tessalonisense 5: 16-18

Hoekom is dankbaarheid belangrik?

Dankbare mense is tevrede mense. Ondankbare mense gaan nooit tevrede wees nie. Hulle gaan nooit genoeg hê nie. Hulle gaan altyd op soek wees na iets beters. As mens net die hele tyd leef vir die tye wanneer dit gaan beter gaan, dan mis jy die dinge wat nou goed is in jou lewe. En meeste van die tyd ontdek jy in elk geval dat dinge nie altyd beter is aan die ander kant van die draad nie. So dankbare, tevrede mense is mense wat weet hoe om dit wat hulle het te geniet en op te hou verlang na dit wat hulle nie het nie.

Dankbare mense is minder gestress. Hulle kyk nie na mense wat meer as hulle het en raak opgewerk daaroor nie. Hulle dink nie die lewe is onregverdig omdat hulle nie so baie het nie. Hulle gun ander mense dit wat hulle het.

Dankbare mense beleef blydskap. Hulle besef dat die regte volgorde is: Jesus, ander en dan ekself. As ek myself eerste stel raak ek baie selfsugtig en blydskap en selfsug gaan nie saam nie. Om jouself en jou behoeftes eerste te stel bring dalk kortermyn vreugde, maar dit gaan nie dieper blydskap bing nie. Net God kan dit doen. Wanneer ons vir Jesus eerste stel bring dit blydskap. En ons vind blydskap wanneer ons ander mense dien.

Dankbare mense is vrygewige mense. As ons besef dat ons alles van God af kry. Dat ons niks verdien nie. Dan gee ons ook makliker. Ek weet van ryk mense, wat baie vrygewig is. En ek weet van ryk mense wat baie selfsugtig is. Net so weet ek ook van arm mense wat baie vrygewig is en arm mense wat baie selfsugtig is. Die ding wat die verskil maak is dankbaarheid. Dankbare mense is vrygewige mense.

Dankbaarheid begin by God. Skryf brief aan God waarin ons vir Hom sê waarvoor ons dankbaar is en kom sit dit vas teen die bord voor in die kerk.

Gebruik nagmaal as herinnering aan en teken van dankbaarheid teenoor dit wat Jesus vir ons gedoen het.

2 November 2014 - O, Lord, it's hard to be humble

Matteus 23: 1-12

O, Lord, it’s hard to be humble

Ek het die volgende bloginskrywing onlangs raakgeloop. Die titel is What Would Jesus do? You really want to know?

Dit vertel van ‘n ma wat vir haar seun ‘n WWJD (What would Jesus do) armbandjie gegee het. Sys ê vir haar seun da thy altyd eers na die armbandjie moet kyk voordat hy besluite nee moor hoe om ‘n Christelike lewe te lei.

‘n Week later was sy geskok om te sien dat haar begin uithang het met prostitute, straatmense en ander sondaars. Hy het selfs vir mense in ‘n kroeg  nog drankies gekoop. Een middag het sy gesien hoe hy besig is om ‘n boemelaar se voete te was. Die ergste vir haar was toe sy na ‘n aborsiekliniek toe gegaan het om teen aborsie te betoog. Toe sy daar kom toe sien sy haar seun daar, maar hy staan by die vroue wat ‘n aborsie ondergaan het en skree vir die betogers – “julle wat sonder sonde is, gooi die eerste klip”.

Die ma was baie ongelukkig hieroor, maar sy dink toe aan ‘n plan. Sy gee toe vir hom ‘n ander  armbandjie wat lees WWAPD. Dit staan vir What would a Pharisee do.

Sedertdien is haar seun ‘n ander mens. Hy gee sy tiende baie streng. Hy staan op die straathoeke en bid waar almal hom kan sien. Hy veroordeel sondaars aktief. Hy verdedig die Ou Testamentiese wette. Hy meng nie met enige sondaars nie. Trouens, hy word nou gesien as ‘n baie heilige jong man tussen ander gelowiges.

Die ma is nou baie gelukkig met haar seun. Nou wens sy net dat Jesus ook haar seun se goeie voorbeeld sal volg.

Ek het onmiddelik aan hierdie bloginskrywing gedink toe ek vanoggend se teks gelees het.

Lees die teks

Ek het prentjies saamgebring van die gebedsbande en tossels waarvan ons in die teks lees.

Die gebedsbande is leer bande met klein houertjies aan waarin tekste uit die Torah geplaas word. Dit word deur Joodse mans gedra as ‘n herinnering aan God en gehoorsaamheid aan die wet.

Die tossels is op die vier hoeke van die Joodse gebedsmantel en herinner die Jode aan hulle godsdienstige pligte. 

Hierdie gebedsbande is deel van voorskrifte wat ons in Deuteronomium en Numeri kry. Dis deel van die Torah en is ‘n teken dat jy die wet saam met jou en naby jou dra.

Dis opvallend dat Jesus nêrens sê dat hulle dit nie moet dra nie. Nêrens sê Hy dat dit verkeerd is om die goed te dra nie. As ‘n Jood is daar waarskynlik ‘n kans dat Jesus dit self gedra het. So Jesus is nie teen hierdie tradisies nie, Hy respekteer die tradisies – Hy kyk wel op ‘n nuwe manier daarna. Dit gaan nie vir Hom oor die feit dat hulle hierdie goed doen nie, maar wel oor hoe hulle dit doen.

Vir Jesus gaan dit oor die hart of die motivering van die wet – nie oor die letter van die wet nie. Dit help nie jy hou by die letter van die wet – jy volg al die reels en regulasies - maar jou hart het nie verander nie. Dan is jy net bloot wetties.

