Lesse van ‘n wynplaas
Ek gaan nie vanoggend ‘n
vreeslike preek doen nie. Ek wil net vir julle vertel wat ek beleef en geleer
het tydens my Sabbatsverlof. So, kom ons noem vanoggend eerder ‘n getuienis. Ek
hoop dat dit dalk vir julle ook iets sal beteken.
Omdat al hoe meer
predikante lei aan depressie en uitbranding en omdat hulle deesdae baie langer
in gemeentes werk as vroeër, het die sinode verlede jaar besluit dat ons elke 3
jaar moet Sabbatsverlof neem of jy verloor die verlof. Sabbatsverlof is anders
as vakansie – dis ‘n tyd van refleksie, herfokus, werk aan jou verhouding met
God. Aan die ander kant het ek ook op ‘n punt gekom waar ek nodig gehad het om
‘n ordentlike breek van die bediening te neem en my kop skoon te kry.
Toe is die vraag
natuurlik – wat doen ek met my langverlof, want ek kan nie net heeltyd by die
huis sit nie. Ek het toe besluit die beste manier om my kop skoon te kry was om
iets te gaan doen wat heeltemal buite my comfortzone is. Iets wat my heeltemal
gaan wegvat uit my bekende omgewing en roetines. Daarom het ek vir ‘n maand in
parstyd op ‘n wynplaas gaan werk. Daarom is vanoggend se tema “lesse van ‘n
wynplaas”.
Ek wou nie na een van
die groot kommersiele plase toe gaan nie. Ek wou na ‘n kleiner plaas toe gaan
waar ek meer “hands-on” betrokke kon wees. Daarom het ek vir Albertus van
Rensburg van Avondrood gebel. Dis ‘n kleiner familieplaas en kelder in die
Breedekloof vallei buite Rawsonville.
So wat het ek daar
gedoen? Ek het basies as ‘n arbeider binne die kelder gewerk.
Ek het die temperatuur
en suiker van die wyne dopgehou, chemikalieë gemeng en by die wyn gegooi, ek
het kratte rondgedra, tenks gewas, pype geskuif en wyn gepomp, vloere gewas, ek
was ‘n bode wat samples na die wynlaboratorium moes neem, Ek was dus betrokke
by die hele parsproses. Ek was letterlik met my hande in die wyn en moes
natuurlik proe ook. Dit was fisiese werk saam met die plaaswerkers en in die
aande was ek fisies moeg.
In die kelder het ek
saam met 2 plaaswerkser, Lucky en Alex, gewerk.
Hulle het vir my geleer hoe die dinge in die kelder werk.
Vir die maand het ek op
die plaas gebly. Twee van die naweke het ek huistoe gekom en die een naweek het
Jalize, die kinders en die hond vir my kom kuier. Albertus-hulle het net gesê,
hulle sal vir my slaapplek en middagete gee. Ek het nie geweet waar ek gaan bly
nie, maar toe ek daar kom, toe sê hulle dat hulle hierdie huis bo in die berg
het wat hulle verhuur oor naweke en dis waar ek gaan bly. Ek het nie besef
watter wonderlike plek dit was nie.
Hoop dit gee vir julle
‘n idee van waar ek was en wat ek gedoen het.
Die tyd was ‘n vir my ‘n
geestelike ervaring. Ek het ordentlik gerus, ek het perspektief gekry oor ‘n
klomp goed en ek het my kop skoongekry. Ek kan julle lank besig hou met dit wat
ek beleef het, so ek wil vanoggend net 3 goed met julle deel.
Ek het alleen daar bo in
die berghuis gebly. Net ek met die berge, die uitsig en die stilte. Die eerste
aand toe ek daar bo in die Berghuis kom, toe bel Albertus my net om seker te
maak dat alles reg is en dat ek alles het wat ek nodig het. Hy vra toe of ek
tevrede is met die huis. Ek was meer as tevrede. Hy maak toe die opmerking –
“daar bo in die berg, met die uitsig en die stilte voel dit asof God baie naby
is”. En dis presies wat ek daar beleef het. Aan die een kant dat God baie groot
is, maar terselfdertyd ook dat Hy baie naby is.
Ek het ‘n paar boeke ook
in die tyd gelees. Een daarvan was ‘n lekker Western waaroor jy nie veel hoef
te dink nie. Dis een van daai Westerns met die held wat almal uitsorteer en op
die einde die meisie kry. Hy het verkies om op die vlaktes en tussen die berge
te wees. Een dag toe kom hy in die stad met al die gewoel en hy dink by
homself:
“I’m
just a part of something much, much bigger than any single part of the whole.
This is something lost to all but a few, who live in cities and towns. They get
so busy with their personal problems that their sense of the Creator’s universe
is lost to them.”
Dis iets hiervan wat ek
weer daar bo in die berg geleer het – ek is elke dag hier in die stad besig met
al die gewone roetines en dinge. Ek is elke dag besig met die dinge van die
Here en met God se mense en in die proses het ek begin vergeet het hoe groot
God is, maar terselfdertyd ook hoe naby Hy aan my is.
In daai huis teen die
berg het God my weer herinner aan Psalm 8: 4-6.
“As
ek u hemel aanskou, die werk van u vingers, die maan en die sterre waaraan U 'n
plek gegee het, wat is die mens dan dat U aan hom dink, die mensekind dat U na
hom omsien?
U
het hom net 'n bietjie minder as 'n hemelse wese gemaak en hom met aansien en
eer gekroon.”
