1 Korintiërs 9: 16-23
Ek het op hierdie foto van die rooi skoen afgekom. Dit het onmiddelik my aandag getrek en my laat wonder oor die vrou wat die skoen verloor het. Hoekom het sy dit agtergelaat. Wat was die omstandighede waaronder sy die skoen verloor het? Is sy oraait?
Dit het my ook aan die storie van Cinderella laat dink. Dis ook ‘n storie met ‘n skoen wat agter gelaat word – glas skoen. Dis die storie van ‘n meisie wat dit regkry om te ontsnap van die mishandeling en wreedheid van haar wrede stiefma en stiefsusters en uiteindelik haar selfwaarde en waardigheid ontdek. Dis ‘n storie wat die donker en die goeie kant van mense en van die lewe uitbeeld. Wanneer sy haar glasskoen verloor lei dit tot iets positiefs en ‘n nuwe lewe vir haar. Daar is closure, ‘n positiewe einde aan die storie. Happily ever after.
Dis anders as die rooi skoen – die storie van die rooi skoen is onvoltooid. Dis ‘n storie wat onopgelos is en wat ‘n mens ongemaklik maak. Ons weet nie wat van die vrou geword het nie.
Gee die glas skoen van die Cinderella storie nie dalk vir ons vals hoop nie – ons weet mos hoe deurmekaar die wêreld is? Is die lewe nie meer soos die rooi skoen nie – onvoorspelbaar, onvoltooid en ongemaklik.
Die Bybel help vir ons hiermee. Soos in die storie van Cindarella kry ons ook verhale wat die donker en die ligte kant van mense en die lewe uitbeeld. En soos met die foto van die rooi skoen kry ons ook verhale in die Bybel wat vir ons wys dat die lewe soms maar lekker morsig, hard, pynlik en onregverdig is. Voorbeelde dat die lewe nie altyd perfek is en ontvou soos wat ons dit graag wil hê nie.
Maar deur dit alles ontmoet ons ook ‘n God wat ons wil heelmaak. Wat ons wil vrymaak. Wat verhoudinge wil herstel. ‘n God wat die “happily ever after” vir mense wil gee. Hierdie verlossing en versoening wat God vir ons gee is heeltyd aan die gang in ons lewens. En dit gebeur omdat elkeen van ons saak maak vir God. Elke mens is vir God belangrik – ook die vrou wat die rooi skoen verloor het.
Dis hierdie wete wat vir Paulus ook dryf en hom so passievol oor die evangelie maak. Want hy weet watter verskil die evangelie in mense se lewens maak.
Kom ek lees gou vers 19: “Hoewel ek vry is en van niemand afhanklik nie, het ek my aan almal diensbaar gestel om soveel mense as moontlik vir Christus te wen.”
Hy is so passievol oor die evangelie en die verkondigings daarvan. Hy is op ‘n missie om mense vir Christus se wen. En hy sal doen wat nodig is.
’n Motiveringspreker het op ’n keer gesê: “There are two kinds of people in this world: those who say “whatever” and those who say, “whatever it takes.”
En hy is reg. Paulus is ‘n “whatever it takes” tipe mens en hy wil ons as MEDE volgelinge van Jesus motiveer om ook so te wees. “Whatever it takes” beteken vir Paulus – hy verkondig die evangelie kosteloos, hy gebruik al sy talente en bronne daarvoor en vir die Jode word ek ‘n Jood, vir die swakkes word ek swak. Vir almal het ek alles geword. Hy doen wat nodig is.
Wat bedoel Paulus met ‘alles vir almal”? Gandhi was ‘n Hindoe. Hy het te doen gehad met Hindoes wat oorlog wou maak teen die Moslems. Toe sê hy vir hulle: “Ek is ’n Moslem, ek is ’n Hindoe, ek is ’n Christen en ek is ’n Jood.”
Net soos Paulus bedoel hy nie hiermee dat hy nou sy geloof gaan prysgee of compromise nie.
Dit gaan daaroor om in iemand anders se skoene te gaan staan. Om langs iemand te gaan staan en hulle te probeer verstaan.
Message vertaling sê dit mooi: “Even though I am free of the demands and expectations of everyone, I have voluntarily become a servant to any and all in order to reach a wide range of people: religious, nonreligious, meticulous moralists, loose-living immoralists, the defeated, the demoralized—whoever. I didn't take on their way of life. I kept my bearings in Christ—but I entered their world and tried to experience things from their point of view. I've become just about every sort of servant there is in my attempts to lead those I meet into a God-saved life.”
Soos iemand gesê het: “One of our great necessities is to learn the art of getting alongside people; and the trouble so often is that we do not even try.”
‘n Ander manier om dit te sê is: Paulus ontmoet mense waar hulle is. Nie waar hy is nie, of waar hy dink hulle moet wees nie. Hy ontmoet hulle waar hulle is.
Daar het ‘n skuif by Paulus gebeur: hy vra nie meer “wat doen jy vir my?” nie. Hy vra nou “wat kan ek vir jou doen?” Dit gaan nou vir hom oor hoe kan hy ander mense bedien?
Ek dink dis belangrik lesse wat ons almal moet leer by Paulus:
- Hoe passievol is ek oor die evangelie en die vryheid en verlossing wat dit bring vir alle mense. Is dit vir my belangrik dat ander mense di took moet beleef?
- Hoe kan ek my talente en gawes gebruik ter wille van die evangelie?
- Watter vooropgestelde idees en vooroordele moet ek laat gaan, sodat ek mense kan ontmoet waar hulle is?
- Is ek bereid om weg te beweeg van ‘n “bedien my” houding na ‘n “hoe kan ek jou bedien?” houding.
- Hoe kan ek daar waar ek elke dag my lewe leef mense ontmoet waar hulle is en hulle dien?
Dink gou aan die 5 gawes/talente/bronne wat jy het en wat jy kan gebruik om ‘n verskil in ander mense se lewens te maak en waarmee jy die gemeente en mense kan dien.
Ons leef in ‘n rooi skoen wêreld wat nodig het om die goeie nuus te hoor. God het ‘n “happily ever after” visie vir hierdie wêreld. Hy wil ons gebruik om dit waar te maak. God se skoen van genade pas aan almal se voete.
Gebed
Here, ek loof U dat ek ’n lid van U liggaam is, maar gee ons asseblief die wysheid om kerk te wees soos U dit wil hê.
Gee ons die genade om genadig teenoor almal te wees.
Ja, gee aan ons die visie van die breedte, lengte, hoogte en diepte van u genade wat ons klein harte sal uitdaag om ander te dien.
Vergroot ons omgee sodat ons die behoeftes van die wêreld sal kan raaksien en hulle kan innooi, sodat daar in die wêreld partytjie gehou sal word oor hoe groot en goed U is.
Kom, o Gees van God, hernu ons lewe.
Amen.
No comments:
Post a Comment