Verlede Sondag het ons gesien dat Jesus die hele wet opgesom het. Hy gee die “golden rule” van die wet. Hy sê die hele wet kan opgesom word deur - “Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met jou hele verstand. En die tweede wat hiermee gelykstaan is: jy moet jou naaste liefhê soos jouself.”

So, die wet gaan oor die uitleef van liefde teenoor God, myself en my naaste. Die doel van die wet is om goeie verhoudings met God en my naaste te bou.

So nou sê Jesus vir die mense – luister na die wet, volg die wet, volg die tradisies – moet dit net nie doen soos wat die Fariseërs dit doen nie. Want die manier hoe hulle dit doen, bou nie verhoudings met God en met my naaste nie. Hulle volg die letter van die wet, maar nie die gees van die wet nie.

Om hierdie punt te maak - ontmasker Jesus die Fariseërs deur ‘n klomp goed wat hulle doen uit te lig. En al hierdie goed wat hulle doen kan ons terugvat na ander plekke waar Jesus ook daaroor praat. Wel vanuit ‘n ander hoek. Kom ek noem dit gou:

“Hulle bind swaar en ondraaglike laste saam en sit dit op die mense se skouers”. Dit verwys na die wet en die nakoming daarvan wat so swaar op mense rus. Dis swaar en moeilik om al daai wette na te kom. Teenoor dit sê Jesus in Matteus 11: 28-30: “Kom na my toe almal wat uitgeput en oorlaai is. My juk is sag en my las is lig”. Om Jesus te volg maak die lewe ligter, nie swaarder nie.

“Alles wat hulle doen, doen hulle om raakgesien te word”. Teenoor dit sê Jesus in Matteus 6: 1-13: Moenie julle godsdienstige pligte, soos om armes te help en om te bid in die openbaar doen sodat almal dit kan sien nie, want dan is jy skynheilig.

“Hulle soek ereplekke by die feesmaaltye en die voorste plekke in die sinagoges”. Teenoor dit sê Jesus in Lukas 14: 7-11 jy moenie die voorste plekke soek nie – staan dit liewer aan iemand anders af, want elkeen wat hoogmoedig is sal verneder word en elkeen wat nederig is, sal verhoog word.

Hulle hou daarvan om as “Rabbi” en “vader” aangespreek te word.  Teenoor dit sê Jesus dat ‘n titel jou nie belangriker maak as ander mense nie. Voor God is ons almal broers en susters. Mekaar se gelykes. Net God en Jesus kan as Rabbi en Vader aangespreek word.

So Jesus ontmasker die Fariseërs as mense wat die wette nakom en die regte klere dra, maar hulle doen dit maar net om raakgesien te word, hulle harte is nie daarin nie. En op so ‘n manier skrik hulle mense af in plaas daarvan dat hulle mense nader trek na God toe.

Jesus gaan dan verder en sê – wat julle eerder moet doen is om mense te dien. Op die oomblik is julle besig om julleself te dien, terwyl dit eerder moet gaan daaroor om ander te dien.

Die enigste manier hoe mense regtig Jesus se liefde gaan leer ken, is wanneer ons hulle dien. As ons nie dit verstaan nie, dan verstaan ons nog nie vir Jesus nie. Soos toe Jesus sy dissipels se voete gewas het – dit was die werk van ‘n slaaf. Hy doen dit omdat Hy wou wys – hy is nie belangriker as enigiemand anders nie. Hy is bereid om die minste te wees. Hy het nie gekom om gedien te word nie, maar om te dien. Dis wie Jesus is.

Iemand het gesê die lewe is soos ‘n resies wat jy hardloop. Aan die einde van hierdie lewensresies gaan God nie vir my sê: mooi my kind, jy het die wenstreep gehaal voor enige iemand anders nie. Nee – Hy gaan vir my vra: wie het jy gehelp om die wenstreep saam met jou oor te steek. Dis dien.

Albert Einstein het gesê: “Probeer om nie ’n persoon van sukses te word nie, maar eerder ’n persoon van waarde”. 

Jy word ’n persoon van waarde deur ander te dien.

Dit beteken jy sê nee vir magspeletjies van die moderne samelewing. Waar dit net gaan oor wat ek kan kry. Vir Jesusvolgelinge gaan dit oor wat ek kan gee

Dien beteken omgee vir alle ander mense - van vriende, familie tot vyande en vreemdelinge.

Dien beteken dat ek nie net ingestel kan wees op myself en my eie welstand nie - soos die Fariseërs nie. Om ander te dien, moet ons bereid wees om soms die minste te wees en ander mense eerste te stel.

Dis ook iets wat die kerk moet besef – kerkwees gaan nie oor vergaderings en geboue en wonderlike eredienste nie. Kerkwees gaan oor hoe ons vir God, mekaar en ander mense dien.

Jesus sê die geheim van ‘n gesonde, sinvolle en gelukkige lewe lê nie in watter klere jy dra, wat jou titel is en of jy al die godsdienstige reels en tradisies perfek nakom nie. Die geheim van ‘n sinvolle en gelukkige lewe lê in dien. Dis die hart van die wet.

26 Oktober 2014 - Die politiek van die liefde

Matteus 22: 34-40

Die politiek van die liefde

Vanoggend se teks is die derde in ‘n reeks waar die godsdienstige leiers vir Jesus challenge en probeer uitvang.

Die vraag oor die belasting (Matt 22: 15-22) waar die Fariseërs en die Herodiane vir Jesus probeer uitvang oor die betaal van belasting. Hy antwoord dat jy belasting moet betaal en vir God moet gee.

Die Sadduseërs wat vir Jesus challenge oor die opstanding van die dooies. (Matt 22: 23-33).