Die tweede ding wat ek
weer moes besef het gebeur daar waar ek in die kelder gewerk het saam met Lucky
en Alex.
Hulle is nie geleerde
mense nie. Hulle is gewone plaaswerkers, maar hulle weet alles van die
wynmaakproses en wat daar in die kelder moet gebeur. Ek het ‘n meestersgraad in
Teologie, maar in daai kelder het ek minder geweet as hulle twee. Hulle het
baie geduldig vir my gewys wat daar aangaan. In daai kelder was ons mekaar se
gelykes.
Die enigste verskil
tussen my en Lucky en Alex was ek meer en beter geleenthede in die lewe gekry
as hulle. Ek het weer besef dat ek ongelooflik dankbaar moet wees vir die
geleenthede wat ek gekry het en vir die geleenthede wat ek vir my kinders kan
gee. Ons neem die goed so vanselfsprekend en ons kla so maklik– ons moet weer
besef hoe gelukkig ons is en ons moet dankbaar wees.
Daarmee saam het ek ook
weer besef dat ons almal God se mense is. In God se oë is daar geen verskil
tussen my met my meestersgraad en die ongeletterde plaaswerkers nie. Ons is
almal God se mense en hy het dieselfde liefde en drome vir ons elkeen. Ons
almal behoort aan hom en ons moet elke mens wat ons pad kruis hanteer soos
iemand wat aan God behoort.
God het daar in die
kelder saam met die plaaswerkers, my weer herinner aan dit wat Paulus in
Galasiers 3: 28 skryf:
“Dit maak nie saak of iemand Jood of Griek, slaaf of vry, man of vrou is
nie: in Christus Jesus is julle almal één.”
Laastens het ek weer
onder die indruk gekom van die hoeveelheid welwillendheid, gasvryheid en
vrygewigheid daar in hierdie wêreld is.
Ek en Albertus het
geweet van mekaar, maar ons het mekaar nie eintlik geken nie. Ek dink ek en hy
was ewe onseker oor wat om te verwag van my tyd op die plaas. Maar die eerste
keer toe ek hom gebel het om te vra of ek op sy plaas kan kom werk, het hy
sonder huiwering ja gesê. Hy en sy gesin het my met ope arms op die plaas
verwelkom. Ek het saam met hulle geëet, ek het verniet in die Berghuis gebly.
Hy het geduldig al my vrae beantwoord. Toe Jalize en Christiaan verjaar het,
het Hy selfs vir my wyn present gegee vir hulle verjaarsdagete.
Aan die einde van my tyd
op die plaas toe ek gaan dankie sê en vir hulle ietsie gee om dankie te sê, was
hy baie verleë en het vir my dankie gesê omdat ek op die plaas was. So asof ek
hom ‘n guns gedoen het.
Dieselfde met die
plaaswerkers – hulle was geduldig met my, het al my vrae beantwoord, het my
nooit laat voel soos ‘n buitestaander nie. Hulle het hulle lewens met my
gedeel. Ek het by hulle geleer.
Ons hoor so baie van al
die negatiewe goed wat mense doen. Ons raak afgestomp en sinies en ons is
heeltyd skepties oor mense en hulle bedoelings. Ons vertrou mense nie meer nie.
Hier in die stad jaag ons bymekaar verby en ons kruip in ons huise weg.
Ek moes weer besef, daar
is soveel welwillenheid as ons vir mense ‘n kans gee en onsself oopstel
daarvoor. Aan die ander kant het dit my ook weer geleer om te kan ontvang en
oop te wees vir mense se welwillendheid, sonder om skuldig te voel daaroor of
iets te wil teruggee.
God het my weer herinner
aan:
Hebreërs 13:2: ““Moenie nalaat om
gasvry te wees nie, want deur gasvry te wees, het sommige mense sonder dat
hulle dit geweet het, engele as gaste gehuisves.”
Romeine 12: 13 - “Help die medegelowiges
in hulle nood en lê julle toe op gasvryheid.”
As ek alles kan opsom.
Hierdie 2 maande wat ek
weg was het vir my perspektief gegee oor goed in my lewe, my bediening en oor
goed wat die afgelope jaar of wat gebeur het.
Die het vir my weer
vrede en rustigheid gegee oor wie ek is en my verhouding met God.
Dit het weer vir my nuwe
fokus en energie gegee vir die lewe en vir my bediening hier saam met julle.
Ek wil afsluit met ‘n aanhaling
wat ek gekry het wat iets sê van dit wat ek beleef en geleer het.
God
is ewig en oral, Hy is nie vasgevang in die grense van ons tyd nie. God het ‘n
groter prentjie van dinge as ons, een wat ons nie verstaan nie, maar waarvan
ons tog ‘n “besef” het. Dis soos iemand wat een stukkie van ‘n legkaart optel.
Hy besef hierdie stukkie is deel van die groter legkaartprentjie. Hy weet nie
hoe die groter prentjie lyk of waar sy stukkie in pas nie. Daarom verstaan hy
heel moontlik ook nie mooi wat op sy stukkie aangaan nie, maar hy weet dit
beteken iets. Hy weet, sodra ek die volle prentjie sien, sal ek verstaan wat op
my stukkie aangaan. Die sin van my bestaan is die besef dat my hele lewe deel
is van ‘n groter geheel – wat nie in my hande is nie, maar in God se hand.
No comments:
Post a Comment