Nou is dit weer die Fariseërs wat vir Jesus challenge oor sy siening van die wet.

Jesus laat hom nie uitvang nie – elke keer antwoord Hy vinnig en duidelik. En na elke antwoord sluip die godsdienstige leiers maar druipstert daar weg.

Kom ons lees dan nou oor hierdie derde challenge.

Daar is die mooi storie van Rabbi Hillel. Hy het voor Jesus geleef, trouens hy is dood 6 jaar voordat Jesus gebore is. Die Jode het hulle daarop geroem dat hulle die Torah (eerste 5 boeke van die Bybel) baie goed ken. Hulle het dit uit hulle koppe geleer. Blykbaar het iemand eenkeer vir Rabbi Hillel gechallenge om die hele Torah op te sê terwyl hy op een been staan. Rabbi Hillel gaan staan toe op een been en sê: “Dit wat jy haat, moet jy nie aan jou medemens doen nie. Dit is die hele Torah: die res is net ‘n verduideliking daarvan. Gaan en leer dit”.

Rabbi Hillel gee die “golden rule” van die Torah. Dis wat Jesus ook doen. Hy quote die Torah. Hy gee ‘n opsomming van die 10 gebooie – hy gee die golden rule..

Met hierdie oproep sê Jesus dat alles oor die liefde gaan. Liefde vir God, myself, my naaste. Liefde is die bril waardeur ‘n mens na alles moet kyk. Dis hoekom Jesus sê: dat die hele wet en profete in die liefdesgebod saamgevat word.

Dis die bril waarmee ons die Bybel moet lees. Liefde is die sentrale boodskap van die Bybel. Selfs die moeilikste tekste in die Bybel moet gelees word deur die bril van die liefde. Daai ongemaklike tekste wat ons nie graag lees nie – as jy dit deur die bril van liefde lees, kry dit sommer nuwe betekenis. Liefde is die sentrale boodskap van die Bybel.

Liefde is ook die toets vir goed wat mense sê en doen. In ons lewe saam met ander mense - as jy nie iets uit liefde kan sê en doen nie, moet jy dit liewer nie sê en doen nie. Ek dink daar sal baie minder konflik, hartseer, oorloë, rassisme en dies meer wees as mense meer in liefde optree.

Geen wonder nie Jesus het gesê: “Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met jou hele verstand en met al jou krag.’ Die tweede is: ‘Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.”  Dis waar alles begin en eindig.

In Jesus se antwoord sien ons 3 vorme van liefde: Liefde vir God, liefde vir jouself en liefde vir jou naaste. Hierdie goed kan nie uitmekaar gehaal word nie. Die een kan nie sonder die ander nie. Jesus sê immers dit is gelykstaande aan mekaar. Miskien sal hierdie prentjie help om dit meer konkreet te maak.

 Alles begin by liefde vir God. Om God lief te hê met jou hele hart, siel en verstand beteken jy moet Hom liefhê met elke aspek van jou menswees. Dis ‘n erkenning dat Hy die Skepper en Verlosser is en dat ek my lewe gaan inrig volgens sy wil. Dis om heeltyd bewus te wees van sy teenwoordigheid – oral waar ek kom en in alles wat ek doen.

Iemand het eendag vir ‘n wyse ou man gevra: “Is dit maklik om God lief te hê?” Hy antwoord: “Dit is maklik vir hulle wat dit doen.”

Wys jou liefde aan God deur Hom te eer Hom te gehoorsaam. En wanneer ons dit doen vloei hierdie liefde ook na al jou ander verhoudings en dit maak jou lewe betekenisvol.

Jesus sê ook dat ons vir onsself moet lief wees.  Daar is ‘n gediggie wat sê:

3 men went down the road.

Down the road he went.

And there were three men.

The man they saw,

the man he was,

the man he wanted to be.”

Dis mos hoe dit is – daar is die mens soos ander jou sien, die mens soos ek myself sien en die mens wie ek graag wil wees.

Maar daar is ook ‘n vierde manier wat alles bepaal en dis hoe God my sien. God het ons na sy beeld gemaak. Dit beteken ons is soos God – goed, heilig, vol liefde. Dis ons wat vir onsself sê ons is nikswerd en sondig. Dis nie wat God sê nie.

Paulus het geskryf in 1 Korintiers 15: 10: “Deur die genade van God, is ek wat ek is”

Wanneer ek besef hoe lief God my het, kan ek ook leer om vir myself lief te wees. En dan kan ek ook God se liefde gaan uitleef.

Eric Hoffer het gesê: “The capacity for getting along with our neighbour depends to a large extent on the capacity for getting along with ourselves. The self-respecting individual will try to be as tolerant of his neighbour's shortcomings as he is of his own.”

En dit bring ons dan by die liefde vir ons naaste. Liefde vir my naaste beteken ek moet altyd die beste en die goeie soek vir my naaste. Dis om ander mense te hanteer as die beeld van God. En dis ‘n liefde wat nie bepaal word deur wat ek van ander dink of hoe ek oor hulle oordeel nie. Dit maak nie saak wie my naaste is nie, ek moet liefde aan hulle bewys.

Twee verse in 1 Johannes verduidelik vir ons hierdie naasteliefde:

“Wie aardse besittings het en sy broer sien gebrek ly, maar geen gevoel vir hom het nie - hoe kan die liefde van God in hom wees?  Liewe kinders, ons liefde moenie net woorde en lippetaal wees nie, maar moet met die daad bewys word, en dan in opregtheid.” ( 1 Joh 3:17,18)

“As iemand sê: “Ek het God lief,” en hy haat sy broer, is hy ’n leuenaar; want wie sy broer, wat hy kan sien, nie liefhet nie, kan onmoontlik vir God liefhê, wat hy nie kan sien nie.” (1 Joh 4: 20)

So Jesus beklemtoon liefde vir God, liefde vir myself en liefde vir my naaste. Dis die bril waardeur ons na alles moet kyk.

‘n Laaste vraag om by stil te staan: Hoe lyk hierdie liefde? Wat doen hierdie liefde?

Uit Jesus se optrede teenoor die ouens wat Hom probeer vasvrae en op ander plekke waar Hy mense vasgevat het, soos om die handelaars uit die tempel te jaag, sien ons dat liefde is nie altyd gelyk aan “nice” nie.

Liefde is nie altyd so nice soos wat dit voorgestel word by Valentinesdag en kersfeestyd nie.

Te maklik gebeur dit dat liefde gebruik word as ‘n verskoning om konflik of moeilike issues te vermy.

Maar dis nie tipe liefde wat ons by Jesus sien nie.  Dieselfde liefde wat gemaak het dat Jesus geëet het saam met die tollenaars en die sondaars en wat hom laat uitreik het na die melaatses en die magteloses het ook gemaak dat hy duiwels uitgedryf en mense gekonfronteer het. Dis ‘n liefde wat kan opstaan vir dit wat reg en regverdig is en onreg wil herstel.

As ons liefde, soos wat Jesus dit gedoen het, net as nice verstaan, dan maak ons liefde minder. Dis liefde wat Hom in allerhande moeilike en ongemaklike situasies laat beland het. Dis liefde wat Hom aan ‘n kruis laat sterf het. Liefde is nie net nice nie, dis ook bereid en gewillig om die moeilike goed in die oë te kyk.

So, Jesus sê: wees lief vir God, wees lief vir jouself en wees lief vir jou naaste. Kyk na alles en almal deur die bril van liefde. En moenie liefde reduseer deur dit soetsappig te maak nie. Liefde is ook soms moeilik. As ons liefde so verstaan en uitleef sal dit ons lewe betekenisvol maak.

19 Oktober - "Vir God en vadeland"

Matteus 22: 15-22

“Vir God en vaderland”

My twee broers het op skool een vakansie vir sakgeld by die Yzerfontein karavaanpark gewerk. Hulle het die hek beman om te sorg dat daar nie ongewenste mense by die park inkom nie. Die oom wat op daai stadium die opsigter was het hulle gewaarsku om wakker te wees by die hek, want die mens is ‘n skelm ding. As ek so kyk na wat alles in ons land aangaan dan voel dit vir my die oom was reg. Die mens is ‘n skelm ding.

Ek lees in die week ‘n interressante onderhoud met die ekonoom Dawie Roodt waarin hy sê dat ons regering besig is om kapitaal te verwoes deur die manier hoe geld spandeer en gemors word. Hy sê die regering kry inkomste deur belasting, maar spandeer meer as wat hulle inkry. Hy gebruik ‘n interessante beeld om dit te verduidelik.

Iemand leen geld om ‘n kamer aan te bou vir ‘n nuwe baba. Dis ‘n positiewe uitgawe, want dit verhoog die waarde van jou huis. So dis goed, gaan maak die baba. As jy egter daai geld leen om die kamer aan te bou en dan gebruik jy die helfte om Mauritius toe gaan om die baba te maak, dan is dit nie ‘n goeie uitgawe nie. 

Hy sê, dis wat in RSA gebeur. Die regering leen R200bn en spandeer die helfte daarvan aan die nuwe kamer en die ander helfte om Mauritius toe te gaan. En dan moet hy weer geld leen om die helfte wat vir Mauritius gebruik is aan te vul. So hou die skuld net aan groei. Niks word gespaar nie. So, die regering is besig om more se geld vandag te spandeer.

Dink aan al die dienslewering betogings wat ons in ons land beleef. Baie daarvan is omdat dienste nie gelewer word nie, as gevolg van korrupsie deur staatsamptenare. Dit maak dat mense al hoe meet gefrustreerd raak en dan op ‘n stadium bars die bom en hulle kom in opstand.

Maar dis nie net die staat wat korrupsie pleeg of geld wanbestee nie. Dis ook gewone landsburgers soos ons wat dit doen. Soos mense wat met hulle belasting kul. 

Dis soos die aand van 15 April 1987 in Amerika toe 7 miljoen kinders oornag verdwyn het. Die belastinggaarder in Amerika het ‘n belastingreël verander wat daai dag ingeskop het. Voor daai datum kon mense net die naam van hulle afhanklike kinders op hulle belastingvorms invul. Na 15 April moes hulle die name en ID nommers van hulle kinders invul. En toe die son die volgende oggend opkom was daar skielik 7 miljoen minder kinders in Amerika.

Soos die oom vir my broers gesê het – die mens is ‘n skelm ding. Vanoggend se teks help ons hiermee.

Lees die teks.

As julle gedink het al ons belastings is erg -  in die Romeinse samelewing was daar baie belastings. Belastings op hulle besittings, handelsbelasting, pad- en hawebelastings en ook sensusbelasting, waaroor die mense baie ongelukkig was. Elke persoon in Judea moes jaarliks individuele of persoonlike belasting aan die Romeinse regering betaal. Die Jode het hierdie belastings gehaat – hulle het gevoel dat hulle geld wat na God toe moes gaan nou aan die keiser moes betaal. So belasting was ‘n groot issue.

So dit was eintlik baie slim van die Jode om hierdie vraag oor die belasting aan Jesus te vra, want hulle het geweet hoe sterk die Jode oor die belastings gevoel het. Dit was ‘n strikvraag om Jesus uit te vang. As Jesus geantwoord het dat hulle wel belasting moet betaal, kon hulle die Jode teen Hom laat draai het. As Hy sê hulle moenie belasting betaal nie, sou die Herodiane Hom aangee by die Romeinse owerheid. Dit het gelyk soos ‘n catch 22 situasie vir Jesus. Na albei kante toe was Hy in die moeilikheid.

Maar Jesus se antwoord is briljant. Gee vir die keiser wat hy moet kry – daarmee stel hy die Herodiane tervrede. Gee vir God wat God moet kry – daarmee stel Hy die Jode tevrede. Op hierdie manier sorteer Jesus die Fariseërs en die Herodiane uit. Kom ons unpack gou Jesus se antwoord.

Jesus sê – gee aan die keiser wat aan hom behoort. So ja, ons moet belasting betaal. Ons het ‘n verantwoordelikheid om belasting aan die regering te betaal. Dis nie altyd lekker nie en die regering maak foute en wanbestee dit, maar dit was maar in Jesus se tyd ook so. Dit bly ons verantwoordelikheid om belasting te betaal.

Maar dan sê Jesus ook – Gee aan God wat aan God behoort. As ons onsself gelowiges noem behoort alles wat ons is en het aan God. Dit sluit in ons prioriteite, tyd, geld en optrede teenoor ander mense. Ook die manier hoe ons ons verantwoordelikheid teenoor die regering nakom. Alles behoort aan God. Dit beteken ook dat ek in alles die wil van God sal soek.

Op hierdie manier bring Jesus die alledaagse lewe en geloof bymekaar. Hy bring politiek en geloof bymekaar. Hy bring besigheid en geloof bymekaar. Hy bring belasting en geloof bymekaar. Ons dink mos dikwels dat ons nie geloof en die alledaagse goed bymekaar moet bring nie.  Daar is politiek en daar is geloof. Daar is besigheid en daar is geloof. Dis hoekom mense byvoorbeeld iemand sal kry wat elke Sondag in kerk is en gereeld Bybel lees en bid, maar behandel sy werkers by sy besigheid baie sleg of hy is skelm met geld en belasting.

Die mense van die Bybel en Jesus ken nie so ‘n verskil nie. Politiek is deel van geloof en geloof is deel van politiek. Besigheid is deel van geloof en geloof is deel van besigheid. Die een kan nie sonder die ander nie. As jy die twee van mekaar skei, dan leef jy jou lewe in kompartemente en dan maak dit die moontlikheid van korrupsie en skelmwees baie groter. Geloof moet juis help om die alledaagse goed beter te maak. Alles behoort aan God. Elke deeltjie van my lewe behoort aan God en gebeur in God se teenwoordigheid.

Dit plaas ‘n verantwoordelikheid op ons as gelowiges. Ons moet altyd vra of dit wat gebeur die wil van God is. En as dit nie is nie, moet ons iets daaraan doen. So as die regering ons belastinggeld mors, dan het ons ‘n verantwoordelikheid om iets daaraan te doen. Ons moet toesien dat die regering die belastinggeld reg aanwend. Net soos wat die staat ons aanpraat om ons belasting te betaal, so moet ons die staat verantwoordelik hou om ons belasting reg aan te wend.

Kom ek noem ‘n voorbeeld: in Molteno in die Ooskaap het die wit inwoners onlangs saam met die swart mense van die informele nedersetting vreedsaam betoog oor die slegte omstandighede waarin die mense leef. Wit en swart het saamgestaan om die munisiplaiteit verantwoordelik te hou. Dis ‘n radikale ding om te doen.

Dis hoekom ons moet stem en betrokke moet raak by aksies. Dis waar die kerk ook ‘n belangrike rol het om te speel. Ons kan nie net op facebook boodskappe plaas en om braaivleisvure kla nie.  

Die punt is: Alles behoort aan God – elke deel van my lewe – ook my belasting. En omdat alles aan God behoort het ek ‘n verantwoordelikheid as gelowige om God ook daar te verteenwoordig.

Net soos wat die afbeelding van die keiser op die muntstuk wys aan wie die muntstuk behoort. So dra ons God se afbeelding in ons. Dit wys dat ons aan God behoort. En ons moet onsself aan God gee – soos Paulus skryf in Romeine: Gee julleself as lewende en heilige offers. En ons moet elke deeltjie van ons lewe aan God gee – ons werk, ons prioriteite, geld en goed. Dit verander ons lewe. Dit bring meer liefde, meer vreugde en meer krag in ons lewens. Dit maak ons lewens betekenisvol 

12 Oktober - Jy is genooi! RSVP asseblief!

Matteus 22: 1-14

Jy is genooi! RSVP asseblief!

Hierdie is ‘n moeilik teksgedeelte. Dit vertel van ‘n koning (God) wat ‘n bruilofsfees vir sy seun hou. ‘n Lekker partytjie. Baie gaste word uitgenooi. Die gaste verwys na die Jode wat nie vir Jesus ernstig geneem het nie. Maar hulle kies om nie die fees by te woon nie. Hulle het ander goed wat vir hulle belangriker is.

Dan word die fees oopgegooi vir alle mense – goeies en slegte. En hulle almal kom.

Tog is daar dan ‘n persoon wat uitgegooi word omdat hy nie die regte klere aan het nie. So hy word uitgenooi, maar hy moet ook die regte klere aanhê, anders kan hy nie partytjie hou nie.

Voorwaar ‘n moeilike teks om te verstaan. Daarom het ek gedink ek gaan ‘n storie vertel om dit te verduidelik.

’n Bedelaar het net buitekant die paleis gebedel. Eendag sien hy ’n plakkaat op die hek van die paleis: “Koning gee groot banket. Al voorwaarde is dat almal in koninklike klere moet kom”.

Die bedelaar kyk na die ou, stukkende klere aan sy lyf, sug swaar en gaan toe maar weer sy gang. “Verseker is dit tog net koninklikes en hul families wat koninklike klere dra,” dink hy.

Maar die gedagte wil hom nie los nie. Moet hy nie maar tog die kans vat en met sy ou klere gaan nie.

Hy gaan terug na die paleis se hek en vra die wag of hy die koning kan sien. Die wag is daar weg en na ‘n paar minute is hy terug: “Kom saam, die koning sal jou sien.”

“Waarmee kan ek jou help?” vra die koning beleef aan die bedelaar.

“U Majesteit, ek wil graag na u banket toe kom, maar ek het geen koninklike klere om te dra nie. As ek so voorbarig mag wees, mag ek een van u ou kledingstukke kry, sodat ek ook na die banket kan kom?”

Die bedelaar bewe so kwaai dat hy glad nie die koning se breë glimlag raaksien nie. “Jy was verstandig om my te kom sien. My seun, die prins, sal vir jou die regte klere gee.”

Die koning draai na sy seun toe en sê: “Neem hom na jou kamer en gee vir hom klere.”

Kort voor lank staan die bedelaar voor die spieël en pronk met sy koninklike klere. “Jy kwalifiseer nou om môreaand se banket by te woon,” sê die prins. “En nooit, ooit weer sal jy ander klere nodig hê nie, want dié wat ek nou vir jou gegee het, sal vir altyd hou. Daarom sal jy altyd soos een van ons wees.”

Die bedelaar val op sy knieë neer. “Dankie, dankie!”

Terwyl hy by die kamer uitstap, kyk hy terug na sy hopie vodde klere op die vloer. Sê nou die prins is verkeerd? Sê nou hy kry sy ou klere miskien tog weer nodig?  Vinnig-vinnig tel hy dit op.

Die banket is groter en beter as wat hy ooit kon dink of droom, maar die bedelaar kry dit net nie reg om dit te geniet nie. Sy bondel vodde wat hy maar oral saam met hom dra, val gedurig van sy skoot af. Die kos word vinnig aangegee van die een gas na die ander. En elke keer wanneer hy buk om sy vodde op te tel, mis hy die een of ander lekkerny ...

Uiteindelik bewys die tyd dat die prins reg was. Die koninklike klere wat hy vir die bedelaar gegee het, hou en hou en hou. Maar die probleem is dat die bedelaar al hoe meer geheg raak aan sy ou klere. Hy sleep dit oral saam. En dit maak dat hy niks kan doen nie, want hy het heeltyd die klere in sy hande. Later sien die mense nie eens meer sy koninklike klere raak nie, net die ou klere in sy hand.

Die bedelaar word oud. Toe hy op sterwe lê, kom besoek die koning hom. Die bedelaar sien onmiddellik die hartseer op die koning se gesig toe hy na die bondeltjie vodde op die vloer staar. Skielik onthou die bedelaar die prins se woorde en besef: Sy gehegtheid aan sy ou, vodde klere het hom ’n leeftyd van koninklikheid gekos. Hy begin onbedaarlik huil oor sy onnoselheid en kortsigtigheid.

En die koning huil saam met hom.

Met dit in gedagte wil ek net so paar goed in die teks uitlig.

Die uitnodiging is ‘n uitnodiging na ‘n vreugdefees. Thomas Aquinas het gesê: “God is pure vreugde en pure vreugde vereis geselskap.”

Christenskap is ‘n saak van blydskap. Tog lyk dit nie altyd so by sommige christene nie. Dis nie ‘n oppervlakkige blydskap nie. Dis blydskap selfs al is my omstandighede nie lekker nie, want jy weet God is by jou. Dis ‘n uitnodiging na blydskap saam met God.

Hoe lyk ons prioriteite? Die eerste uitgenooides daag nie by die fees op nie, want hulle het ‘n stuk grond om na te kyk en ‘n werkplek om na toe te gaan. Hulle het dus ander goed gehad wat belangriker was as God se uitnodiging. Iemand het eenkeer gesê jy kan so besig wees om ‘n lewe te maak, dat jy vergeet om ‘n lewe te hê. Ek wil dit nog verder uitbrei – mens kan so besig wees om ‘n lewe te maak en dit te geniet dat jy vergeet dat God jou geroep het en wil hê jy moet ‘n verskil maak.

So, hoe lyk my prioriteite? Is daar goed wat alewig belangriker is as God en sy uitnodiging en sy kerk?

Alle mense word genooi na God se partytjie. Die goeies en die slegtes word uitgenooi.

Die verhaal leer ook vir ons dat God se genade vir almal is. Selfs die eerste uitgenooides wat nie opgedaag het nie – word nog ‘n keer uitgenooi.  Daar is nie vereistes of voorwaardes vir die partytjie nie. Al wat belangrik is – is of jy dit aanvaar of nie.

Tog is dit interessant om raak te sien – dis nie net ‘n uitnodiging aan die goeies en slegtes nie. Die slawe word uitgestuur om hulle te gaan soek. Dis intensioneel. Dis doelbewus. Hulle gaan haal die mense. Dit laat my dink aan die kerk, ons gemeente. Dis baie maklik om te sê – almal is welkom. Maar die teks challenge ons om nie net te sê almal is welkom nie, maar om hulle te gaan haal en na die kerk toe te bring. Dis iets wat ons moet gaan doen en dis moeiliker.

En dan is daar natuurlik ook die vraag – is ons regtig oop vir die goeies en die slegtes? Ek dink ons is baie oop vir die goeies, maar ek is nie altyd so seker of ons so oop is vir die slegtes nie. Dis mos maklik om oop te wees vir mense wat soos ons is, maar dis moeiliker om oop te wees vir die mense wat nie soos ons is nie – die homeless mense, die verslaafdes.

So, die teks challenge ons…dit vra:

Wat doen ons om mense uit te nooi?

Wie nooi ons uit – net die goeies? Of is ons ook bereid om die slegtes uit te nooi?

Daar is tog ook ‘n dress code. Ons lees van die ou wat in die moeilikheid was omdat hy nie reg aangetrek was vir die partytjie nie. Hieruit leer ons dat genade gratis en verniet is, maar nie goedkoop nie. Om op te daag by die partytjie is nie genoeg nie, jy moet ook bereid wees om te dien. Jy moet bereid wees om vir God en jou naaste lief te wees.

Die klere wat ons aantrek, die dress code van ‘n gelowige - is liefde, barmhartigheid en diens aan jou naaste. Ons doen dit nie omdat ons in die hemel wil kom of genade wil verdien nie, maar omdat ons dankbaar is vir genade en klaar weet dat ons in die hemel gaan kom. Om ja te sê vir God se uitnodiging is belangrik, maar dan sê jy ook ja vir diens aan jou naaste. Dis die klere wat ons aantrek.

So dit gaan ook hier oor die vraag: is ek reg om te dien? Is ek reg om oop te wees vir ander mense?

Vir die Jode was dit ondenkbaar dat die goeies en die slegtes by God se fees kon wees. Volgens hulle is daar net plek vir die goeies. En hulle het gedink hulle weet wie God is en wie by God welkom sal wees. Dit sou net mense wees wat reg lewe.

In die koninkryk van God kies mense nie wie in en wie uit is nie. Ons mede partytjie gangers word aan ons geskenk. En ek het ‘n vermoede ons gaan verbaas wees wie daar is. Daar gaan mense wees wat in ons oë goeies en slegtes is. Daarom moet ons alle mense dien en eerder mense insluit as uitsluit. Dis deel van ons roeping. Dis die klere wat ons moet aantrek.

5 Oktober - Om vrug te dra op God se grond

Matt. 21: 33-46

Om vrug te dra op God se grond

Jesus begin met die woorde: Luister na nog n gelykenis. Dis duidelik – wat nou volg sluit aan by wat Hy net voor dit vertel het.

Ons sou kon sê dat al drie hierdie gelykenisse handel oor mislukking (of ongehoorsaamheid) en verwys na die onvermoë van die geestelike leiers van die Jode (familiehoofde, skrifgeleerdes, Fariseërs) om gepas op die koms van Jesus te reageer. 

Kom ons kyk na die tweede gelykenis: Hierdie gelykenis handel oor 'n man wat grond besit en 'n wingerd daarop aangeplant het. Hy het dit goed voorberei en versorg; 'n klipmuur rondom die wingerd gebou vir beskerming teen wilde diere en ander indringers; 'n parskuip aangebring om die druiwe te verwerk wanneer dit ryp is, en 'n wagtoring opgerig as skuiling vir 'n wag wat die wingerd oppas. Nadat die eienaar die wingerd en al hierdie dinge ingerig het, het hy na ‘n vreemde land vertrek en die grond en wingerd uitverhuur.

Wat hier gebeur het was nie so vreemd nie: Dit was n algemene verskynsel dat die ryk grondeienaars hul wingerd uitverhuur het aan ander.  In n tyd waarin baie boere hul grond verloor het en vir die groot grondbesitters moes gaan werk was hierdie ryk grondeienaars nie gewild onder die gewone mense gewees nie. 

So die verhaal en beelde wat Jesus vertel was vir hulle goed bekend. Hulle kon hulself inleef in die storie – soos die vorige gelykenis is Jesus baie slim met sy storie en die vrae wat hy vra. Net deur die  luister na die storie besef hulle alreeds dat hy op hulle sinspeel.

Die probleem in hierdie gelykenis het ontstaan toe die eienaar na die eerste oestyd van sy werkers gestuur het om sy deel van die oes te gaan haal.  In hierdie gelykenis het die huurders geweier om dit te doen.  In 2 gevalle het hulle die slawe vermoor.

Die eienaar stuur uiteindelik sy seun – want hom sal hulle seker nie doodmaak nie. Omdat dit ’n baie klas gedrewe samelewing was, het dit nog meer sin gemaak. Die seun is in ’n heel ander klas as die slawe en daarom sal hulle hom anders behandel, maar die teendeel vind egter plaas. Hulle maak hom dood, want redeneer hulle, as die erfgenaam dood is, sal ons die grond kry.  Hierdie is die klimaks van hulle rebellie. Hy wou nie luister of aan die eienaar gee wat hom toegekom het nie.

Kom ons kyk kortliks wat met al hierdie beeld bedoel word wat Jesus gebruik (ons sou hierdie ’n allegoriese gelykenis kon noem).  Dit beteken dat meeste van die elemente in hierdie gelykenis na iets spesifiek verwys.

1.       Die wingerd = Israel of die koninkryk van God

2.      Huishouer = God

3.      Huurders = leiers van Israel

4.      Vrugte = die gedrag wat deur God verwag word.

5.      Verwerping van die slawe = die verwerping van profete deur Israel

6.      Seun van die eienaar se dood = Jesus se dood

7.      Die straf van die huurders = oordeel oor Jerusalem en die nuwe huurders vir die kerk

Wat probeer Jesus vir hierdie mense sê met hierdie beelde:

Jesus kom wys weer op die Joodse leiers se ongehoorsaamheid aan God se wil. Hy kom wys op hulle bose leierskap en hulle vyandigheid aangesien hulle nie huur (die eienaar se deel van die oes) wou betaal nie.

Daar was al baie profete en ander voorgangers (soos Johannes), maar hulle wou nie na hulle luister nie.  Hulle is wreed behandel en selfs vermoor, maar tog gee God nie op nie: Hy stuur sy seun.  En ook hom het hulle vermoor.

Soos in die vorige gelykenis, vra Jesus weer ’n slim vraag:  Wat sal die eienaar met daardie huurders/boere maak?

Dan, soos laasweek, antwoord hulle baie vinnig. Hulle gee nogal ’n harde antwoord. Hy sal hulle straf (letterlik staan daar vernietig) en ander huurders aanstel wat wel aan hom sy regmatige deel sal gee.  Hulle stel voor dat die eienaar volgens die wet van vergelding optree – m.a.w. daar sal met geweld op hulle geweld reageer word. 

Aangesien die gelykenis oor die gedrag van die priesterhoofde en familiehoofde handel, is hulle antwoord op Jesus se vraag ook hulle eie skulderkenning en strafaankondiging. Hulle het in die strik getrap en hulle eie oordeel geteken. Hulle praat eintlik oor hulle eie vooruitsigte wanneer die finale oordeel aanbreek. In vers 45 erken hulle dit as hulle besef Hy het op hulle gesinspeel met hierdie gelykenisse.

Jesus vra dan vir hulle of hulle nog nooit in die Skrif gelees het nie: Die een wat deur die Jode verwerp is, sal die hoeksteen word.  Jesus gee die toepassing van hierdie gelykenis: die Joodse leiers sal vir hulle verwerping van God deur God verwerp word.  God sal die koninkryk aan die gee wat sy wil najaag. 

Dis belangrik om te onthou dat hierdie gelykenis oor die leiers van die Jode handel en nie die Jode in die algemeen nie.  Soos laasweek praat Jesus met die mense wat so seker van hulle saak was. In die laaste reël lees ons dat nie almal soos die leiers gedink het nie: die leiers wou Jesus doodmaak maar die mense het hom gesien as ’n profeet.  Daarom word die wingerd (Israel) nie geoordeel nie, maar die huurders (leiers van Israel).

Wat die Jode self voorspel het, het toe met hulle gebeur: Die wingerd is van die Joodse leiers weggeneem. Joodse gelowiges, en die gelowiges uit ander nasies wat deur hul getuienis deel van God se volk geword het, het die wingerd van God ontvang. God hét die wingerd aan ander verhuur, wat Hom op die regte tyd sy vrug gee.

Hoe lyk die lewe van iemand waarvan die hoeksteen die belangrikste is?

Wie deel wil wees van die koninkryk waarvan die Steen van God die belangrikste steen is, moet die vrugte dra wat God vra. Soos ek laasweek gesê het: ons dade moet ons geloof uitbeeld.

Die gelykenis is nie afgehandel met die Joodse leiers se verwerping van Jesus nie. Deur die eeue bly die vraag of die kerk van Christus die vrugte dra wat God vra.  Ons moet onsself gereeld vra: leef ons God se wil op aarde uit? Dra ons vrug?

Ons kan maklik dink dié verhaal het net met die Joodse leiers se struikeling te doen. Dit kan egter ook ons struikeling word. Dit gebeur wanneer ons die kerk en ons geloof vervreem van God se bedoeling daarmee.  Wanneer ons vergeet van God se opdrag om vrugte dra.

Dit kan vir mense in God se wingerd so maklik oor die wingerd begin gaan. Wat met die wingerd gebeur, hoe dit bestuur en gelei word, aan watter verwagtinge ons dit wil laat doen, watter opbrengs dit vir ons moet hê, kan die belangrikste begin raak.  Ons kan so behep raak met die wingerd dat ons vergeet wat God se bedoeling daarmee was – en wanneer daar mense kom om ons te herinner aan ons eintlik roeping, dan maak ons hulle dood.

Die Eienaar hou nie hiervan nie. Terwyl ons hou van verhale wat positief eindig, kan ons so maklik dié gelykenis vergeet. Dit eindig nie op 'n positiewe noot nie. Die Steen het die Joodse tempel platgeloop. Die wingerd is van die Joodse leiers weggeneem. Gelowige Jood en gelowige heiden het die nuwe volk geword aan wie die wingerd gegee is.

Die verhaal het hom telkens weer afgespeel. Deur die eeu het dit gebeur dat die lamp weggeneem word van gemeentes wat wegdraai van God en nie oop is vir die leiding van die HG nie.

Hoe reageer ons vandag?

God gee vandag nog profete om met ons te praat. Om ons te herinner aan ons roeping. Maar meer nog, Jesus het die HG vir ons gegee om elke dag by ons te wees en ons te lei. 

As ons bly voortleef soos die Joodse leiers, dan maak ons Jesus se kruisiging goedkoop. 

Die Joodse Leiers het gedink hulle doen die regte ding. Hulle was so oortuig gewees dat hulle selfs bereid was om Jesus te laat doodmaak.  Die vraag is egter vanoggend op ons gerug: is ons ook so seker van ons saak dat ons nie meer hoor as Jesus praat nie? Ons kan so besig raak met die wingerd dat ons vergeet aan wie dit behoort.

God gun vir ons elkeen om te boer in die wingerd, maar die wingerd behoort aan Hom.  Daarom is my gebed vanoggend dat ons altyd sal onthou aan wie die wingerd behoort en dat ons sal oop wees vir die HG se leiding..